بانوی پرستار کُردستانی :
پرستاران خادمان طلا نشان عرصه ی درمان و سلامت هستند/ گام دولت سیزدهم در حال به ثمر نشاندن است
بانوی پرستار کردستانی با بیان اینکه فعلا تعرفه سه ماهه نخست امسال را دریافت کرده‌ایم که کمتر از حد توقع پرستاران بود و در حدی نبود که فکرش را می کردیم، گفت: البته این قانون گامی رو به جلو بود و امیدواریم که رفته رفته تغییرات مثبتی را شاهد باشیم
به گزارش سرویس خبری بسیج جامعه زنان خبرگزاری بسیج - از کردستان - مهوش رحیمی : چه زیباست به کلام آوردن اسمشان و چه مقدس است فعالیتی که به پرستاری از بیماران می گذرد، چه شب هایی که پلک روی پلک نمی گذارند و چه گوش هایی که ناله های بیماران را نمی شنود، سخت است اما وقتی از خودشان می پرسیم شیرینی این شغل را برایت بیان می کنند.
به گزارش خبرنگار طنین یاس از کُردستان، چند روزی از میلاد حضرت زینب (س) می گذرد اما همچنان پیام تبریک برای روز پرستار دست به دست در فضای مجازی می چرخد، چه زیباست به کلام آوردن اسمشان و چه مقدس است فعالیتی که به پرستاری از بیماران می گذرد، چه شب هایی که پلک روی پلک نمی گذارند و چه گوش هایی که ناله های بیماران را نمی شنود، سخت است اما وقتی از خودشان می پرسیم شیرینی این شغل را برایت بیان می کنند.
اگر این روزها آنها فیش حقوق نجومی ندارند، اما قلبشان از عشق خدمت به هموطنان نجومی است. این فرشتگان سفید بال کنار بیماران بسان پروانه‌ای می‌چرخند تا امید به زندگی را در قلب دردمندشان برای دگر بار زنده کنند. با هیچ جمله و کلمه‌ای نمی‌توان عظمت، زیبایی و مقدس بودن شغل پرستاران را در این زمین خاکی توصیف کرد اما این قشر زحمت‌کش و مظلوم با سختی و فشردگی کار بسیاری مواجه‌اند.
خانم میرکی ۲۹ سال سن دارد و ۵ سال است که به شغل پرستاری مشغول است، پرستاری جوان که در بیمارستان کوثر سنندج مشغول به فعالیت است و می گوید: این بیمارستان مرکز ترومایی است و برای همین بیمارانی که از اورژانس می آیند نیاز به مراقبت ویژه دارند و همین موضوع، استرس کاری را بالا می برد.
وقتی از سخت‌ترین بخش پرستاری پرسیدم، جواب داد: بی خوابی پرستاران شیفت شب، سخت‌ترین قسمت کار است.
وی می گوید: با علاقه زیادی که به این شغل داشتم انتخاب نخستم برای انتخاب رشته با اینکه رتبه ی خوبی را هم در کنکور کسب کرده بودم اما شغل پرستاری را انتخاب کردم چون معتقدم پرستاری کار دل است و تا زمانی که دل به انجام کاری روا نباشد نمی توان برای بیماری قدم برداشت.
او ادامه داد: شیرین ترین خاطره‌ام از آن دوران، این بود که به فرزندی بگویم نگران نباش پدریا مادرت زنده است یا به همراهی بگویم نگران نباش همسرت سالم است.
وی اضافه کرد: سر قضیه کرونا، متاسفانه مردم اوایل آن را جدی نگرفتند و بدون رعایت دستورالعمل‌ها، در مراسم جشن و عروسی و اماکن عمومی حاضر می شدند که بعدا دچار مشکل شدند.
وی به خاطره خوش دوران کاری خود اشاره کرد و افزود: خوشبختانه یکی از بیماران بستری در بخش آی‌سی‌یو، بعد از چند ماه مراقبت، حال مساعد خود را به دست آورد و اکنون که از بیمارستان ترخیص شده، همیشه جویای حال همدیگر بوده و این برایم بسیار خوشحال‌کننده است.
وی به یک اتفاق ناخوشایند اخیر کاری خود اشاره و گفت: مردی همراه با فرزند ۸ ساله‌اش برای گرفتن بنزین از منزل خارج می‌شوند و متأسفانه به دلیل رعایت نکردن سرعت، در جاده ساحلی سنندج تصادف و هر دو فوت کرده، دیدن گریه‌های مادر آن پسر و باور نداشتن به فوت فرزند خود، بسیار ناراحت‌کننده و غمگین و یکی از خاطرات بسیار ناخوش سال‌جاری در حوزه کاری بنده بود.
از او درباره قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری پرسیدم و نقشی که می تواند در امنیت شغلی پرستاران داشته باشد. گفت: فعلا تعرفه سه ماهه نخست امسال را دریافت کرده‌ایم که کمتر از حد توقع پرستاران بود و در حدی نبود که فکرش را می کردیم.
این پرستار اضافه کرد: البته این قانون گامی رو به جلو بود و امیدواریم که رفته رفته تغییرات مثبتی را شاهد باشیم.
بسیاری از طرحی ها بعد از اتمام طرح بیکار می شوند که با برگزاری آزمون، می توان فکری به حال جذب آنها کرد و تعرفه گذاری هم بر اساس خدمات واقعی شود.
او ادامه داد: اگر فوق‌العاده خاص هم اجرا شود، کمی حقوق دریافتی ما ترمیم می شود چون دریافتی خیلی پایین است و پرستارانی که طرح خود را می گذرانند حکم‌شان حدود هشت میلیون و خرده‌ای است که برای پرستاری با این حجم از کار و استرس، مبلغ چندانی نیست.
او را به دوران کرونا می برم، روزهایی که انسان از انسان فراری بود ولی پرستاران نفس به نفس با بیماران تنفسی همراه بودند. در این باره گفت: مجبور بودیم بخش های عادی را بسته و تبدیل به بخش کرونا کنیم و همکاران با حجم شیفت‌های سنگین و مریض‌های بسیار روبرو شدند.
وی مشکل آن زمان را کمبود دارو اعلام کرد و گفت که از نظر زیرساخت‌ها مشکلی وجود نداشت.
گلایه کوچکی هم در انتهای حرفهایش از همراهان بیمار داشت و گفت: ما حین تحویل شیفت برای پرسنل و مریض و همراهش، پیگیری ها را تشریح می کنیم ولی باز هم همراهان صبر ندارند و مدام درباره روند درمان سوال و یادآوری می کنند.
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار طنین یاس از کُردستان، چند روزی از میلاد حضرت زینب (س) می گذرد اما همچنان پیام تبریک برای روز پرستار دست به دست در فضای مجازی می چرخد، چه زیباست به کلام آوردن اسمشان و چه مقدس است فعالیتی که به پرستاری از بیماران می گذرد، چه شب هایی که پلک روی پلک نمی گذارند و چه گوش هایی که ناله های بیماران را نمی شنود، سخت است اما وقتی از خودشان می پرسیم شیرینی این شغل را برایت بیان می کنند.
اگر این روزها آنها فیش حقوق نجومی ندارند، اما قلبشان از عشق خدمت به هموطنان نجومی است. این فرشتگان سفید بال کنار بیماران بسان پروانه‌ای می‌چرخند تا امید به زندگی را در قلب دردمندشان برای دگر بار زنده کنند. با هیچ جمله و کلمه‌ای نمی‌توان عظمت، زیبایی و مقدس بودن شغل پرستاران را در این زمین خاکی توصیف کرد اما این قشر زحمت‌کش و مظلوم با سختی و فشردگی کار بسیاری مواجه‌اند.
خانم میرکی ۲۹ سال سن دارد و ۵ سال است که به شغل پرستاری مشغول است، پرستاری جوان که در بیمارستان کوثر سنندج مشغول به فعالیت است و می گوید: این بیمارستان مرکز ترومایی است و برای همین بیمارانی که از اورژانس می آیند نیاز به مراقبت ویژه دارند و همین موضوع، استرس کاری را بالا می برد.
وقتی از سخت‌ترین بخش پرستاری پرسیدم، جواب داد: بی خوابی پرستاران شیفت شب، سخت‌ترین قسمت کار است.
وی می گوید: با علاقه زیادی که به این شغل داشتم انتخاب نخستم برای انتخاب رشته با اینکه رتبه ی خوبی را هم در کنکور کسب کرده بودم اما شغل پرستاری را انتخاب کردم چون معتقدم پرستاری کار دل است و تا زمانی که دل به انجام کاری روا نباشد نمی توان برای بیماری قدم برداشت.
او ادامه داد: شیرین ترین خاطره‌ام از آن دوران، این بود که به فرزندی بگویم نگران نباش پدریا مادرت زنده است یا به همراهی بگویم نگران نباش همسرت سالم است.
وی اضافه کرد: سر قضیه کرونا، متاسفانه مردم اوایل آن را جدی نگرفتند و بدون رعایت دستورالعمل‌ها، در مراسم جشن و عروسی و اماکن عمومی حاضر می شدند که بعدا دچار مشکل شدند.
وی به خاطره خوش دوران کاری خود اشاره کرد و افزود: خوشبختانه یکی از بیماران بستری در بخش آی‌سی‌یو، بعد از چند ماه مراقبت، حال مساعد خود را به دست آورد و اکنون که از بیمارستان ترخیص شده، همیشه جویای حال همدیگر بوده و این برایم بسیار خوشحال‌کننده است.
وی به یک اتفاق ناخوشایند اخیر کاری خود اشاره و گفت: مردی همراه با فرزند ۸ ساله‌اش برای گرفتن بنزین از منزل خارج می‌شوند و متأسفانه به دلیل رعایت نکردن سرعت، در جاده ساحلی سنندج تصادف و هر دو فوت کرده، دیدن گریه‌های مادر آن پسر و باور نداشتن به فوت فرزند خود، بسیار ناراحت‌کننده و غمگین و یکی از خاطرات بسیار ناخوش سال‌جاری در حوزه کاری بنده بود.
از او درباره قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری پرسیدم و نقشی که می تواند در امنیت شغلی پرستاران داشته باشد. گفت: فعلا تعرفه سه ماهه نخست امسال را دریافت کرده‌ایم که کمتر از حد توقع پرستاران بود و در حدی نبود که فکرش را می کردیم.
این پرستار اضافه کرد: البته این قانون گامی رو به جلو بود و امیدواریم که رفته رفته تغییرات مثبتی را شاهد باشیم.
بسیاری از طرحی ها بعد از اتمام طرح بیکار می شوند که با برگزاری آزمون، می توان فکری به حال جذب آنها کرد و تعرفه گذاری هم بر اساس خدمات واقعی شود.
او ادامه داد: اگر فوق‌العاده خاص هم اجرا شود، کمی حقوق دریافتی ما ترمیم می شود چون دریافتی خیلی پایین است و پرستارانی که طرح خود را می گذرانند حکم‌شان حدود هشت میلیون و خرده‌ای است که برای پرستاری با این حجم از کار و استرس، مبلغ چندانی نیست.
او را به دوران کرونا می برم، روزهایی که انسان از انسان فراری بود ولی پرستاران نفس به نفس با بیماران تنفسی همراه بودند. در این باره گفت: مجبور بودیم بخش های عادی را بسته و تبدیل به بخش کرونا کنیم و همکاران با حجم شیفت‌های سنگین و مریض‌های بسیار روبرو شدند.
وی مشکل آن زمان را کمبود دارو اعلام کرد و گفت که از نظر زیرساخت‌ها مشکلی وجود نداشت.
گلایه کوچکی هم در انتهای حرفهایش از همراهان بیمار داشت و گفت: ما حین تحویل شیفت برای پرسنل و مریض و همراهش، پیگیری ها را تشریح می کنیم ولی باز هم همراهان صبر ندارند و مدام درباره روند درمان سوال و یادآوری می کنند.
انتهای پیام/
ارسال نظرات شما
یادداشت
