نقش جوانان شوشتر در پیروزی انقلاب اسلامی

هم‌زمان با آغاز نهضت اسلامی در دهه ۴۰ به رهبری امام خمینی (ره) و روحانیون، رژیم شاه تلاش می‌کرد که اخبار نهضت به اقصی نقاط کشور نرسد و با سانسور رسانه‌ای درصدد بود که این امر را محقق کند.

پس از این برخورد بود که شیوه جدیدی در اطلاع رسانی از طرف مخالفین در پیش گرفته شد و آن رساندن اخبار و پیام‌ها به صورت اعلامیه و یا تکثیر نوار سخنرانی و شعار نویسی بود که این روش تا پیروزی انقلاب اسلامی مورد استفاده قرار گرفت.

در روز‌های مبارزه با رژیم شاه اعلامیه‌های برخی مراجع و امام خمینی (ره) به مناسبت‌های مختلف صادر و تلاش می‌شد نسخه‌هایی از آن به استان‌ها و شهر‌ها برسد.

در شهر شوشتر به ۲ روش اعلامیه‌ها به دست مخالفان می‌رسید: یکی اینکه افرادی با مسافرت به قم نسخه‌ای از این اعلامیه‌ها را به دست می‌آوردند و دوم از طریق مخالفان رژیم در اهواز که در کمترین زمان ممکن، نسخه‌ای و یا تعداد تکثیر شده‌ای از اعلامیه به دست رابطین، در شوشتر می‌رسید و بلافاصله با هماهنگی جوانان در سطح مساجد، مدارس و خانه‌ها پخش می‌شد.

نحوه تکثیر اعلامیه‌ها به وسیله دستگاه‌های کپی برخی اداره‌ها و مدارس به صورت مخفیانه انجام می‌شد که این کار برای کارکنان آن بسیار خطرناک بود.

در سال ۵۶ جهت کم کردن مشکلات تکثیر اعلامیه‌ها ۲ دستگاه تکثیر با هماهنگی نیرو‌های انقلابی اهواز تهیه و به شوشتر فرستاده شد.

این دستگاه‌ها توسط آقای عباس فخاریان از اهواز به شوشتر منتقل و به آقای ماپار تحویل داده شدند که نتیجه آن سهولت بیشتر در تکثیر اعلامیه‌ها و گسترده شدن حوزه‌ی پخش آن بود.

در تکثیر و توزیع این اعلامیه‌ها افراد مختلفی از مردان و زنان مشارکت داشتند و هر فردی در محله خود و یا در صورت توانایی در نقاط دیگر شهر نسبت به توزیع اعلامیه‌ها اقدام می‌کرد.

با توجه به اینکه شهر شوشتر از چهارراه اصلی خیابان پهلوی و خیابان فرح به ۴ قسمت تقسیم می‌شد، هریک از مناطق چهارگانه میان گروهی از جوانان تقسیم و اعلامیه‌ها بیشتر اعلامیه‌ها به صورت شبانه پخش می‌شدند.

تکثیر نوار‌های سخنرانی نیز توسط جوانان صورت می‌گرفت و میان مردم توزیع می‌شد، البته گستره تکثیر و توزیع نوار به مانند اعلامیه نبود.

این نوار‌ها شامل سخنان و یا پیام‌های برخی مراجع بود و با نوار سخنرانی روحانیونی بود که در شوشتر سخنرانی کرده بودند.

در آن روز‌ها هنگام سخنرانی افراد در مساجد شهر مشتاقان زیادی وجود داشت که ضبط صوت به دست در محل حاضر می‌شدند و نسبت به ضبط سخنرانی اقدام می‌کردند.

شعارنویسی نیز یکی دیگر از روش‌های آگاهی بخشی و مبارزه بود و این کار معمولا با اسپری رنگ توسط جوانان بر در و دیوار شهر صورت می‌گرفت.

این اقدام نیز با همان روش تقسیم شهر به ۴ منطقه صورت می‌گرفت و شعار‌هایی که بر دیوار‌ها نوشته می‌شد شامل: مرگ بر کومت پهلوی، مرگ بر سگ زنجیره‌ای آمریکا، درود بر خمینی و مرگ بر شاه بود، گاهی اوقات جوانان شعارنویسی را بر روی الاغ نیز انجام می‌دادند و او را تشبیه به شاه می‌کردند.