مبارزه زنان فلسطینی؛ این بار روی رینگ بوکس برای یک رؤیا

به گزارش سرویس خبری بسیج جامعه زنان خبرگزاری بسیج- رهف محمود سمیح ابوناجی در کودکی از تماشای کشتی WWE آمریکایی به همراه پدرش در خانه خود در غزه لذت می‌برد. رهف که اکنون ۱۸ سال دارد، نمی‌دانست که آن لحظات او را تشویق می‌کند تا با ورود به ورزشی رزمی به مصاف با كليشه‌های غلط برود.

رهف به یاد می‌آورد: «من به دنبال بوکس بودم و برای یافتن آن در غزه بسیار جستجو کردیم. بر حسب اتفاق در شبکه‌های اجتماعی با دخترانی آشنا شدم که درباره بوکس می‌گفتند. از محل تمرین پرسیدم. من و پدرم با آنها تماس گرفتیم تا بتوانم ثبت نام کنم.»

باشگاه مشت‌زنی المشتل (Al-Mashtal) اولین مؤسسه ورزشی کاملاً زنانه در غزه است. اگرچه این باشگاه پنج سال است که فعالیت می‌کند، اما افتتاح رسمی آن در سال جاری بسیاری از مبارزان زن مشتاق را به خود جذب کرد. هنجارهای جنسیتی در غزه به دلیل افزایش علاقه به ورزش‌های رزمی مانند بوکس به آرامی در حال تغییر است.

مردم می‌گویند که این ورزش فقط برای مردان جوان است. به گفته حله ایوب ۱۸ ساله، جامعه همیشه می‌گفت این ورزش برای پسران جوان است، نه دختران.

 رهف می‌افزاید: آنها انتقاد می‌کردند و ما فقط به آنها می‌گفتیم: «این ورزش می‌تواند برای زنان هم باشد.»

غلبه بر انتقادات و هنجارها

هدایت تیم بوکس بر عهده ابتسام نصر، بانوی مربی است. او می‌گوید باشگاه بوکس ابتدا برای مردان جوان طراحی شده بود، اما بعداً مشخص شد که دختران نیز به این ورزش علاقه دارند.

ابتسام می‌گوید: در ابتدا، زمانی که زنان برای اولین بار وارد ورزش بوکس شدند، در غزه برای دختران چیز عجیبی بود، اما اکنون مردم با دخترانی که ورزش‌های رزمی انجام می‌دهند کنار آمده‌اند.

 وی می‌افزاید: حضور این دختران بوکسور در غزه عادی شده است. اوایل آغاز به کار دختران با واکنش‌ها و انتقادات زیادی مواجه شدند. منفی‌نگری نه تنها از سوی مردان، بلکه از سوی برخی نزدیکترین دوستان دختران نیز به وجود آمد.

رهف خاطره‌ای را به یاد می‌آورد: «در یک مسابقه شرکت کردم و تصویری از خودم و دوستانم را به اشتراک گذاشتم. در اینستاگرام با واکنش‌های مختلفی مواجه شدیم. هر چه پسران توانایی داشته باشند، دختران نیز می‌توانند انجام دهند.»

دوستی در خارج از رینگ و رقیب در داخل رینگ

فرح ابوالقمسان یکی از جوان‌ترین بوکسورهای زن غزه است. در سال ۲۰۲۰، این باشگاه در سن ۱۵ سالگی عنوان بهترین مبارز زن را به او اعطا کرد. اکنون فرح با رهف و هلا، دوستان صمیمی هم هستند. «ما همیشه با هم به باشگاه می‌رویم. در اوقات فراغت با هم غذا می‌خوریم و تفریحات مشترک داریم.»

رهف همین احساسات را بیان می‌کند. او می‌گوید: «بیش از شش سال است که با هم هستیم. همه دختران در باشگاه بوکس دوستان من، شریک من و عزیزان من هستند. ما با هم می‌نشینیم، غذا می‌خوریم، بازی می‌کنیم و هر کاری را با هم انجام می‌دهیم.»

او می‌افزاید: «در رینگ بوکس اما دوستی کنار گذاشته می‌شود. وقتی تمرین می‌کنیم، مانند حریفان معمولی بوکس می‌کنیم. وقتی خارج از تمرین، مبارزه می‌کنیم فرق می‌کند. دوستی نقشی ندارد». فرح توضیح می‌دهد که هر بوکسور مهارت‌های خود را به‌گونه‌ای نشان می‌دهد که گویی در حال بوکس بازی در برابر حریف دیگری هستند.

آرزوهایی برای آینده

به عنوان یک گروه، شرکت‌کنندگان در باشگاه المشتل همگی متعهد به کمک به مبارزان زن فلسطینی برای رقابت‌های بین‌المللی هستند. رقابت در خارج از کشور برای بسیاری از دختران غزه فرصتی فوق‌العاده و تغییر‌دهنده بازی خواهد بود. هلا می‌گوید: «رؤیای من این است که در رویدادهای خارج از فلسطین شرکت کنم، پرچم فلسطین را به اهتزاز درآورم و یک باشگاه راه‌اندازی کنم و مربی شوم.»

رهف نیز همین احساسات را دارد. «انگیزه‌ام این است که در خارج از کشور بجنگم و مقام اول را بدست آورم، برای اینکه همه زنان غزه موفقیت من را ببینند و مردم بدانند که در غزه چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.»

افتتاح عمومی باشگاه بوکس ثابت می‌کند که تغییرات در حال رخ دادن است و انگیزه زیادی برای ورزش زنان در غزه وجود دارد. آنها بدون شک با شجاعت و اراده خود موفقیتی را برای وطن خود به ارمغان خواهند آورد و در عین حال اهمیت زنان را در جامعه نشان خواهند داد.

ترجمه: محمدحسن گودرزی