به گزارش خبرگزاری بسیج خراسان رضوی از رشتخوار، آیین سنتی علم بندان هر ساله در ایام ماه محرم با حضور پیرغلامان ابا عبدالله الحسین (ع) در نقاط مختلف شهر و روستایی رشتخوار برپاست و نخل‌برداری نیز از جمله سنت ها قدیمی است که همزمان با عاشورا در شهر جنگل این شهرستان برگزار می‌شود.
نام رشتخوار را کمتر کسی است که نشنیده باشد و شاید کمتر کسی است که نداند رشتخوار از شهرستان‌های جنوب خراسان رضوی بوده، اما در رشتخوار منطقه‌ای به‌نام شهر جنگل وجود دارد که در محرم و صفر به‌دلیل برگزاری مراسم عزاداری با قدمتی طولانی یکی از نقاط قابل توجه گردشگران و زائران شده است.
یکی از مراسمی که به‌صورت ویژه در شهر جنگل برگزار می‌شود نخل‌برداری است، این مراسم بسیار باشکوه بوده، با وجود غم و اندوهی که در این مراسم وجود دارد، اما بسیار باشکوه برگزار می‌شود.
در شهرجنگل نیز مردم با شروع ماه محرم نیز پیر و جوان به حرمت سیدالشهدا(ع) لباس مشکی بر تن کرده، به منظور اقامه عزا در مساجد و حسینیه‌ها حاضر می‌شوند، همچنین، هر ساله چند روز مانده به محرم، خود را با سیاه‌پوش کردن مساجد، حسینیه‌ها، بستن پرچم‌های عزا به‌ویژه آماده کردن اشعار و نوحه‌های هیات‌ها، آماده برگزاری باشکوه عزاداری‌های این ایام می‌کنند، اما مراسم نخل برداری داستانی مجزا دارد.
مراسم «نخل‌برداری» است که به معنای تشییع پیکر پاک سرور شهیدان در روز عاشورا، هر ساله در حالی برگزار می‌شود که عزاداران نخل را در آستانه روز عاشورا، سرتاسر آن را سیاه‌پوش کرده و پارچه‌های متعددی به آن می‌بندند.
نخل یعنی تابوت بزرگ و بلندی که بر آن خنجر، شمشیر و پارچه‌های قیمتی و آینه‌ها بسته است و در روز عاشورا با عنوان تابوت امام حسین (ع) حرکت داده می‌شود، با توجه به اینکه شبیه درخت خرما ساخته می‌شود به آن نخل می‌گویند، این نکته تعریفی بوده که در لغت‌نامه دهخدا برای نخل آمده است.
مردم شهر جنگل به مراسم نخل‌برداری بسیار معتقدند تا آنجا که با دیدن آن درود می‌فرستند و خود را با آن متبرک می‌کنند، همچنین، نذر کردن برای نخل از آداب مرسوم این شهر است که برای اموری چون برآورده شدن حاجات، با رفتن به زیر نخل انجام می‌شود، آینه، میوه، پولک‌های مختلف، منگوله‌های تزئینی و دستمال‌های ابریشمی رنگی نیز که در دو طرف نخل بسته می‌شود از دیگر تزئینات این نخل است.
از نکات جالب توجه دیگر این مراسم این است که نخل‌برداری با نظم خاصی اجرا می‌شود، به طوری که با هدایت یک شخص به عنوان سردسته با فریادهای «یا حسین، یا حسین» آن را جابه‌جا می‌کنند.
