به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ شهید والامقام «علیرضا شاملو» در دوم فروردین‌ماه سال 1341 در یکی از روستاهای ملایر به نام گرجائی پا به جهان هستی گذاشت. از 8 سالگی همراه خانواده به شهر اراک مهاجرت کرد. با وجود همه مشکلات، ادامه تحصیل داد و در مدت 10 سال موفق به گرفتن دو دیپلم شد.
اوقات بیکاری‌اش را صرف مطالعه، گردشهای علمی، ورزش، رفتن به مجامع و سخنرانیها و بحثهای سیاسی_ ایدئولوژیکی می‌کرد. در رژیم پهلوی فعالیت‌های فرهنگی ضد حکومت فراوان داشت. از جمله به شهرهای مختلف میرفت و در مساجد و مراکزی که دانش‌آموزان بودند، سخنرانی می‌کرد.
در پخش اعلامیه و تشکیل راهپیماییها شرکت داشت. هم‌زمان با انقلاب اسلامی در صف مبارزان جای گرفت و بار‌ها از سوی ساواک مورد تعقیب و بازجویی واقع شد. بسیار پیش میآمد که خود سخنران مجالس بود. با گروه‌های چپ در دوران بعد از انقلاب، بسیار بحث و گفتگو داشت.
در مورد روحانیت و رهبران مذهبی نظر بسیار جالبی داشت، میگفت: رهبران مذهبی افرادی هستند و باید باشند که آلام مردم را تسکین بخشند و این آلام مردم قلبهایشان را گداخته باشد و مسئولیت خطیر شیعه علی(علیهم السلام) بودن را تا انتهای سعادت، انسانیت، جهاد، شهادت به پیش برند.
بعد از پیروزی انقلاب از جمله افرادی بود که با تشکیل جهاد وارد این نهاد شد. از طریق جهاد به روستاها برای کار فرهنگی هجرت کرد. هم‌زمان در هفته‌نامه سروش نیز خبرنگاری می‌کرد.
پس از مدتی کار کردن در جهاد اراک، بنا بر فرمان امام(v) به خاطر کمک به مردم کردستان و برای سازندگی به آن خطه سفر کرد تا هجرت از خود به خدا را شروع کند. در کردستان نیز لحظهای آرام نگرفت. به روستاها میرفت، در میان مردم کُرد حضور پیدا می‌کرد. در آخرین سفر که برای دیدار خانوادهاش آمده بود، به وضوح مشخص بود، دیگر بر نمیگردد. مهرماه سال 1357 در سنندج به اسارت گروهک کومله در آمد و پس از ماه‌ها اسارت و شکنجه در زندان دولتو به دست گروهک‌های ضدانقلاب در هفتم بهمن‌ماه 1357 به شهادت رسید.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
مسئولیت خطیر پاسداری از دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران است. شهادت را با شهادت انتخاب كنم و در راه صادقانه به مردم محروم كشور و احیای رسالت سازندگی از جان خود بگذرم. بعد همه دوستان و عزیزانم را به میهن را به کار و تلاش می‌خوانم و از آنها می‌خواهم كه به انقلاب اسلامی دین خود را ادا نمایند. فلسفه من در زنده ماندن این بوده كه برگردم و رسالتم را ادامه دهم و به تزكیه نفس و به كار بستن هر چه بیشتر قوانین قرآن بپردازم. از کسانی که در مدت یك سال گذشته، با آنان همكاری داشته‌ام. تمنای دعای خیر و بخشش دارم و امیدوارم در هر كار سازنده و انسان دوستانه‌ای و در هر قدمی که برای سازندگی ایران و در جهت خدمت به انقلاب اسلامی برمی‌دارند، سخت بکوشند.
انتهای پیام/
