روایتی از یک‌ شب افطاری در جوار بانوی کرامت

به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، در این یادداشت آمده است:

اینجا صحن صاحب الزمان(عج) حرم مطهر حضرت معصومه(س) حال و هوای عجیبی دارد. ۲۵ هزار روزه‌دار در شب میلاد امام حسن مجتبی(ع) گردهم آمده‌ند تا تحفه‌ افطاری از حضرت بگیرند؛ یکی به نیت شفا و دیگری به نیت برآورده شدن حاجات.

افطاری یک سنتی حسنه و نیکوست که در ماه مبارک رمضان از دیرباز نمود پیدا کرده و در برخی روایات نیز در اینباره اینگونه یاد شده است که گویا بنده‌ای را آزاد می‌کند و خداوند از لغزش‌ها می‌گذرد.

در این لحظات بی‌بی مهمان بسیار دارد و پایان این سفره‌های نورانی به سختی رویت می‌شود. روزه‌داران، زائران و مجاوران بانوی کریمه اهل‌بیت(س) در صفوف طولانی در انتظار این تحفه هستند.

در این حین کبوترانی نیز مهمان این سفره کریمانه شده‌اند، گویا آسمانیان هم متوجه کرامات حضرت شده و از این سفره به‌وجد آمده‌اند.

از چهره خدام به صراحت مشخص است که به قول خودشان توفیق خدمت هیچ خستگی برایشان ندارد و همه آنان با شوق و ذوق وصف‌ناپذیرشان از سحرگاهان تا شامگاهان با زبان روزه سفره حضرت را محیا می‌کنند.

مهمانان، دعوت شدگان، زائران، مجاوران و عاشقان بانوی کرامت با پرهای سبز رنگ خدام همچون نسیم خوش آهنگی به صحن صاحب الزمان(عج) هدایت می‌شوند و ثانیه به ثانیه بر این خیل عظیم عاشق افزوده می‌شود.

پیش از افطار صدای اسماء حسنا و اذان تمام صحن را فرا گرفت، گویی فرشتگان مژده قبولی طاعات را داده‌اند. مردم یقیمون الصلاه می‌شوند و با رکوع و سجودشان دل‌هایشان متجلی شده و رهسپار معراج می‌شود.

پس از اقامه نماز مغرب و عشا عاشقان روانه سفرهای نور می‌شوند و پس از زمزمه روزی روزه‌داری لب به غذایی معطر به دستان کریمانه حضرت معصومه(س) می‌زنند.

حضور کودکان نوزادان با خانواده‌ها نیز پر رنگ است. محبوب مشترک همه را در جوار بانوی کریمان همدل کرده است.

گفتن «یاحسین» روزه داران پس از نوشیدن جرعه‌ای آب بعد از ۱۳ ساعت روزه‌داری مرا یاد تشنه لبانی می‌اندازد که قرن‌ها پیش جاودانه شدند.