معرفی کتاب «جمعیت، قدرت، معیشت» تأثیر کهنسالی بر اقتصاد و قدرت سیاسی در جهان

به گزارش سرویس خبری بسیج جامعه زنان-کتاب جمعیت، قدرت، معیشت نوشته ریچارد جکسون و نیل هو بررسی دقیق و همه‌جانبه‌ای از بحران پیری در جوامع پیشرفته را نشان می‌دهد. این پدیده در نتیجه پایین‌آمدن نرخ باروری است و از رشد جمعیتی ثابت ناشی می‌شود. این کتاب هشداری است درباره اتفاقی قریب‌الوقوع و ابعاد و پیامد‌های آن را با دقت بیان می‌کند. 
 درباره کتاب جمعیت، قدرت، معیشت
صحبت‌کردن از چند دهه آینده، از نظر بسیاری، پیشگویی خوانده می‌شود. جامعه‌شناسان به راحتی نمی‌توانند پیش‌بینی و تحلیل‌های خود را از آنچه اتفاق خواهد افتاد، حتی مبتنی بر فرضیاتی محکم و مستدل بیان کنند، اما دانش جمعیت‌شناسی در پیش‌بینی‌های خود با دقتی بیشتر می‌تواند اظهارنظر کند. کتاب جمعیت، قدرت، معیشت (The Graying of the Great Powers) با استفاده از همین دانش با پیش‌بینی رشد، میانگین سنی و رده‌های سنی جامعه به این نکته می‌پردازد که پیش‌بینی‌های این دانش کمتر با اشتباه مواجه می‌شود چراکه این ارقام و تقریب‌ها با توجه به آمار در سه مؤلفه زادوولد، مرگ‌ومیر و مهاجرت صورت می‌گیرد، البته باید خاطرنشان کرد در این بین ممکن است اتفاقاتی خاص نیز رقم بخورد، مثل بیماری‌های اپیدمیک، جنگ‌های عظیم و حوادثی که رقم این سه مؤلفه را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. 
در کتاب جمعیت، قدرت، معیشت نوشته ریچارد جکسون و نیل هو با بررسی کشور‌های توسعه‌یافته و درحال‌توسعه، خواهیم دید این بحران محدود به یک کشور یا یک منطقه نیست و گریبانگیر کشور‌های بزرگ نیز است. این کتاب با بررسی عواقب سیاسی این بحران بر اهمیت جغرافیای سیاسی صحه می‌گذارد. این کتاب به سوی راه‌حل پیش می‌رود و با بررسی گذشته نزدیک پیشنهاد‌هایی را نیز ارائه می‌کند. 
در بخشی از کتاب ریچارد جکسون و نیل هو در کتاب جمعیت، قدرت، معیشت خاطرنشان می‌کنند که برخلاف نظر عده‌ای از جامعه‌شناسان در این باب که پیری در جوامع راهی به سوی صلحی جهانی است، خاکستری‌شدن سن جمعیت خطراتی گریبانگیر قدرت‌های بزرگ خواهد کرد. این تغییرات در جغرافیای سیاسی سبب بروز مشکلاتی که تا پیش از این وجود نداشت، می‌شود. سالخوردگان هیچ موقع درصدی به این میزان از جمعیت به خود اختصاص نداده بودند. همچنین این روند به بالارفتن این نرخ نیز منتهی می‌شود. ضروری است سیاستگذاران از هم‌اینک به پیامد‌های این تحولات بیندیشند تا آنکه در انتظار وقوع شگفتی قریب‌الوقوع و قابل‌پیش‌بینی جمعیتی، باقی بمانند. 
کتاب جمعیت، قدرت، معیشت نوشته‎ ریچارد جکسون و نیل هو با ترجمه حمیدرضا خطیبی از سوی انتشارات دنیای اقتصاد منتشر شده و در اختیار شماست. 
در بخشی از کتاب «جمعیت، قدرت، معیشت» می‌خوانیم: امریکا با متوسط دو فرزند برای هر زن، به لحاظ میانگین نرخ زاد و ولد در بالاترین رده کشور‌های توسعه‌یافته قرار می‌گیرد. علاوه بر این، ایالات‌متحده در کنار فرانسه، ایسلند، ایرلند و نیوزیلند، تنها کشوری است که نرخ زاد و ولد آن به نرخ جایگزینی (تعداد افرادی که برای جایگزینی درگذشتگان و حفظ جمعیت یک جامعه مورد نیاز است) ۲/۱ که برای ثبات جمعیت این کشور از نسلی به نسل دیگر باید حفظ شود، نزدیک است. ایالات‌متحده همچنین از معدود کشور‌هایی است که می‌تواند امواج عظیم مهاجران را بدون آنکه به اصطلاح «ابرشتاد» دچار «سوءهاضمه فرهنگی» شود، به سوی خود جذب کند. جامعه امریکا با میانگین سنی ۳۶ سال (آمار سال ۲۰۰۵)، سهم ۱۲ درصدی سالمندان از جمعیت و ضریب وابستگی سالمندان ۲۱، با هر مقیاسی از جوان‌ترین کشور‌های توسعه‌یافته جهان محسوب می‌شود. علاوه بر اینها، شکاف سنی بین امریکا و بقیه جهان توسعه‌یافته، رو به گسترش و نه کم شدن است. در حالی که در ایالات‌متحده، میانگین سنی جمعیت در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۵۰ در حد چهار سال افزایش خواهد یافت (از ۳۶ سال به ۴۰ سال)، این رقم در اروپای غربی طی مدت یادشده تا ۹ سال (از ۴۰ سال در حال حاضر به ۴۹ سال در سال ۲۰۵۰) و میانگین سنی جامعه ژاپن هم تا ۱۳ سال (از ۴۳ سال در حال حاضر به ۵۶ سال تا نیمه قرن جاری) افزایش خواهد یافت. در سال ۲۰۵۰، زمانی که ۲۰ درصد امریکایی‌ها سالمند خواهند بود، تعداد سالمندان اروپای غربی به ۳۱ درصد و در ژاپن به ۳۹ درصد جمعیت بالغ خواهد شد. 
این فاصله سنی در حال ظهور با شکاف در رشد جمعیت [بین امریکا و بقیه جهان توسعه‌یافته]نیز همراه خواهد بود. همچنان که سایر نقاط جهان توسعه‌یافته در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۵۰ بیش از ۱۸ میلیون نفر از ساکنان خود را از دست خواهند داد، به جمعیت امریکا در این مدت ۱۱۹ میلیون اضافه خواهد شد. در اواسط دهه ۲۰۲۰ ایالات‌متحده تنها کشور مهم توسعه‌یافته خواهد بود که تعداد کودکان و نوجوانان زیر ۲۰ سال آن، بیشتر از سالمندان بالای ۶۵ سال خواهد بود و در همین حال، امریکا در کنار استرالیا، ایرلند، لوکزامبورگ و نیوزیلند، تنها کشوری خواهد بود که نیروی کار آن رو به افزایش است.