خبرگزاری بسیج، رقیه غلامی؛ امامزاده سید حمزه یا همان ابوالحسن حمزه بن حسن بن محمد که با 16 واسطه به امام موسی کاظم(ع) می رسد و در سال 617 ه.ق به دست مغولان به شهادت رسیده است، زیارتگاهی که در شمال تبریز و در محله قدیمی سرخاب در تقاطع خیابان ثقه الاسلام و بازارچه سید حمزه در طول سال و روزهای سرد و گرم آن دل های دردمندی را میزبان و مامن امنی است.
امامزاده سید حمزه تبریز در زمان شاه سلطان محمود غزنوی و سلطان محمد خدابنده زندگی می کرده است.
این امامزاده جلیل القدر بسیار فهیم، عادل و درستکار بودند که همین امر سبب شد تا زمامداران آن زمان (اولجایتو)، ایشان را به سمت دفتر داری و خرانه داری منسوب می کنند. بعد از چند سال امانت داری در دربار پادشاه، امامزاده سید حمزه از جایگاه خود کناره گیری کرده و تا زمان شهادت، مشغول عبادت و راز و نیاز با خدا بوده اند.
امامزاده سید حمزه (ع) از گنبد و بارگاهی زیبا برخوردار می باشند که تاریخ نخستین بقعه ی بنای شده مصادف با شهادت (714 ه – ق) ایشان است. این مقبره توسط فرزند ایشان سید حسین بر روی قبر گذاشته شد و به مامنی برای دل های عاشق تبدیل شد. در قسمت بالای مقبره سید جلیل القدر آئینه کاری زیبا همراه کتیبه ای موجود است.
این کتیبه با خط نستعلیق زینت یافته و معمار آئینه کاری این آرامگاه، معتمد السلطان می باشد. آستان مقدس این امامزاده در سال 1279 هجری شمسی مورد مرمت و بهسازی قرار گرفته است. در سردابه آستان مقدس امامزاده سید حمزه تبریز، قبر پسر ایشان و نوه ایشان قرار گرفته است. در میان امامزاده های تبریز سید حمزه از همه معروف تر و مشهور تر می باشند.
اکنون این امامزاده میزبان برنامه های مختلف فرهنگی و مذهبی در مناسبت های مختلف سال از آرامش بهاری گرفته تا اجرای برنامه های عزاداری، شب قدر و بزرگداشت هاست.