بهت زنان عاشورا از قساوت یزیدیان

 به گزارش سرویس خبری بسیج جامعه زنان-تاریخ را از اول خلقت بشر زنان و مردان در کنار هم ساخته‌اند. از همان زمان که آدم و حوا بنا به گفته قرآن هر دو از گندم ممنوعه خوردند و هر دو از بهشت به زمین فرستاده شدند و با هم بنای بشریت را گذاشتند تا همین امروز، اگرچه مجامع بشری مسئولیت‌های متفاوتی برایشان ترسیم کرده‌اند اما آنها همیشه مکمل هم بوده و خواهند بود.

اما هر جای تاریخ زنان و مردان بزرگ با اندیشه‌ها و عمل‌های والا در کنار هم بوده‌اند، روند تاریخ را متحول و نقشی جاودانه و عظیم خلق کرده‌اند؛ مثل زمانی که حضرت محمد(ص) در کنار خدیجه(س) و حضرت علی(ع) در کنار حضرت فاطمه(س) به تحول تاریخ پرداختند.
عاشورا یکی از بزرگ‌ترین بزنگاه‌های تاریخ بشریت است. این بزنگاه بزرگ را نیز مردان و زنان شجاع در کنار یکدیگر ترسیم کرده‌اند، اما چه تاسف‌بار که زنان این عرصه آنچنان که شایسته است معرفی نشده و جامعه از درک عظمت آنها محروم مانده است.

کتاب زنان عاشورایی؛ نقش زنان در نهضت امام حسین علیه‌السلام(از عاشورا تا سقوط امویان)، اثری از زهره یزدان‌پناه قره‌تپه است که به معرفی جمعی از بانوان حاضر در واقعه عاشورا پرداخته است.

در تلاش برای معرفی بانوان حاضر در واقعه عاشورا از مطالب این کتاب یاری گرفته است. هفتمین قسمت از این مجموعه، به مطالب مطرح در خصوص «شهربانو» و «لیلی التمیمیه»، و دیگر بانوان دشت کربلا اختصاص دارد که در ادامه می‌خوانیم.

شهربانو مادر محمد بن ابی سعید

محلاتی می‌نویسد شهربانو یکی از بانوان دشت کربلاست. ارباب مقاتل گفته‌اند که در روز عاشورا طفلی از سراپرده بیرون شد و دو گوشواره از دُر در گوش داشت و از وحشت و حیرت به جانب چپ و راست نظر می‌کرد و از آن واقعه هولناک در بیم و اضطراب بود که گوشواره‌های او از لرزش سر و تن او لرزان بود. در این حال به ناگاه سنگین‌دلی که او را هانی بن ثبیت می‌گفته‌اند بر او حمله کرد و او را شهید نمود و گفته‌اند که در وقت شهادت آن طفل شهربانو ایستاده و مدهوشانه به او نظر می‌کرد و یارای سخن گفتن و حرکت کردن نداشت.

مادر محمد کنیز (ام ولدی) می‌باشد. از حمید بن مسلم نقل شده است وقتی که حسین(ع) در قتلگاه افتاده بود، نوجوانی وحشت‌زده و هراسان از خیمه‌ها بیرون آمد و به راست و چپ خیره می‌شد. سواری به او حمله کرد و ضربتی فرود آورد و او را شهید کرد، نام نوجوان را پرسیدم گفتند محمد بن ابی سعید است.

هشام کلبی نقل کرده است: هانی بن ثبیت حضر می‌گفت من از کسانی بودم که هنگام شهادت حسین(ع) حضور داشتم؛ به خدا سوگند من دهمین نفر بودم که ایستاده بودم. همه ما سوار اسب بودیم، اسبان را به حرکت در آوردند. اسب‌ها تواضع کردند و جلو نرفتند. در این هنگام نوجوانی از نزدیکان حسین(ع) بیرون آمد، عمود خیمه‌ای در دست و آزار و پیراهنی بر تن داشت وحشت‌زده و هراسان بود به راست و چپ خیره می‌شد. گویا می‌بینم که دو مروارید به گوش‌هایش آویخته می‌لرزد، ناگاه مردی به سرعت خود را به او رساند از اسب پیاده شد و با شمشیر او را قطعه قطعه کرد.

ليلى التميميه

لیلی دختر مسعود بن‌خالد بن ربعی بن مسلم بن جندل بن نهشل بن دارم تمیمی است. مادرش عمیره بنت قيس بن عاصم بن سنان بن خالد بین منقر از قبیله‌ای معروف به سیادت و حکمت نزد عرب‌هاست. لیلی ام ولد فرزندان امیرالمومنین(ع) عبدالله(عبیدالله) و محمد اصغر مکنی به ابوبکر است که در واقعه کربلا همراه دو پسرش در کنار امام حسین(ع) حضور داشته است. شیخ مفید او را لیلی بنت مسعود دارمیه معرفی کرده است. وی یکی از چهار همسر امام علی بن ابیطالب(ع) است که پس از شهادت آن حضرت زنده بود و در واقعه جانگداز کربلا حضور داشت و شاهد همه مصائب و محنت‌های وارد شده بر آل رسول الله(ص) بود و با ایشان شریک بود و در راه خدا صبر پیشه کرد. اما محلاتی می‌نویسد در مورد بودنش در زمین کربلا دلیلی تاریخی ندیدم.

بانوان دیگر دشت کربلا

محلاتی می‌نویسد فقط نظر به اینکه شوهر یا پسر یا براداران بعضی زنان به همراه حسین‌(ع) بوده‌اند و در کربلا به درجه رفیع شهادت رسیدند احتمال می‌دهند که این زنان نیز همراه آنان در کربلا بوده باشند مانند میمونه دختر امیرالمومنین(ع) زوجه عبدالله اکبر بن عقیل خدیجه یا امهانی دختر امیرالمؤمنین(ع) زوجه عبد الرحمن بن عقیل، زینب صغری زوجه محمد بن عقیل و ام الحسن زوجه جعفر بن عقیل بود و یا لیلی بانوی حرم امیرالمؤمنين بنت مسعود بن خالد بن ربعي التميمیه که پسرش عبدالله اصغر روز عاشورا در رکاب حضرت سیدالشهدا(ع) شهید شد.