مثبت سوژه/ الگو محوری؛

وقتی امام جمعه ای مصلی را مامن مردم می کند

تبریز- امام جمعه معتبر و همه روزه ما در راستای تحقق جامعه اسلامی و پیاده کردن رفتار و منش نبوی مردم را از خود می دانست و خود را از مردم و برای شکستن شکاف بین خود و مردم حتی نرده های مصلی تبریز را برچید و مصلی را به محلی برای امور مردم تبدیل کرد.
کد خبر: ۹۶۱۴۶۶۵
|
۲۹ تير ۱۴۰۳ - ۱۴:۲۴

خبرگزاری بسیج، رقیه غلامی؛ امروز دو ماه از شهادت آیت الله آل هاشم امام جمعه مردمی تبریز می گذرد، دو ماهی که هنوز مردم در هر گوشه و کنار دنبال رد و نشانی از این عزیز سفر کرده خود هستند.

 آیت الله سیدمحمدعلی آل هاشم هفت سال پیش که با حکم رهبر انقلاب به تبریز آمد مردم با شور و هیجان خاصی به استقبال فرزندی از تبریز رفتند ولی دریع از اینکه روزی ناباورانه راهی دیار شهادت شده و همه را در بهت فرو خواهد برد.

این فرزند خلف تبریز آیت الله محمدعلی آل هاشم فرزند آیت الله محمدتقی ال هاشم از همان بدو ورود به تبریز در دل مردم جای گرفت و رفته رفته با حرکت های مردمی و انس با مردم جایگاه ویژه ای برای خود در ساختارهای اجتماعی باز کرد به گونه ای که در نتیجه آن رهبر فرزانه انقلاب از این شهید به عنوان امام جمعه معتبر یاد کردند.

امام جمعه معتبر و همه روزه ما در راستای تحقق جامعه اسلامی و پیاده کردن رفتار و منش نبوی روزی نبود به محلات سرکشی نکند و در میان مردم دیده نشود تا جایی که مردم را از خود می دانست و خود را از مردم و برای شکستن شکاف بین خود و مردم حتی نرده های مصلی تبریز را برچید و مصلی را به محلی برای امور مردم تبدیل کرد.

وقتی امام جمعه ای مصلی را مامن مردم می کند

مصلی اعظم امام خمینی(ره) تبریز که چند سال پیش در جوار ارک تاریخی تبریز بنا نهاده شده و دارای سالن اجتماعات و رواق های دیگری است به برکت امام جمعه معتبر تبریز به محل فعالیت قشرهای مختلف مردم و حضور مسئولان برای رسیدگی به مشکلات درآمد به طوری که در کنار برنامه های فرهنگی و اجتماعی شاهد برپایی رزمایش کمک مومنانه، میز خدمت ها و نمایشگاه های مختلف در حمایت از هنرمندان بودیم.

به راستی که شهید آیت الله آل هاشم این امام جمعه معتبر و شریف مردم تبریز الگوی جدیدی در جامعه پایه گذاری کرد که پیش از آن در کشور شاهد آن نبودیم و مسجد را به جایگاه واقعی خود که مامن و محل رجوع مردم برای حل مشکلات است، رساند و همین بود که مردم با شهادتش سر برشانه همچون طفلی یتیم و گمشده با غمی بزرگ در گوشه ای از شهر چشم به راه مانده اند.

ارسال نظرات