به گزارش خبرگزاری بسیج از همدان، در هیاهوی سیاست و مدیریت، بسیاری از چهره‌ها در معرض توجه‌اند؛ عملکردشان نقد و بررسی می‌شود، نامشان در رسانه‌ها می‌آید و گاه، در معرض قضاوت افکار عمومی قرار می‌گیرند. اما در همین ساختار پیچیده، گروهی از افراد هستند که نه تریبونی دارند و نه تصویرشان جایی ثبت می‌شود. آن‌ها سربازان گمنامی هستند که امنیت را نه در سطح شعار، بلکه در عمق واقعیت جامعه تضمین می‌کنند.
در روزگاری که تهدیدهای امنیتی دیگر تنها در مرزهای فیزیکی خلاصه نمی‌شود و میدان نبرد از جنگ‌های متعارف به حوزه‌های اطلاعاتی، اقتصادی و سایبری گسترش یافته، نقش نهادهای امنیتی از همیشه پیچیده‌تر و سرنوشت‌سازتر شده است. امروزه امنیت دیگر تنها مفهومی نظامی نیست؛ بلکه در هم تنیدگی سیاست، اقتصاد، فرهنگ و فناوری، معادلات تازه‌ای را برای حفظ ثبات اجتماعی رقم زده است.
سربازان گمنام امام زمان (عج) در همین بستر، بی‌آنکه نامی از آن‌ها برده شود، در حساس‌ترین معادلات ملی و بین‌المللی، نقشی کلیدی ایفا می‌کنند. برخلاف بسیاری از مشاغل دولتی که با قدرت، شهرت یا منافع شخصی همراه است، مأموریت این افراد نه با هیاهو، بلکه با سکوت تعریف شده است؛ سکوتی که امنیت می‌آفریند، اما دیده نمی‌شود.
بزرگ‌ترین دستاوردهای امنیتی، دقیقاً همان‌هایی هستند که کسی متوجه آن‌ها نمی‌شود. وقتی یک تهدید، پیش از آنکه به بحران تبدیل شود، خنثی می‌گردد، جامعه حتی متوجه وجود آن نخواهد شد. اینجاست که مفهوم «گمنامی»، نه یک توصیف، بلکه یک راهبرد می‌شود.
در جهانی که امنیت به کالایی نایاب تبدیل شده، حفظ آرامش در یک کشور، صرفاً نتیجه قوانین یا تدابیر مدیریتی نیست، بلکه حاصل ساعاتی بی‌پایان از کار اطلاعاتی، پیش‌بینی تهدیدها و خنثی‌سازی خطراتی است که هرگز به تیتر رسانه‌ها راه پیدا نمی‌کنند. این همان نقطه‌ای است که نقش سربازان گمنام را از یک وظیفه سازمانی به یک رسالت تاریخی تبدیل می‌کند؛ رسالتی که در گمنامی، جریان دارد اما در ساختار یک ملت، تعیین‌کننده است.
یادداشت از کیوان دارابخانی
انتهای پیام/
