روایتی از معلمی که در دل‌ها ماندگار شد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج در مسجدسلیمان؛ شهیده شهناز عسکرپور، در سال ۱۳۳۷ در شهر شهیدپرور مسجدسلیمان، چشم به جهان گشود. او پس از گذراندن دوران تحصیل، به شغل شریف معلمی روی آورد و در دبیرستان دخترانه سمیه، به تربیت و تعلیم دانش‌آموزان شهر همت گماشت. علاوه بر تدریس، به کارهای دانش‌آموزان نیز رسیدگی می‌کرد و همه همکاران و دانش‌آموزان در مورد خوبی و آرامی او صحبت می‌کردند. او به عنوان یک معلم دلسوز و مهربان، در بین دانش‌آموزان و همکاران خود از محبوبیت و احترام ویژه‌ای برخوردار بود.
در خانواده‌ای اصیل پرورش یافت. پدرش را در سنین کودکی از دست داد و پس از آن، در کنار مادر فداکارش، مسئولیت سنگین اداره امور خانه و مراقبت از خواهران و برادران کوچکتر خود را بر عهده گرفت.
شهیده شهناز عسکرپور، بانویی متدین و مومن بود و همواره به انجام فرایض دینی و عمل به دستورات اسلام مقید بود. او ارادتی خالصانه و عمیق به امام خمینی (ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران داشت و در پیروی از رهنمودهای ایشان، از هیچ کوششی دریغ نمی‌ورزید. او حجاب را به عنوان یک ارزش والای اسلامی، به طور کامل رعایت می‌کرد و الگویی شایسته برای دیگر بانوان به شمار می‌رفت.
در اوقات فراغت، به مطالعه کتاب‌های دینی، تاریخی و ادبی علاقه فراوانی داشت و همواره در پی کسب علم و معرفت بود. او همچنین در رشته خیاطی مهارت داشت.
او به قناعت و ساده‌زیستی اهمیت می‌داد و در حد توان به نیازمندان کمک می‌کرد. شهناز، اسوه‌ای از صبر، ایمان، فداکاری و ایثار بود.
در راهپیمایی‌ها و تظاهرات مردمی شرکت می‌کرد و با سر دادن شعارهای انقلابی، انزجار خود را از دشمنان اسلام و انقلاب اعلام می‌کرد.
قلبی رئوف و مهربان داشت و از رنج و درد دیگران متاثر می‌شد. او از جنگ و خونریزی بیزار بود و از مشکلات و سختی‌های ناشی از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، رنج می‌برد.
نامزد کرده بود و قرار بود در ایام نوروز سال ۱۳۶۳، با همسر آینده خود، زندگی مشترک خود را آغاز کند. صبح روزی که به شهادت رسید، به بازار رفته بود و با ذوق و شوق فراوان، مشغول خرید وسایل و تدارکات جشن عروسی خود بود. او برای این روز بزرگ، برنامه‌های زیادی در سر داشت و با شور و اشتیاق فراوان، خود را برای تشکیل یک زندگی سعادتمندانه آماده می‌کرد. اما متاسفانه، سرنوشت او به گونه‌ای دیگر رقم خورد. در تاریخ ۳۰ مهر سال ۱۳۶۲، در حالی که در کنار مادر، مادربزرگ و خواهرش در منزل خود حضور داشت، شهر مسجدسلیمان مورد حمله موشکی رژیم بعث عراق قرار گرفت و این چهار نفر، مظلومانه به شهادت رسیدند.
شهادت شهناز عسکرپور و سه تن از اعضای خانواده‌اش، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر برای بستگان، دوستان و آشنایان آنان بود. پیکر پاک این شهیده والامقام، در میان حزن و اندوه فراوان مردم مسجدسلیمان، تشییع و در گلزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد. یاد و خاطره شهناز عسکرپور، به عنوان یک معلم فداکار، بانوی مومنه و شهیده مظلوم، همواره در دل‌ها زنده خواهد ماند و نام نیک او، تا ابد بر تارک تاریخ این مرز و بوم خواهد درخشید.
