کارگران، تاریخ اعتلای این مرز و بومند
یادداشت سردبیر/ همیشه خوانده ایم و گفته ایم که کارگری شغل شریفی است که چرخه های اقتصاد یک جامعه را به حرکت در می آورد و بدون حضور این نیروی انسانی موثر، جامعه به رشد و بالندگی نخواهد رسید.
اما ناگفته های زیادی از تلاش و مشقات و پیشرفت‌های این قشر زحمت کش وجود دارد و شاید کمتر به ابعاد مختلف این قشر از نیروی انسانی کشور پرداخته شده و چه بسیارند مردان و زنان کارگری که نام‌آور و قهرمان هستند. آنان که در تاریکی شب و در گرگ و میش هوا، از خانه بیرون می زنند و نام خدا، اولین جملۀ هر روز آنهاست.
همان‌هایی که دستگیره در خانه را آرام و بیصدا می‌چرخانند تا کسی از اعضای خانه، آن ساعت روز از خواب شیرین بیدار نشود و بسم الله‌الرحمن‌الرحیم ذکر اول صبحشان است.
همان‌هایی که وقتی همه خوابند، برای کسب روزی حلال از خانه بیرون می زنند و در تاریکی شب به خانه باز می گردند. با لبخندی بر لب، تمام مشکلات یک روز پرتنش و سخت را پشت در خانه می گذارند تا مبادا خستگی‌اشان باعث رنجش اعضای خانواده شود. همان‌هایی که اعضای خانواده همیشه آنها را با دستانی پر از خریدهای روزانه و رنگارنگ دیده اند.
همان بابا و مامان‌های خسته از روزگار که جوانی‌اشان لابه لایه چرخ‌دنده‌های ماشین صنعت جا ماند و برنگشت. همان‌ها که هر کدام از خطوط چین و چروک پیشانی‌اشان، روزها ایستادن پشت دستگاه ها و ضربه های چکش و سندان و حرارت کوره‌ها و ساخت و ساز زیر آفتاب سوزان و سرمای زمهریر زمستان و ... است.
همان‌ها که معتقدند تمام سختی کار، فدای یک لبخند دلنشین و آرامش و آسایش خانواده‌شان.
کارگران، تاریخ اعتلای این مرز و بومند. آنجا که یک روز پشت خاکریز جبهه‌ها سینه سپر کردند و شهید شدند. ایستادند و خاک به دشمن ندادند.
کارگران، تاریخ رشادت این ملت هستند. آنجا که پدر خانواده کارگر بود و شهید شد و فرزندش و فرزندانش شهید شدند و خاک به دشمن ندادند.
کارگران، تاریخ عزت و شرف این ملت هستند. آنجا که برای کسب روزی حلال زیر آوار معدن ماندند و جان دادند.
کارگران، افتخارآفرینان این ملت در عرصه های علم و ورزش و جهاد هستند. مدال آوران قهرمانی که با وجود دغدغه های فراوان برای تامین هزینه های خانه و خانواده، مدال‌های رنگی را در عرصه‌های داخلی و بین المللی برای یک ملت به ارمغان آوردند.
کارگران، قهرمانانی که برای سرافرازی میهن، با سرانگشتان تعهدشان، پای ماشین صنعت و سازندگی جان می‌دهند.
سلام بر دستانی که پیامبر مهربانی، بر آن بوسه زد و نوید بهشت را به آنان داد.
نگارش : سهیلا عظیمی
انتهای پیام/۱۰۱۰
