آثار شکنجه وحشیانه ماموران طاغوت روی بدنش، گواه بر سودای سربداری نصرالله از همان دوران نوجوانی بود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج شهرستان ایذه: شهید سیدنصراله موسوی گورابی، ۱۳۴۴ در روستای گوراب بخش سوسن از توابع شهرستان ايذه چشم به جهان گشود، با رشد در خانواده ای متدين و روستايی مراحل مختلف تربیتی و معنوی را به خوبی فراگرافت. 

در همان روستا تحصیلات دبستان را با موفقيت سپری نمود اما دوره راهنمايی را در شهرستان اهواز به تحصيل مشغول شد تا بتواند همزمان برای کمک به تأمين نيازهای مادی خانواده، به کار درآن شهرستان بپردازد. 

با توجه به روحيه ی ظلم ستيزی و حق طلبی که در وجودش بود، همزمان با اوج گيری مبارزات انقلاب اسلامی در تظاهرات ها حضوری فعال داشت و ضمن پيگيری اخبار و رخدادها، همراه برخی از جوانان انقلابی وارد بحث و تبادل نظر در جمع و مخالفت خود را با رژيم ستم شاهی اعلام و ابراز می کرد و به همين دليل توسط ساواك دستگير و روانه ی زندان گرديد، بعد از ۱۶ روز كه آزاد شد آثار شكنجه وحشيانه ماموران طاغوتی روی بدنش، گواه بر سودای سربداری سيد نصرالله از همان دوران نوجوانی بود.

بعد از انقلاب نيز حضور فعالی در راهپيمايی ها و مساجد داشت و همکاری خود را از همان اوايل تشكيل سپاه با بسيج آغاز نمود و چندين سال به عنوان مسئول پايگاه های مقاومت بسيج در ايذه و روستاها فعالیت داشت، تا اینکه در سال۱۳۶۲به استخدام سپاه پاسداران در آمد، که در بحبوحه جنگ و ستيز با دشمن بعثی، سايه مجاهدت خود را بر امنيت منطقه بگستراند. وبدين جهت برای حفظ نظام مقدس جمهوری اسلامی گام های محکمتری بردارد.

درجبهه همنشينی با شهيدانی چون بهروز محمدی، کرمعلی داوريان و سيد يارمحمد موسوی و نيز فضای حاکم در ميدان دفاع مقدس، او را از نظر روحی به حد کمال رساند. همين امر باعث شد که ايشان به عنوان الگو در بين دوستانش شناخته شود. اين شيرمرد مومن در چندين عمليات حضور موثر داشت و سه بار مجروح گرديد.

 در قرارگاه سری نصرت به منطقه غرب اعزام گردید و به عنوان معاون گردان رزمی اطلاعاتی در منطقه عملياتی حاج عمران به جمع آوری اطلاعات از دشمن می پرداخت، پس از مدتها مجاهدت و ابراز لیاقت و شایستگی بنا به دستور فرمانده تيپ ويژه شهداء، به عنوان فرمانده گردان قائم منصوب گرديد و سرانجام ۲۹اردیبهشت ۱۳۶۵ که به منظور طراحی عملیات آزادسازی حاج عمران، جهت شناسايی به عمق مواضع دشمن نفوذ كرده بود، به فیض عظمای شهادت نائل آمدو پيكر مطهرش تا کنون از نظرها پنهان می باشد. لذا سنگ یادبودی در قبرستان اکبر آباد ایذه برایش به یادگار گذاشته اند.