هور؛ جایی برای دیدنِ ندیده‌ها

به بهانه اکران فیلم «اسفند»

در جنوب جنوب، جایی میان آسمان خمیده و زمینِ خیس، هورالعظیم نفس می‌کشد؛ سرزمینی که به جای جاده، آب دارد و به جای دیوار، نیزار. اینجا صدای گلوله‌ها خفه می‌شود، رد قایق‌ها در مه گم می‌شود، و فریادها در دل آب ناپدید.

هور، سرزمین بی‌نام‌هاست. جایی‌که جنگ نه بر خاک، که بر آب جاری بود.
در هور، هیچ قهرمانی سوار بر اسب نیامد. قایق‌ها تابوت شدند و نی‌ها، لحاف بی‌نام شهدا.در هور، قهرمانان غریب بودند؛ همان‌ها که دشمن را ندیدند، اما ایستادند. 
و بسیاری‌شان حتی دیده نشدند، نه در قاب دوربین، نه در صفحه کتاب.

«اسفند» که بر پرده آمد، دوباره صدای مه در گوشمان وزیدن گرفت؛صدای رزمنده‌ای که در دل باتلاق، چشم به فرمان امامی داشت که شاید هرگز ندیده بود، و دل به وطنی که هنوز هم او را ندیده است...

هورالعظیم، فقط جغرافیا نیست؛ یک وجدان خیس است، یک تاریخ خاموش است، یک نماز بی‌اذان است. و حالا، فیلم «اسفند»، سندی است از آن حماسه‌ی غریب؛ سندی از ایمان، وفاداری، و غربت رزمندگان سپاه اسلام.

اینجا، جایی‌ست که جنگ دیده نشد، شهدا شناخته نشدند، اما راه، پیدا شد.

انتهای پیام/