مذاکره زیر آتش، بی‌معناست
به گزارش خبرگزاری بسیج خراسان رضوی از مشهد مقدس، محسن تقوی خبرنگار خبرگزاری بسیج خراسان رضوی، در یادداشت خود نوشته است:
در روزهایی که جهان بار دیگر شاهد یکی از آشکارترین جلوه‌های جنایت و نقض حقوق بین‌الملل از سوی رژیم صهیونیستی است، حمله مستقیم به خاک جمهوری اسلامی ایران و به شهادت رساندن جمعی از غیرنظامیان بی‌گناه، بار دیگر ماهیت تجاوزکار و جنگ‌طلب این رژیم را برای افکار عمومی منطقه و جهان روشن کرد. آن‌چه در این میان نباید نادیده گرفت، سکوت و یا همراهی قدرت‌های غربی به‌ویژه آمریکا در قبال این جنایت‌هاست؛ سکوتی که نه‌تنها معنا‌دار، بلکه تأییدکننده و مشوق صریح تجاوز است.
تأسیس رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۴۸ تا امروز، بر پایه جنگ، ترور، اشغالگری و جنایت شکل گرفته و ادامه یافته است. این رژیم از همان آغاز، هیچ ارزشی برای حقوق بشر، کرامت انسانی و قوانین بین‌المللی قائل نبوده و همواره با مصونیتی آهنین که از حمایت بی‌قید و شرط آمریکا ناشی می‌شود، به اقدامات تجاوزکارانه خود ادامه داده است. اکنون نیز حمله به خاک ایران، تنها یکی از مصادیق جدید تجاوزی است که در سایه این حمایت انجام شده و هیچ خط قرمزی برای تل‌آویو باقی نمانده است.
در شرایط کنونی، پاسخ جمهوری اسلامی ایران باید در دو عرصه مشخص و مکمل صورت گیرد: نخست، عرصه نظامی و امنیتی؛ که در آن ایران باید با قدرت و دقت، مواضع و پایگاه‌هایی را هدف قرار دهد که در حملات اخیر نقش مستقیم داشته‌اند. دفاع مشروع در برابر تجاوز، مطابق منشور ملل متحد، حق مسلم هر کشوری است و ایران در این مسیر نه‌تنها محق، بلکه موظف به پاسخگویی مقتدرانه است.
دوم، عرصه رسانه‌ای و جنگ روایت‌هاست؛ جایی که متأسفانه صهیونیست‌ها با تسلط بر شبکه‌های خبری جهانی و استفاده از تکنیک‌های جنگ روانی، همواره سعی در تحریف واقعیت‌ها داشته‌اند. اکنون زمان آن است که جمهوری اسلامی ایران، ضمن تبیین ابعاد واقعی تجاوز و جنایت‌های این رژیم، روایت حقیقی تحولات میدانی را در سطح افکار عمومی جهان گسترش دهد. افکار عمومی داخلی نیز نیازمند دریافت اطلاعات دقیق، صحیح و روحیه‌بخش از جبهه مقاومت و پیشرفت‌های ایران در عرصه نظامی است.
در چنین وضعیتی، بحث درباره مذاکره، باید از موضع قدرت و پس از تحقق اهداف استراتژیک صورت گیرد. نمی‌توان در شرایطی که دشمن در حال آتش‌افروزی و کشتار است، از میز مذاکره سخن گفت. اولویت فعلی کشور باید تمرکز بر پیروزی در نبرد باشد. هرگونه گفت‌وگو و مذاکره زمانی می‌تواند معنا پیدا کند که ایران، پس از کسب موفقیت‌های میدانی، از جایگاه قدرت پای میز مذاکره بنشیند و منافع راهبردی خود را دنبال کند.
در پایان، باید به این نکته اساسی توجه کرد که تصمیم‌گیری درباره ماندن یا خروج از پیمان‌هایی همچون NPT، امری استراتژیک و حساس است که باید پس از ارزیابی دقیق تحولات، با اجماع ملی و از موضع قدرت انجام شود. امروز، زمان همبستگی، انسجام و اقدام مؤثر در تمامی جبهه‌هاست تا از کشور، ملت و آرمان‌هایمان در برابر تجاوز آشکار دشمن صهیونیستی دفاع کنیم.
