وی افزود: به همین دلیل می‌شود گفت که عصر ما از نظر کیفیت سرایش شعر شبیه عصر رودکی است و برخی از شعرهای مسعود سعد سلمان نیز با رویکرد امروزی ما دارای نگاه‌های مدرن است و در عین حال به بیان احوالات وسرخوشی‌هایش می پردازد.
مودب ادامه داد: امروز هم می‌توان در میان اشعار شاعران معاصر سراغ از شعر حکمی گرفت اما می‌پذیرم که تمامی شعر امروز ما نیز شعری حکمی و پر مغز نیست. به نظر می‌رسد قالب آثار امروز شاعران ما تحت تاثیر برخوردهای تمدنی میان غرب و شرق و رسانه های مدرن و نوظهور دچار تغییراتی شده است و نگاهی به طور عمده اومانیستی و مبتنی بر تعریف انسان غربی پیدا کرده است.
معضلی به نام «غرق شدن در حالات فردی»
این شاعر تاکید کرد: فضاهای نوظهوری مانند فیسبوک و اینستاگرام چنان روی بدنه اجتماعی ما تاثیرگذاشته است که آنها هر روز حتی عکس صبحانه خود را نیز در فضای وب به اشتراک می‌گذارند بدون اینکه از این کار هدفی را متصور باشند. این چیزی جز غرق شدن در حالات فردی نیست که مبتلی به جامعه امروز ماست و به طور طبیعی به روی شاعر و نفس او نیز تاثیر گذاشته است.
شاعر مجموعه «سفر بمباران» در ادامه گفت: مساله اصلی اما این است که عموم شاعران ما نمی توانند نماینده شعر ما باشند. شعر ما را برخی چهره‌های شاخص نمایندگی می‌کنند. در دوره مولانا نیز اگر بتوان به بیشتر آثار سروده شده دسترسی داشت خواهیم دید که شعر مولانا با آنها متفاوت است. در حال حاضر از میان ۵۰ هزار نفری که جدی می نویسند و می‌سرایند ۵۰ شاعر و نویسنده شاخص می توان استخراج کرد که از میان آنها نیز در نهایت ۵ نفر در تاریخ ادبیات ما باقی می مانند.
این شاعر تاکید کرد: شاید در ادبیات کلاسیک و قدیم ما کلی گویی بسیار رواج داشته اما دوره حاضر دوره بیان جزئیات است. به باور من شاعران در هر دو دوره‌ای که یاد کردم به دنبال حقیقتی ازلی وابدی هستند اما شیوه جستجوها تغییر پیدا کرده‌است. من می‌پذیریم که در دوره‌ای ما از این مفاهیم در شعر دور شدیم اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شعر ما بار دیگر به سمت مبادی معرفتی خود بازگشت و امروز نیز ما با شعر جزء گرا روبروییم که بسیار جستجوگر است.
مودب تصریح کرد: جامعه امروز ایران جامعه‌ای مذهبی و موحد است. اگر در صد سال گذشته تمامی هنر ما من جمله شعر از کوچه‌های مدرنیته گم شد امروز اما به برکت این جامعه و انقلاب به مسیر اصلی خود بازگشته است و جریان توحیدی را می‌شود در آن جستجو کرد. اگر در دوره‌ای ما در نظریات و پیشنهادات غربی در حوزه بیان و زیبایی شناسی گم شدیم و ادبیاتمان را با آن پیوند دادیم امروز دیگر غرابت با آنها ره آوردی است که پیش رویمان است.
رنگ زبان شاعران ما مدرن شده است
وی تصریح کرد: نباید انتظار داشته باشیم شاعری که در محیط زیست پیرامون خود با ده‌ها پدیده عجیب و شگفت دیجیتالی روبروست همانند شاعری صحبت کند که در قرون گذشته ما می‌زیسته است. این طبیعت شاعر است که به دنبال ناشناخته‌ها و زیبایی‌ها در درون آن می‌رود و از کشفیات خود وام می‌گیرد. این مساله از رهگذری برای او آسیب‌هایی نیز به همراه دارد و البته ثروت هایی را نیز به او می افزاید.
مودب ادامه داد: با همه این موضوعات بر این باورم که شاعران اصیل ما در سال‌های اخیر به شدت با حکمت و اندیشه ازلی و ابدی اسلامی ما پیوند دارند و خواستگاهشان متن قرآن کریم و کلام معصومین است اما لحن و بیان آنها تغییر کرده است. گاهی شاعر از ضلالتی سخن می‌گوید تا هدایت را نشان دهد. من احساس می‌کنم رنگ زبان شاعران ما مدرن شده است و این رنگ تازه است که آنها را شبیه هیچ شاعر قدیمی نکرده است.
