وي کتیبه ضریح شش گوشه حضرت امام حسین علیه‌السلام، ضریح حضرت زینب کبری (س) و ضریح حضرت رقیه (س) را خطاطی کرده است.
داود نیکنام خوشنویسی را در سال 64، از محضر استاد زنده یاد «ابراهیم بخت‌شکوهی» در تبریز فرا می گیرد؛ و از سال 69 پس از فارغ التحصیلی از انجمن خوشنویسان ایران، کار تدریس را آغاز می کند.
وی تاکنون ده ها نمایشگاه داخلی و خارجی بر پا کرده است و علاوه بر کار داوری در چندین جشنواره سراسری، موفق به اخذ جوائز و عناوین متعدد هنری در جشنواره های خوشنویسی کشور شده است. با وي گفت و گويي صورت گرفته كه نظرتان مي گذرد.
چطور شد كه به خوشنويسي روي آورديد؟
در دوره نوجواني، آن موقع‌ها، پدرم قالیباف بود؛ وضعیت مالی خوبی نداشتیم؛ پول تو جیبی‌هایم را جمع می‌کردم و از بقالی محله‌مان مرکب و قلم می‌‌خریدم؛ همیشه احساس می‌کردم باید بنویسم، نیرویی مرا به نوشتن وا می‌داشت و می‌نوشتم .
از کتاب «نگارستان خط» اثر استاد زنده‌یاد «میرخانی» ؛ سرمشق خوشنویسی گرفتم ولي تا آن موقع هنوز استاد نداشتم.
از اولين استادتان برايمان بگوييد؟
سال 64 در تبریز، به محضر استاد زنده یاد «ابراهیم بخت‌شکوهی» رسيدم؛ 21 سال در کنار او آموختم، در ابتدا از استاد بخت‌شکوهی اصول و قواعد خوشنویسی را یاد گرفتم. با وی مأنوس شدم و تحت تأثیر فضیلت‌های اخلاقی وی قرار گرفتم؛ مثل پاکی، جوانمردی، اراده قوی، صداقت و خوش‌قولی.
بیشتر ایام عمر هنری‌ام را با استاد بخت شکوهی گذراندم بعد از مدتی استاد مرا تشویق می‌کند که دیگر تقلید نکنم و دنبال روش خوشنویسی خودم باشم.
درباره سبك هاي مدرن و منحصر به فرد آثارتان بگوييد.
طی 6 سال گذشته دنبال سبک خاص و منحصر به فردی برای نقاشی‌خط بودم؛ در این روش، خطوط مختلف را با استفاده از رنگ و چسب و ساير لوازم ديگر كه در دسترس است، طراحی و اجرا كردم . ابزار کارش هم ساده و دم دستی است؛ رنگ پلاستیکی، رنگ آکرولیک، چسب، گونی و کاغذ. البته ابتدا باید به رمز و راز خوشنويسي تسلط کافی داشته باشیم و بعد بتوانیم با انواع مواد این آثار را خلق کنیم؛ در واقع اندوخته و تجربه 30 ساله‌ام را با این روش پیاده می‌کنم».
تدریس هم مي كنيد؟
از دی ماه سال 69 كه مدرک ممتاز خوشنویسی را گرفتم، از همان زمان تدریس را آغاز کردم؛ در این سال‌ها برای تعلیم و تربیت هنرجویان در آموزشگاه‌های هنری، فرهنگسراها، کارگاه‌ها مشغول بودم و معتقدم با این کار زکات هنر خود را پرداخت می‌کنم.
در رابطه با سبک نقاشی‌خط برجسته هم می‌خواهم روش کار را به علاقه‌مندان یاد بدهم و آنها با خلاقیت خودشان وارد کار شوند.
شما در طول اين 30 سال كار هنري، آيا تعريف خاصي از هنر داريد؟
هنر باید انسان را از زمین به آسمان ببرد و متعالی کند. هنری که در آن طهارت نفس، پاکی دست و صفای درون باشد، هنری ماندگار است و در طول تاریخ تأثیر خواهد گذاشت.
هنرمند تا به تعادل روحی نرسد، نمی‌تواند تابلوی ماندگاری خلق کند. شاید هنرمند در اول کار نداند که تعادل چیست؛ بیشتر دنبال یاد گرفتن اصول و فنون خوشنویسی و سایر هنرهاست. اما در حین یاد گرفتن فنون باید دنبال صفات نیکو برود. وقتی که فرد صفات برتر را جذب و صفات رذیله را دفع کند، به انسانیت و سپس به تعادل روحی می‌رسد؛ آن وقت است که می‌تواند، خیلی کارهای بزرگ و تأثیرگذار انجام دهد. نمی‌توانی پشت میز خوشنویسی بنشینی و قلم به دست بگیری در حالی که به کسی دروغ گفته باشی یا با آبروی کسی بازی کنی و یا دل کسی را بشکنی و خیلی از کارهای ناپسند دیگر انجام دهی.
بيشتر آثار شما با مضامين ديني است. درباره كارهاي مذهبي كه انجام داديد، كمي توضيح بدهيد؟
در طول 30 سال عمر هنری ام تاکنون 150 قطعه به مناسبت ایام شهادت و ولادت ائمه اطهار علیهم السلام به چاپ رسيده است. اکثر کارها هم به ولادت حضرت ولی عصر علیه‌السلام اختصاص دارد.
از کارهای شاخص ، خوشنویسی کتیبه ضریح امام حسین علیه‌السلام است؛ کتیبهای که به سفارش مردم شهرمان نوشته شد و رهبر معظم انقلاب بر آن اشک ریختند و بعد راهی کرب و بلا شد. این کتیبه 19 متر طول دارد و 50 سانتیمتر عرض. با خط ثلث در سال 1385 نوشته شده است و شامل فرازهایی از زیارت عاشوراست، براي حرم حضرت رقیه (س) دختر امام حسین علیه‌السلام در سوریه نيز کتیبهای را با 4 سلام براي 4 گوشه حرم ایشان نوشتم. کتیبه حرم حضرت رقیه در سال 1387 سفارش داده شد و 15 متر طول و 50 سانتیمتر عرض دارد.
برای سنگ مزار امام هادی و امام حسن عسگری علیهم السلام، حضرت نرجس خاتون مادر امام زمان علیهم‌السلام و حضرت حکیمه خاتون علیه‌السلام عمه امام زمان علیهم‌السلام، خوشنویسی كردم که به زودی این آثار راهی سامرا می‌شود.
در بين اين همه اساتيد خوشنويس در كشور، چرا قرعه خوشنویسی این نوشته‌های ماندگار به نام شما زده شد؟
اینها همه کرامتی از طرف اهل بیت است؛ هر چه داریم از قرآن و اهل بیت (ع) داریم. خط می‌نویسیم، نفس می‌کشیم، زندگی می‌کنیم به برکت رحمت للعالمینی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است و همیشه زیر سایه الطاف و عنایات الهی، قرآن و حضرات معصومین علیهم السلام هستیم.
اگر علم و هنر در مسیر قرآن، اهل بیت و ارزش‌ها نباشد، هیچ تأثیری ندارد. اگر ما با قرآن باشیم، خوشنویسی ما هم نور می‌شود. اگر با عشق امام حسین علیه‌السلام خط بنویسیم، این خط حتما تأثیر دارد. کار با اهل بیت (ع) عشق‌بازی است.
خوشنویسی میراث گرانبهایی است که فقط برای من و شما و هنرمندان نیست. این میراث نسل‌های قبل است و ما هم باید بدون آلودگی و البته تکامل یافته به آیندگان بسپاریم. چون نسل‌های بعد از ما انتظار دارند.
چطور شد كه به شهرستان ري عزيمت كرديد؟
طی سال‌های گذشته، کارگاهم در اول خیابان شهید مطهری بود؛ می‌خواستم آن محیط را ترک کنم و به شهر ری که محل سکونتم است، بیایم؛ اما شرایط فراهم نشد؛ تا اینکه به سیدالکریم توسل کردم؛ لطف حضرت هم شامل من شد و در يكي از مجتمع هاي متعلق به آستان مقدس سیدالکریم حضرت عبدالعظیم علیه السلام نقل مكان كردم.
براي آينده هنريتان چه برنامه اي داريد؟
با اینکه 30 سال است خوشنویسی می‌کنم، خودم را هنرجو می‌دانم و عرصه هنر را عرصه‌ای بی‌نهایت. ما هنرمندان نباید احساس کنیم که به نهایت هنر رسیده‌ایم. چون هنر، نهایت ندارد. بنده هر چقدر جلو می‌روم، احساس می‌کنم که باز چیزی بلد نیستم. باید همیشه بیاموزم و دنبال یادگیری باشم. در طول این سال‌ها با خط نستعلیق زندگی‌کرده‌ام، خطی که پر رمز و راز، پرپیچ و خم و با زیبایی خاص است. هر چقدر با این خط کار می‌کنم، احساس می‌کنم باز هم ریزه‌کاری‌هایی دارد که باید کشف بشود. به همين خاطر همیشه در تلاش هستم. (گفت و گو :فاطمه ملكي)
