علیرضا کاشانی یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار ما، در شرح این عملیات اظهار داشت: عملیات والفجر ۸ عملیات آبی- خاکی بود که تقرییا در نوع خودش منحصر به فرد بود، به گونه ای که چند هزار نیروی غواص ما توانستند از رود اروند عبور کنند، رود اروند به دلیل اینکه نزدیگر دریاست متفاوت است.
وی مسلح و مجهز بودن دشمن را یکی دیگر از ویژگیهای این عملیات دانست و افزود: آن سوی اروند دشمنی وجود داشت که زمینش صد در صد مسلح است از جمله دارای موانع عبور نفر ، سیم خاردار حلقه ای و مینهای ضد نفر که تا برخی جاها تا ۷ ردیف این سیمها روی هم چیده شده بود و ارتفاعی بیش از ۵ متر داشتند. همچنین موانع خورشیدی(میلگرد های ۲ متری که مثل قاصدک ساخته شده بود)برای جلوگری از عبود قایقها تعبیه شده بود. آن هم نه نه یکی و دوتا بلکه تمام ساحل چند ده متری را پوشانده بود. برای جلوگیری از عبور هاور کرافتها( وسایلی برای عبور در آب و خاک) تیر آهن هایی به شکل خاص در نظر گرفته بودند.
این پیشکوت جهاد و شهادت اذعان داشت: به طور کلی در جنگ ۸ ساله عراقیها از نظر نظامی از ما برتر بودند به خصوص از نظر هوایی و زرهی اصلا با ایران قابل مقایسه نبود، داستان یک به صد بود. پیشرفته ترین آواکسهای آمریکا و عربستان در اختیارش بود، به گونه ای که اگر رد کفشی روی زمین بود جهتش را تشخیص می دادند، هر ۱۰۰ متر یک دکل ۴۲ متری وجود داشت، دکلهایی که برای انتقال خطوط برق بود اما برای دکل شناسایی استفاده می کردند و اگر پرنده ای تکان می خورد می زدند.
وی خاطر نشان کرد: به طور کلی عراق سه میلیون نفر را وارد جنگ کرد و ما جمعا به یک میلیون می رسیدیم با اینکه جمعیت کشور ما سه برایر انها بود. از جمله در عملیات والفجر ۳ ،عراق با ۵۶۰ تانک به دو هزار نفر ما حمله کرد هر تانک فقط ۵ خدمه دارد نیروی پیاده دیگر بماند.
این استاد دانشگاه، شناسایی و کسب اطلاعات را یکی دیگر از ویژگیهای این عملیات دانست و گفت: نیروهای عراقی تا عمق اهواز نفوذ کرده بودند از جمله نیروهای سلطنت طلب، منافقین و همچنین جاسوسهای بومی در که در اهواز داشتند. از آن طرف نیروهای ما هم اینگونه بودند، تا جایی که می گویند حاج قاسم ما هم تا بغداد برای شناسایی رفته بود، غواصهای ما از جمله بچه های بافت آقای خضری و شهید حسن زاده دهها بار قبل از عملیات برای شناسایی از اروند عبور کرده بودند.
وی عامل مهم و اصلی در موفقیت این عملیات را محافظت از جزئیات عملیات عنوان کرد و تصریح کرد: هر حرکتی انجام می دادیم در خفای کامل بود، از نخلهایی که در حال ما قرار داشت به عنوان استتار استفاده می کردیم و تا لحظه ای که بالای سر دشمن رسیدیم اصلا از عملیات بویی نبرده بود.
کاشانی ادامه داد: همزمان چند کار ایذاعی از جمله ساخت بیمارستان، آشپزخانه، راه و … در جای دیگر از جمله حور الهویزه و ام الرصاص که با منطقه عملیاتی ما فاصله زیادی داشتند برای گمراه کردن دشمن انجام می دادیم. انها هم مرتب بمباران می کردند و نیروهای اصلی خود را به آن سمت می فرستادند.
این رزمنده دوران جنگ بیان داشت: در این عملیات هر کسی به هر دلیلی اجازه ورود به منطقه عملیاتی را نداشت قبلا تا فرمانده گروهان هم اجازه ورود به منطقه عملیاتی را داشتند اما در این عملیات مسئول اطلاعات عملیات قرار گاه نیز نمی دانست ما دقیقا می خواهیم چکار کنیم. همچنین در عملیاتهای قبل کالکهای عملیاتی(نقشه) شبیه هم بود اما در این عملیات کالکها طبقه بندی شده بود یعنی کالک فرمانده لشکر با فرمانده دسته و … متفاوت بود و فرمانده گروهان اطلاعاتش در حد منطقه عملیاتی خودش بود.
وی ادامه داد: رفت و امد به منطقه معمولا شبها و با خودروهایی که حساست برانگیز نبود انجام می شد. حتی فرمانده ابتدا به بوشهر می رفت بعد از آن بندر امام( ره)و سپس وارد منطقه عملیاتی می شد تا حساسیت ایجاد نکند.
رئیس سابق دانشکده مدیرت و اقتصاد بافت خاطر نشان کرد: یک سال بسیجیهای سازمان هواشناسی، تمام حرکات اروند از جمله ارتفاع، جزر و مد، باران و … را زیر نظر داشتند. البته تمام نیروهای هواشناسی، تخریب چی، جهاد، مهندسی و … این عملیاتنیروهایی بودن که ۱۰۰ درصد مورد اطمینان سپاه بودند.
وی در خصوص چگونگی شروع عملیات بیان داشت: همه این کارها و مراقبتها دست به دست هم داد تا شب عملیات که حدودساعت ۱۰/۳۰ چند هزار نفر وارد منطقه شده بدون اینکه عراقیها متوجه شوند . ابتدا بچه های لشکر شیراز سپس لشکر۴۱ ثارالله که روبه روی "پاسگاه قشله” عمل می کرد، همچنین روبه روی فاو به بچه ها مازندان و گیلان سپرده شده بود. سخت ترین جای عملیات دست بچه های شمال بود هم بچه آب بودند و هم زبده. هم زبده. پیش بینی اب و هوا شناسی این بود که ان شب آب اروند ارام است اما بعد از اینکه بچه ها وارد اب می شوند باران می بارد و اب متلاطم می شود.
کاشانی، ابری بودن هوا در چند روز اول عملیات را حسن دیگر دانست و گفت: برگ برنده عراق در این عملیات نیروی هوایی بود که آن هم در هوای ابری به کار نمی آمد. در این فرصت ما توانستیم نیروها و تجهیزات خود را از آب عبور دهیم و تا ۲—۳ روز عراقیها هنوز جای اصلی عملیات را نمی دانستند.
وی در پایان گفت: این عملیات طولانی ترین عملیات دوران جنگ ما بود ۷۵ روز طول کشید ، ۷۵ روز زیر آتش، به اندازه ای طولانی شده بود که محسن رضایی تعریف می کرد به دلیل طولانی شدن تصمیم گرفتیم نزد امام(ره) برویم و کسب تکلیف کنیم. نزد امام(ره) رفتیم و ایشان فرمودند” بروید درست می شود.” ابتدا فکر کردیم شاید ما نتوانستیم موضوع را درست به عرض امام(ره) برسانیم اما بعد فکر کردیم امام است و سخن بی دلیل نمی گوید لذا برگشتیم و پس از دو روز عملیات پاین رسید. عملیاتی که بیشاز ۸۰ درصد موفق بود و جز پر افتخار ترین عملیاتهای دوران جنگ برای ما بود.
۸ تن از شهدای شهرستان بافت در این عملیات شهید شدند از جمله شهید غلامعباس پذیرا و شهید مجید جلالی و حسن زارع پیشه که حقیقتا شهید زارع پیشه شهید شاخص نه تنها بافت بلکه دوران جنگ بود که ناشناخته ماند.
