هادی شه‌دوست شیرازی با تأکید بر اهمیت احیای سقاخانه‌های قدیمی، خاطرنشان کرد: نوشیدن آب همواره با نوعی احترام مذهبی همراه می‌شود، به صورتی که مردم پس از نوشیدن آب دعا می‌خوانند و بر حسین (ع) سلام می‌فرستند و با نوشیدن آب شهدای کربلا را یاد می‌کنند این‌ها همه نشان‌دهنده محترم شمردن آب و هدر ندادن آن در فرهنگ ایرانی است.
شه دوست شیرازی افزود: امروزه هم عرضه آب در سطح شهر همان ویژگی را دارد و سقاخانه‌های قدیمی نیز می‌توانند با رعایت نکات بهداشتی جنبه‌های فرهنگ گذشته ما را در احترام به شهدای کربلا، آب و روشنایی و هدر ندادن آب زنده نگه دارند.
شهردار منطقه 8 شیراز گفت: براساس بررسی‌های پژوهشگران، در منطقه هشت شهرداری تعداد زیادی سقاخانه قدیمی در محله‌های بافت تاریخی و فرهنگی وجود داشته که در فاز نخست در شش محله قدیمی سنگ سیاه، موردستان، درب شازده اسحاق بیگ، بازار مرغ، سردزک سقاخانه‌های عتیق، مولا، بازاچه فیل، بغدادی، حاج زینل و ابوالفضل احیا و مرمت می‌شوند.
وی تصریح کرد: علاوه بر احیای این سقاخانهها، مرمت فضای پیرامونی سقاخانهها و معابر منتهی به آن نیز در دستور کار قرار گرفته است که تا امسال به بهره‌برداری می‌رسد.
شهردار منطقه هشت با اشاره به اینکه قدمت این سقاخانهها مربوط به دوره‌های مختلف است که بسیاری از آنها در اثر گذر زمان تخریب و از بین رفته است خاطرنشان کرد: شهرداری در نظر دارد تولیت و نگهداری از سقاخانهها را به معتمدین و متدینین محلات واگذارتا همچون گذشته این خدمت صادقانه به صورت مردمی صورت پذیرد.
وی افزود: ما آمادگی خود را برای انجام اقدامات مربوط به ثبت این سقاخانهها اعلام کرده‌ایم و امیدواریم با همکاری اداره کل میراث فرهنگی استان شاهد ثبت این بناهای تاریخی در گنجینه افتخارات شهر مقدس شیراز باشیم.
وی این بناهای تاریخی را نقاطی برای جذب گردشگر برشمرد و خاطرنشان کرد: با مرمت سقاخانهها و اطلاع رسانی مناسب می‌توانیم گردشگران زیادی را جذب و در ارتقا و بهبود صنعت گردشگری نیز بسیار موثر و حائز اهمیت باشد.
به گزارش تسنیم، در فرآیند ساخت و مرمت سقاخانهها مراسم‌های مذهبی و سنتی همچون قرائت زیارت عاشورا و عزاداری با خشت و گل این بناهای مقدس عجین گشت.
سقاخانه در معماری سنتی ایرانی، به فضاهای کوچکی در معابر عمومی گفته می‌شد که اهالی و کسبه برای دسترسی رهگذران تشنه به آب سالم درست می‌کردند. سقاخانه معمولا ظروف سنگی بزرگی بود که آب آشامیدنی را در آن می‌ریختند و پیاله‌هایی با زنجیر به آنها بسته می‌شد.
سقاخانه در ابتدا بیشتر جنبه خدماتی داشت و بانی آن بیشتر به‌منظور ثواب بردن، به ساخت و نگهداری آن اقدام می‌کردند برخی سقاخانهها دائم بودند و برخی دیگر در زمان‌های خاص به‌ویژه هنگام عزاداری محرم برپا می‌شدند.
برای آگاهی دادن به رهگذران در شب، شمع‌هایی در اطراف سقاخانه تعبیه و روشن می‌شد که بعدها جنبه‌ای مذهبی پیدا کرد و کسانی که نذر و نیازی داشتند هر شب‌جمعه، شمع‌هایی را در سقاخانهها روشن می‌کردند.
