آیا امروز نیز معجزات و نشانه‌های الهی رخ می‌دهند؟

پس چرا ما این معجزات را نمی‌بینیم؟ ما نمی‌توانیم به خاطر نادر بودن معجزات بگوییم دیدن آنها امکان‌پذیر نیست. بلکه باید چشم دیدن آنها را داشت. اگر خداوند از طریق یک بوتۀ سوزان با شما سخن نگفت، تعجّب نکنید. خداوند از طریق آتش، باد یا زلزله با ایلیای نبی سخن نگفت، بلکه خیلی آهسته با او نجوا کرد. اگر زندگی شما بیش از اندازه سریع، پر سر و صدا یا پریشان است، به احتمال زیاد متوجّه نشانه‌های الهی نخواهید شد و با خود خواهید گفت "چرا خداوند با من سخن نمی‌گوید؟!" دریافت آیات و نشانه‌های الهی مستلزم وجود ایمان، دل‌بستگی مذهبی، آرامش و روحیه‌ای متواضع و پذیرا است.

خداوند خیلی از اوقات در دعاها با انسان سخن می‌گوید. اگر انسان به دعا و نیایش خو پیدا کند، پی خواهد برد که دعا یک گفتگوی دوطرفه است، نه یک‌طرفه. اگر انسان در حین دعا و یاد خداوند همّت خود را صرفاً محدود به درخواست کردن از خداوند نکند و توجّهش معطوف به جانب خداوند باشد، قلبش آمادۀ دریافت پیام‌های الهی و مشیّت خداوند خواهد شد. برای مثال شاید شما دعا کنید تا به موقعیت شغلی خاصّی دست پیدا کنید یا خواستۀ دیگری از خداوند دارید، اما خداوند اتفاقاتی در زندگی شما جاری می‌کند که پی می‌برید خداوند بهتر از ما به تمامیت زندگی‌مان اشراف دارد و مصلحت ما را بهتر از خود ما می‌داند. در اینجا نیز خداوند دارد با ما سخن می‌گوید و به ما هشدار می‌دهد.

یکی از نشانه‌های متداول خداوند نیز زمانی است که از در و دیوار اتفاقات ناراحت‌کننده بر سر ما فرو می‌بارد و گویا دنیا کلاً علیه ما متّحد شده است. شاید در اینجا خداوند می‌خواهد از طریق این تلخی‌ها توجّه ما را به خود جلب کند.

درواقع بهترین قاعده برای تشخیص این که یک نشانه از جانب خداوند است آن است که اطمینان حاصل کنیم که با کلام الهی مطابقت دارد. اگر اتفاقی برایمان افتاد و گمان کردیم نشانه‌ای از جانب خداوند است، اما با آنچه در کتاب آسمانی آمده تناقض داشت، نمی‌توانیم آن را نشانۀ الهی تلقّی کنیم، چراکه خداوند کلام خود را نقض نمی‌کند. خداوند هیچ‌گاه آنچه را در گذشته در قالب کتب آسمانی وحی کرده نقض نخواهد کرد.