به گزارش خبرگزاری بسیج، یکی از ویژگیهای لازم و ضروری متولیان جامعه اسلامی، روحیه سادهزیستی و عدم روی آوردن به مظاهر دنیاپرستی است؛ زیرا مسئولی که در رفاه زندگی کند، هیچ گاه درکی از طبقات ضعیف جامعه نخواهد داشت؛ این مسأله به خصوص در شرایطی که جامعه اسلامی درگیر معضلات اقتصادی و اجتماعی است، بسیار ناخرسند و نامبارک خواهد بود. از دیگر سو این رفاهطلبی مسئولان باعث بدبینی افراد جامعه نسبت به اصل نظام اسلامی و تزلزل پایههای حکومت میشود.
تاریخ اسلام نمونههای متعددی از اشرافیت و رفاهطلبی کارگزاران و مسئولان بیبصیرت را به قلم کشیده است که توجه به آنان میتواند بسیار عبرتآموز باشد. به عنوان نمونه برخوردهای امیرالمؤمنین(ع) با کارگزاران و حاکمانی که به خوشگذرانیهای افراطی و هزینهبردار میپرداختند، جالب توجه خواهد بود و الگویی را فراروی مسئولان جامعه اسلامی قرار میدهد. برخوردهای حضرت با این مسئولان متموّل به حدی تند و زننده بود که گاهی باعث میشد در مقابل حضرت تیغ دشمنی در آورند.
به عنوان نمونه امیرالمؤمنین(ع) در نامهای به معاویه نوشت:
«چه خواهى کرد آن هنگام که پرده هاى دنیایى که در آنى ، از پیش رویت برداشته مى شود؛ دنیایى که به آرایههایش شادمان شدهاى ، با لذّتش فریفته گشتهاى، تو را فرا خوانده و دعوتش را پذیرفتهاى ، تو را کشانده و به دنبالش رفتهاى، تو را فرمان داده و تو از وى فرمان بُردهاى؟ زود است که نگاه دارندهاى تو را بر حالى نگه دارد که هیچ سپرى نتواند از آن رهایىات دهد. پس از این امر (ادّعاى خلافت ) دست بردار ، خود را براى حسابرسى آماده ساز، براى آنچه بر تو فرود آمده (پیرى و مقدّمات مرگ) ، دامن به کمر زن و گوش به گفتار گمراهان مسپار ؛ و اگر چنین نکنى ، تو را از [ عواقب ]غفلتى که از خویش کردهاى، آگاه خواهم کرد. همانا خوش گذران شدهاى و شیطان در تو راه یافته و به آرزوى خود رسیده و همانند روح و خون در وجود تو جارى شده است.»
متن حدیث:
من کتابٍ لَهُ علیه السلام إلى مُعاوِیةَ ـ : وَ کَیفَ أنتَ صانعٌ إذا تَکَشَّفَتْ عَنکَ جَلابِیبُ ما أنتَ فیهِ مِن دُنیا قد تَبَهَّجتَ بِزینَتِها ، و خُدِعْتَ بِلَذَّتِها ، دَعَتکَ فَأجَبتَها ، و قادَتْکَ فَاتّبعتَها ، و أمَرتکَ فأطَعتَها .و إنَّه یُوشِکُ أن یَقِفَکَ واقفٌ على ما لا یُنجِیکَ منه مِجَنّ ، فَاقْعَسْ عَن هذا الأَمرِ ، وَ خذْ اُهبَةَ الحِسابِ ، وَ شمِّرْ لِما قد نَزَل بِکَ ، و لا تُمَکِّن الغُواةَ مِن سَمعِک ، و إلاّ تَفْعل اُعلِمْکَ مَا أغفَلتَ من نَفسِکَ ؛ فإنَّکَ مُترَفٌ قد أَخَذ الشَّیطانُ مِنکَ مَأخَذَهُ ، وَ بلَغَ فِیکَ أَمَلهُ ، وَ جَرى مِنکَ مَجرَى الرُّوحِ و الدَّمِ.