به گزارش سرویس اساتید خبرگزاری بسیج، در پنجمین نشست آخرین روز هفته هنر انقلاب اسلامی با عنوان «مروری بر چهار دهه دیوارنگاری انقلاب» که با حضور بهنام زنگی پژوهشگر حوزه صنایع فرهنگی و حیدر جهان‌بخش رییس دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه سوره به میزبانی محمد معین‌الدینی، به صورت مجازی در دانشگاه سوره برگزار شد،خسرو خسروی گفت: بحث دیوارنگاری موضوعی بسیار مفصل است و دیوارنگاری در ایران به معنی واقعی بعد از انقلاب نیز تحقق یافت و دیوارنگاری فراز و نشیب‌های مختلف جامعه را همراهی کرد و بر کیفیت آن اضافه شد.
وی بیان داشت: ما قبل انقلاب دیوارنگاری خیلی فاخری داشتیم که از فاخرترین کارها می‌توان به تالار وحدت اشاره کرد که مانند نگینی درون ساختمان می‌درخشد.آن چیزی که بعد انقلاب اتفاق افتاد نیاز معماری و شهری نبود بلکه نیاز انقلابی بود؛ حیات انقلابی ناشی از تحرک جامعه، خواسته‌های پرشور و هنر مخاطب‌پذیر در سطح وسیع جامعه بود و هیچ چیزی در هنرها در حد نقاشی نمی‌تواند تأثیرگذار باشد.
سپس بهنام زنگی پس از تأیید صحبت‌های خسروی در بیان نظر خود درباره‌ی نقاشی گفت: تحول نقاشی در 40 سال اخیر تحول عجیبی بوده است و یکی از الگوهای مهم اجتماعی هنر است؛ نقاشی دیواری نیز به عنوان ابزار ارتباط عمومی صورت می‌گیرد و ما به مرور با یک جریان بی‌رویه نقاشی روی دیوار مواجه شدیم که خودش عامل بحث است ولی اصلی‌ترین عاملی که باعث شد نقاشی دیواری خیلی محبوب شود تغییر جامعه و نیاز مردم بود.
وی افزود: نقاشی بر مخاطب سیطره دارد و به دلیل اجرا در مکان‌های عمومی، مخاطبان زیادی را شامل می‌شود و از موثرترین هنرهاست؛ به همین دلیل جریان‌های سیاسی به این هنر رو آوردند.
در ادامه این نشست حیدر جهان‌بخش با بیان این‌که نیاز شهر در دوره بعد انقلاب نیاز سازمان‌دهی نشده‌ای بود، گفت: دیوارنگاری با استفاده از فضا و پیام‌های گوناگون برای تمایل پیدا کردن به فضا نیازمند عناصر است؛ ما با چند عنصر در شهر روبه‌رو می‌شویم که می‌خواهد معنا و مفهوم را انتقال دهد و کیفیت‌های عملکردی را به همراه دارد.
وی افزود: بعد از پایان جنگ، دیوارنگاره‌های جنگی تبدیل شدند به زیباسازی شهر و کمتر آثار جنگی مشاهده کردیم و باید از دیوارنگاره طوری استفاده کنیم که به کفیت شهر و ارزش‌های رفتاری‌ای که در شهر ایجاد می‌کند، استفاده کنیم.
زنگی نیز گفت: در گذشته سازمان زیباسازی تصمیم گرفته بود بسیاری از آثار را به دلیل عدم کیفیت پاک کند؛ برخی از آن‌ها جایگیزین و برخی پاک شد؛ و من خودم معتقد هستم که این آثار باید حفظ می‌شد؛ چرا که خیلی از آن‌ها اسناد و قابل اهمیت هستند.
خسروی در ادامه افزود: اتفاقاتی که طی دو دهه اخیر در حوزه نقاشی افتاد، آن را در ذیل نقاشی هنری قرار می‌دهد. شاید اگر جنگ نبود، تحول نقاشی دیواری ما به گونه‌ای دیگر جلو می‌رفت ولی ما درست در روزهای انقلاب، هنری را داشتیم که بر روی دیوار به صورت خودجوش با کلیشه اجرا می‌شد.
جهان‌بخش نیز با بیان این‌که هدف‌گذاری باید در سه حوزه شهروند، مخاطب و اثر هنری قابل ارزیابی و توجه باشد، گفت: ما هرگز اشاره نکردیم هدف ما شهر است یا شهروند و یا تمرکزمان کدام هدف است؛ باید به رویکردی برسیم که آیا هدف دیوارنگاره، شهر است یا شهروند و یا خود دیوارنگاره است.
معین‌الدینی نیز در جمع‌بندی این نظر افزود: بحث شهروند و کیفیت مقدم است؛ هر طور که دیوارنگاری پیش رود، باید این دو عامل را در نظر گرفت؛ دیوارنگاری به اکثر رشته‌ها مرتبط است و حتی مادر نقاشی نیز محسوب می‌شود.
گفتنی است، در انتهای جلسه نیز به تمامی سوالات علاقه‌مندان در این حوزه پاسخ داده شد.
انتهای پیام/
