مروری مختصر بر زندگینامه مبارز انقلابی شهید «سیدعلی اندرزگو»

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از قم، دیوان انقلاب اسلامی آکنده از شخصیت‌های مبارزی است که با الهام از رهنمود‌های قرآن و ولایت و با درک صحیح موقعیت زمانه، گوش به فرمان رهبر خویش و در اوج خفقان رژیم ستمشاهی، به مبارزه شجاعانه علیه ظلم و ستم آن رژیم خائن پرداختند.

روحانی شهید سید علی اندرزگو یکی از آن شخصیت‌های انقلابی و شجاع بود. وی در ماه رمضان سال ۱۳۱۸ شمسی در تهران به دنیا آمد.

سختی معیشت موجب شد تا تحصیل را رها کند و مشغول کار شود، ولی در همان حال به علوم دینی روی آورد و دروس فقه و اصول را خواند.

در نوجوانی با شهید «نواب صفوی» آشنا شد و درس ستم‏‌ستیزی را از او الهام گرفت.

در قیام ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲، به عرصه مبارزه با رژیم شاهنشاهی راه یافت و از این رو ساواک بار‌ها او را مورد تعقیب قرار داد.

شخصیت اندرزگو در دورانی شکل گرفت که نظام سیاسی ایران دستخوش حوادث بسیاری از جمله جنبش ملی شدن صنعت نفت، تغییر مکرر دولت، اعلام حکومت نظامی در تهران، اعدام انقلابی هژیر توسط سید حسین امامی و سپس اعدام امامی، تبعید و بازگشت آیت‌اللّه کاشانی، جلسات مکرر آیت‌اللّه کاشانی و فداییان اسلام، اعدام انقلابی رزم آرا توسط خلیل طهماسبی و تعطیلی بازار تهران بود.

اندرزگو که از اوایل نوجوانی سری پرشور داشت، با دقت و مطالعه در این حوادث سرنوشت‌ساز، همواره در مبارزات سیاسی ضد حکومت شاه فعالیت می‌کرد.

دستگیری اندرزگو پس از قیام ۱۵ خرداد

اندرزگو پس از قیام ۱۵ خرداد دستگیر شد و در زیر شکنجه‌‏های طاقت‌فرسا، هیچ اعترافی نکرد و آزاد شد.
وی از آن زمان، وارد شاخه نظامی «هیئت مؤتلفه اسلامی» شد و در اولین حرکت خود در حالی که ۱۹ ساله بود، در اعدام انقلابی «حسنعلی منصور»، سرسپرده آمریکا و عامل تصویب «کاپیتولاسیون» و تبعید امام خمینی (ره)، نقش آفرینی کرد.


زندگی حجت‌الاسلام سید علی اندرزگو از سه دیدگاه قابل بررسی است:

اول آنکه او الگوئی ممتاز از چریک اسلامی است. پیش از آنکه او قدم در عرصه مبارزه بگذارد، مبارزات مسلحانه و چریکی، از جنبه نظری و عملی منحصر گروه‌های چپ و مارکسیستی بود. فعالیت او و بروز توانایی‌های شگفت و خارق‌العاده‌اش، الگویی از جنگ چریکی بر مدار اندیشه‌های اسلامی را رقم زد و همزمان با او و پس از او بود که عده زیادی وارد این عرصه شدند.

دوم آنکه اندرزگو از آنجا که مرتب در تعقیب ساواک بود، برای این که مورد شناسایی قرار نگیرد، با نام‏های مستعار و چهره‌های متفاوت و حتی لهجه‌های گوناگون خودش را معرفی می‌کرد و نشان می‌داد، از جمله اسامی مستعار او دکتر «سید حسین حسینی»، «ابوالقاسم واسعی»، «عبدالکریم سپهرنیا»، «ابوالحسن نحوی»، شیخ عباس تهرانی و «آقای جوادی» بود.

برای اینکه لو نرود مرتب محل سکونت خود را تغییر می‌داد؛ لذا او گاهی در تهران، قم و مشهد سکونت داشت؛ و سوم آنکه اندرزگو، نقش مهمی در وارد کردن اسلحه به ایران برای مبارزه مسلحانه با رژیم پهلوی داشت و برای این منظور به کشور‌های دیگری سفر می‏‌کرد.

شهادت با دهان روزه

ساواک پس از سال‏ها تعقیب و گریز، سرانجام با کنترل مکالمات تلفنی مناطق وسیعی از تهران، او را شناسایی کرد و دریافت که در ۱۹ ماه مبارک رمضان مهمان یکی از دوستانش در خیابان سقاباشی خواهد بود.

غروب دوم شهریور سال ۱۳۵۷ و نزدیک زمان افطار بود، محل مورد نظر توسط ساواک محاصره شد و اندرزگو که راه گریزی برای خود نمی‌‏دید، اسنادی را که همراه داشت، بلعید تا به دست ساواک نیفتد.

دژخیمان رژیم پس از درگیری با اندرزگو، او را با شلیک مستقیم گلوله مجروح کردند. با این حال، از این می‌‏ترسیدند که این مبارز شجاع، به خودش مواد منفجره بسته باشد.

سرانجام، این چریک خستگی ناپذیر و انقلابی پس از سال‌ها تعقیب و گریز و سرگردان کردن ساواک، با زبان روزه و در حالی که فقط ۳۹ سال سن داشت، به شهادت رسید.

از شهید اندرزگو چهار فرزند به یادگار مانده است.

شهید اندرزگو قصد ترور شاه را داشت که شهادتش مانع انجام این نقشه شد.

محل شهادت شهید اندرزگو در خیابان سقاباشی تهران، جزو آثار ملی ثبت شده است.

مزار این روحانی شهید در قطعه ۳۹ بهشت زهرا (س) قرار دارد.


انتهای پیام/ا. قراخانی