سیری در زندگی و شهادت شهید حجت الاسلام محمدجواد باهنر

محمد جواد فرزند دوم خانواده بود و ۹ خواهر و برادر داشت. پدرش پیشه ور ساده‌ای بود با زندگی محقرانه و به واسطه مغازه کوچکی امرار معاش میکرد.

وی در پنج سالگی قرآن را در مکتب‌خانه فرا گرفت و از حدود یازده سالگی با راهنمایی حجت الاسلام حقیقی، فرزند مربی مکتب خانه، وارد مدرسه معصومیه کرمان وارد شد و تعلیم دروس حوزوی را آغاز کرد.

او همچنین دارای مدرک فوق لیسانس علوم تربیتی و دکترای الهیات از دانشگاه تهران بود. پس از فارغ التحصیلی، به حرفه معلمی روی آورد و در دوران رژیم طاغوت به تدوین کتب درسی و دینی و حتی قرآن پرداخت.

وی در مسیر انقلاب با فراز و نشیب‌های زیادی روبرو بود از جمله این که در سال ۱۳۳۷ و در هنگام عزیمت به آبادان و انجام سفر تبلیغی به دلیل به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی توسط دولت ایران، در یک سخنرانی حمله شدیدی به این مسئله کرد و در پایان سخنرانی توسط شهربانی دستگیر شد. این اولین برخورد او با رژیم طاغوت بود.

همچنین شهید باهنر در اسفند ماه ۱۳۴۲ پس از ایراد سخنرانی در مساجدی همچون هدایت، الجواد، و حسینیه ارشاد به مناسبت سالگرد حادثه فیضیه دستگیر شد و پس از آن متناوباً شش بار به زندان‌های کوتاه مدت محکوم و از سال ۱۳۵۰ ممنوع المنبر شد و بالاجبار در جلساتی که به عنوان کلاس درس برپا می‌شد، سخنرانی می‌کرد تا و به بیان دیدگاه‌های اسلامی، انقلابی خود می‌پرداخت.

شهید باهنر همچنین در کنار تدریس، به تالیف کتاب نیز اقدام می‌کرد و حدود سی کتاب و جزوه تعلیمات دینی از دوران ابتدایی تا دانشگاه تالیف نمود و در تاسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامی، کانون توحید و مدرسه رفاه نقش موثری داشت.

وی به فرمان امام خمینی (ره) در سال ۵۷ به عضویت شورای انقلاب و در سال ۵۹ به عضویت ستاد انقلاب فرهنگی در آمد. پس از پیروزی انقلاب هم در مسئولیت‌هایی نظیر نهضت سواد آموزی، نماینده مردم کرمان در مجلس خبرگان قانون اساسی، نماینده شورای انقلاب اسلامی در آموزش و پرورش، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی آن هم بالغ بر ۲ میلیون رای (بیش از ۶۴ درصد آرا) به ایفای نقش پرداخت.
شهید باهنر قبل از نخست وزیری، در کابینه شهید محمدعلی رجایی به سِمت وزیر آموزش و پرورش منصوب شد.

سرانجام به دنبال عزل بنی صدر از ریاست جمهوری در سال ۶۰ و انتخاب شهید محمدعلی رجایی به عنوان ریاست جمهوری، محمد جواد باهنر این شهید فرزانه و سراسر اخلاق و تواضع که خود را وقف خدمت به مردم ستمدیده کرده بود، پس از سال‌ها مبارزه و تلاش به همراه یار و یاور دیرینه اش «محمد علی رجایی» رئیس جمهور اسلامی ایران، در هشتم شهریور ۱۳۶۰ در انفجار ساختمان نخست وزیری که به دست منافقین کوردل صورت گرفت به مقام منیع شهادت دست یافت.

مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) در مورد این حادثه تروریستی فرمودند: ما امروز از این حادثه درس می‌گیریم که ضد انقلاب برای پیشبرد اهداف خودش حاضر است چهره‌هایی به قداست رجایی و باهنر را به آن شکل فجیع نابود کند. ما می‌فهمیم که ضد انقلاب با چهره‌های منافقانه‌ای حاضر است در همه جا و حتی اتاق کار شهید رجایی نفوذ کند و به این وسیله جنایتی را انجام دهد؛ در صورتی که شهید با همه زیرکی و هوشیاری او را نشناسد و چهره منافقانه او را نتواند تشخیص دهد. ما این حادثه را در تاریخ گذاشتیم. اما یک بایگانی بسته و متروک نیست، بلکه هر لحظه در مقابل چشم ماست و باید از آن عبرت بگیریم و همچنان که بار‌ها گفتیم، خودمان را برای سرنوشت افتخارآمیز و غرورآمیز این دو شهید عزیز آماده کنیم.

در سالروز انفجار هشتم شهریور، یاد شهیدان رجایی و باهنر و تمامی شهدای دولت را گرامی می‌داریم و به ارواح مطهر آنان درود می‌فرستیم.

انتهای پیام/ع/مختاری بیات