ماه شعبان یکی از پرخیر و برکت ترین و عزیزترین ماه‌های اسلامی و کهکشان اعیاد فرخنده است که فضای این ماه را به بوی ولایت عطرآگین کرده است.
پیامبر(ص) می‌فرمایند : «شعبان ماه شریفی است و آن ماه من است. حاملان عرش آن را بزرگ می‌شمارند و حقّ آن را می‌شناسند. آن ماهی است که در آن همچون ماه رمضان، روزی بندگان زیاد شده و در آن بهشت آذین بسته می‌شود».
ماه شعبان فرصتی برای تمرین تقوا و بندگی است، ماهی است که در آن بندگان خوب خدا با روزه گرفتن، عبادت، دروغ نگفتن و غیبت نکردن، خود را برای ورود به ماه رمضان آماده می‌کنند.
مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب شریف مفاتیح الجنان در خصوص اعمال مشترک ماه شعبان المعظم آورده است:
اول: استغفار، در هر روز از روزهاى ماه شعبان هفتاد بار بگوید: «استغفر الله الَّذی لا اله الاّ هو الرحمن الرحیم، الحیّ القیّوم و اتوب الیه
دوم: هر روز صدبار صلوات بر محمد و آل محمد و صد بار «لا حول و لا قوَّة الا بالله» خوانده شود.
سوم: خواندن مناجات شعبانیه.
چهارم : هر روز صلوات امام سجاد علیه السلام هنگام ظهر خوانده شود.
پنجم: روزه ، روزه گرفتن در این ماه هر اندازه که ممکن باشد، سفارش شده است.
ششم: صدقه ، از امام ششم علیه السلام نقل شده است که: خداوند؛ صدقه‌ی این ماه را پرورش می‌دهد و روز قیامت مانند کوه احد دیده می‌شود.
هفتم: معاشرت خوب با مردم و نیکی به پدر و مادر.
هشتم: امر به معروف و نهی از منکر.
نهم: هزار مرتبه ذکر «لا اله الا اللّه ولا نعبد الاّ ایاه مخلصین له الدین و لو کره المشرکون»، گفته شود.
دهم: به استقبال رمضان رفتن.
