هرگز به عنوان یک معبر نظامی مورد توجه دشمن قرار نگرفت؛ لذا فرماندهان خودی برپایه آسیب‌پذیری دشمن در این منطقه، عملیات‌های خیبر، بدر و چند عملیات محدود دیگر را با نام‌های قدس ۱، ۲، ۴، ۵ و عاشورای ۴ و انصار‌الحسین طراحی و اجرا کردند.
یکی از دلایل انتخاب این منطقه از سوی ایران برای عملیات خیبر استفاده بهینه از نیرو‌های پیاده و عدم توانایی استفاده عراقی‌ها از یگان‌های زرهی به دلیل شرایط خاص منطقه بود.
وجود نیزار‌های مختلف در این منطقه پناهگاه خوبی برای اختفای نیرو‌ها به حساب می‌آمد.
عملیات‌های هورالهویزه و سردار هور
سال ۱۳۸۹ پیکر شهیدی شناسایی شد که سردار هور خواندنش.
او کسی نبود جز سردار علی هاشمی فرمانده قرارگاه فوق سری نصرت.
فرماندهی که ببینش عملیاتی و اطلاعاتی را به طور همزمان داشت
و فرمانده پیچیده‌ترین و پر رمز و راز‌ترین قرارگاه جنگ بود.
نتیجه فعالیت در قرارگاه نصرت، خروج از بن بست جنگ و انجام دو عملیات بزرگ خیبر و بدر شد.
او کسی بود که جنگ را از خاک به آب منتقل کرد.
عبور تجهیزات و لشکر‌ها از آب، و جنگ در خشکی در آن سوی آب برای نیروی خودی بسیار دشوار بود.
این اقدام در آغاز فقط به نیرو‌های غواص و استفاده از قایق متکی بود.
ولی پس از چند ماه پلی به طول سیزده کیلومتر از ساحل خودی به جزایر مجنون کشیده شد.
پس از آن نیز با تلاش چند گروه مهندسی، چندین جاده در میان آب احداث شد
که مهم‌ترین آن‌ها جاده سیدالشهداء (ع) است.
همچنین عراق – در چارچوب استراتژی دفاع فعال – در اردیبهشت ۱۳۶۵ تکی اجرا کرد.
که نتیجه‌ای برای دشمن به همراه نداشت.
در این هجوم بود که سردار هور علی هاشمی فرمانده قرارگاه شناسایی نصرت به شهادت رسید.
