مظلومیت شهدا بر شیطنت های «دشمن شاد کن» غالب است/ با سخنان سمی، داغ دل خانواده شهدا را دوچندان نکنیم
قزوین_ نظام جمهوری اسلامی به برکت خون شهدا و جاری بودن فرهنگ شهادت به عزت و سربلندی روز افزون دست پیدا کرده و شهدا با حماسه‌ای که خلق کردند علاوه بر اینکه خود را در تاریخ ماندگار کردند موجب سربلندی ملت‌های مسلمان از ابتدای تاریخ اسلام تا کنون شدند. شهدا با فداکاری‌های خود زنده بودن مکتب اسلام ناب محمدی را بار دیگر به اثبات رساندند و به ملت ایران و ملت‌های مسلمان درس آزادگی، ایستادگی و مقاومت اموختند و امروز ادامه راه شهدا در همه ابعاد برای کشور حیاتی است.
با توجه به فرازی از فرمایشات بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی ایران در حضور خانواده‌های ایثارگران با این مضمون؛ «از قول من به آنان بگویید که من با تمام وجود به شما عشق می ورزم و شما را از دل و جان دوست دارم؛ و علاقه‌مندم که فرد فرد شما پرچمدار وفاداری برای ایثارگران و شهیدان خود باشید. کارنامۀ نورانی شهادت، گواه صادقی بر کسب بالاترین امتیازات و مدارج تحصیل معنوی آنان است که با مُهر رضایت خدا امضا شده است و اما کارنامۀ شما در گرو تلاش و مجاهدت شماست.» می توان دریافت که شهدا روح دمیده شده بر کالبد جامعه ای هستند که فرهنگ از خودگذشتگی از دیرباز بر دفتر تاریخ آن ثبت شده است و خانواده شهدا، میراث گرانقدر جامعه اسلامی برای زنده نگه داشتن و احیای فرهنگ ایثار و شهادت است.
جایگاه شهید و شهادت بر هیچ کسی پوشیده نیست اما ناگهان چه جریانی بر تفکر پوشالی برخی معلوم الحال ها غالب می شود که جسارت را به نهایت رسانده و سعی در تخریب جایگاه قشری گرانقدر دارد.
کلام گوهر بار امام مستضعفان را فراموش کردیم که فرمودند: نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم روزمره زندگی به فراموشی سپرده شوند.
برخی از افراد که در کلام و باطنشان بیماری نهفته و بر قلب هایشان مهر خفتگی زده شده، علیه شهدا و خانواده های آنان مطالبی را به زبان می آورند که حتی اگر مغرضانه نباشد اما هجمه های موجود در جامعه اسلامی، آنها را به میدان های «دشمن شاد کن» مبدل می سازد.
فکر کردن به اینکه بخواهی از عزیزترین داشته های زندگیت بگذری، امری دشوار و دردآور است چه رسد به آنکه با دست خود، آن را راهی میدانی کنی که خوب می دانی بازگشتی در آن نیست. بخدا که خانواده شهدا از جان گذشتند و به جانان رسیدند اما درد عمیق «جای خالی عزیزانشان» را مظلومانه در سکوت شبهایشان گریسته اند.
بی انصافی است اگر کلامی به زبان آید که قلب رنجور این مظلومان جامعه به درد آید در حالی که این یک وظیفه دلی و انسانی است که جامعه، داشته های خود را به افرادی عرضه کند که از داشته هایشان برای جامعه گذشته اند.
شأن و منزلت خانواده شهدا آنقدر بلند و رفیع است که صحبت کردن در خصوص چنین مسایل حاشیه ای، جز اینکه شخصیت ناجوانمرد برخی را آشکار نماید، ثمره دیگری به همراه نداشته است. چرا که شهدا زنده جاویدان هستند و بی شک مظلومیت آنها بر شیطنت های برخی بیماردلان غالب است.
کمی تفکر لازم است تا با سخنان سمی و بی مهری های دردآور، داغ به دل نشسته این والامقامان را دوچندان نکنیم و اجازه دهیم دنیای پر از گذشت و مهر خانواده معزز شهدا، بر چهره سخت و نامرد روزگار غالب باشد و عطر حضور لاله های به خون نشسته وطن، به یادمان بیاورد که «انسانیت» هنوز زنده است.
انتهای پیام/
