به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ اضطراب اجتماعی (SAD) نوعی اختلال روانی است که مشخصه‌ی آن ترس ناتوان کننده و شدید از قرار گرفتن موقعیت‌های اجتماعی است. این اختلال با عناوین جمع هراسی یا فوبیای اجتماعی (Social phobia) هم شناخته می‌شود.
اضطراب اجتماعی دومین اختلال اضطرابی رایج است؛ فوبیای اجتماعی زمانی پیش می آید که افراد مبتلا به این اختلال با صحبت کردن با مردم، ملاقات افراد جدید و حضور در دورهمی های اجتماعی مشکل دارند. آنها از مورد قضاوت قرار گرفتن یا سرزنش شدن توسط افراد دیگر می ترسند. آنها ممکن است متوجه شوند که ترس های آنها آزاردهنده یا غیر منطقی است، اما برای غلبه بر آنها احساس ناتوانی می کنند. همین باعث می شود تا فرد از این موقعیت ها اجتناب کند.
فوبیای اجتماعی با خجالت فرق دارد. خجالت، معمولا کوتاه مدت است و زندگی فرد را مختل نمی کند. فوبیای اجتماعی مداوم و تضعیف کننده است. فوبیا یک خیال پردازی فاجعه آمیز است که نتیجه آن ترس و وحشت می شود .
وحشت و فوبیا از گربه، آسانسور، تزریق....
تصور فاجعه در اثر روبرو شدن با گربه باعث وحشت از گربه می شود و تصور وقوع فاجعه در اثر سوار شدن آسانسور سبب وحشت از آسانسور خواهد شد. فردی که تصور فاجعه آمیز از روبرو شدن با تزریق آمپول را در ذهن خود خیال سازی می کند باعث می شود از تزریق آمپول دچار وحشت شود.
فاجعه انگاری در اضطراب اجتماعی به چه صورت عمل می کند؟
فاجعه انگاری در اضطراب اجتماعی باعث می شود قضاوت بقیه افراد را در مورد خودمان فاجعه آمیز تصور کنیم که نتیجه آن وحشت از معاشرت و تعامل با دیگران می شود.
هر چه تعداد افراد و آدمهای غریبه در یک مکان بیشتر باشند شدت وحشت از معاشرت و تعامل با آنان بیشتر می شود.
علت ترس از قضاوت منفی چیست؟
عموما کسانی که دچار اضطراب اجتماعی هستند انتظار دارند تک تک قوانين را در تعاملاتشان رعایت کنند.
آنها انتظار دارند همیشه، شیوا، روان و خوش آهنگ حرف بزنند؛ دقیق، درست، ترو تمیز به دیگران واکنش دهند و چون هیچ وقت این استانداردها در زندگی واقعی امکان رخداد ندارند، ترجیح می دهند اگر عالی به نظر نمی رسند کلا معاشرت نکنند.
برای درمان فاجعه سازی فوبیا چه باید کرد؟
باید در موقعیت هایی که نسبت به آن تصور فاجعه آمیزی وجود دارد آهسته آهسته قرار گرفت.
بر همین اساس فردی که اضطراب اجتماعی دارد ابتدا باید این قضیه را خوب درک کند که مشکل قضاوت بقیه نیست؛ مشکل استانداردهایی است که خود تعریف کرده و در ادامه باید بتواند خودش را در تعامل با بقیه قرار بدهد و به مغزش این پیام را بدهد که موقع معاشرت با بقیه با اینکه تپق زده ولی تأثیری در رابطه با بقیه ایجاد نشده و بهتر است فیلتر استانداردهاش را کمی پایین کشید.
مهديه بادران، كارشناس ارشد مشاوره
