به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، شنیدید که گفتند یک عجایبی می‌بینیم که باعث می‌شود که یک لحظه آدم فکر کند باچه نخبگانی مواجه شده است، یعنی آقای بخشدار و دهیار روستای روستای «کوسه‌ومه‌ر» فکر نمی‌کنند روستایی که با وجود اینکه تقریبا در ۵۰ کیلومتری شهرستان دیواندره قرار دارد حتی از زیرساخت‌های جاده‌ای که کمترین حق مردم این روستاست بهره‌مند نیست چگونه می‌تواند روستای گردشگری باشد؟
روستایی با۷۰ خانوار و ۳۵۰ نفر که حتی امکان تردد آسان برای مردمش وجود ندارد لذا نصب تابلوی با عنوان روستای گردشگر که حتی از یک بوم‌گردی بهره‌مند نیست ادعای بزرگی است؟!
روستایی که با وجود سختی تردد، نبود زیر ساخت‌ها حتی از کمترین امکانات رفاهی برخوردار نیست، روستایی که از اجرای طرح هادی که لازم است در هر روستا باشد محروم است، روستای گردشگری باید از شرایط خاص بهره‌مند باشد لذا با توجه به قدمت خانه‌های این روستا به ۲۰ سال قبل ابتدا زیر ساخت‌ها اجرا و بعد مدعی باشند که این روستا گردشگر است.
نوع آداب و رسوم و جریان زندگی روزمره روستائیان خود جاذبه‌ای کم‌نظیر در دنیای امروز محسوب می‌شود و در این شاخه از گردشگری اقدام پرهزینه و عجیبی نیاز نداریم، بلکه تنها به ساماندهی، هدایت و اطلاع‌رسانی مطلوب نیاز است.
اینکه تابلویی در نزدیکی یک روستا با نام روستای گردشگر نصب شود که بعد از مدتی هم با کم‌رنگ شدن و کج و معوج شدن دیگر به چشم نیاید، جهت اطلاع‌رسانی و معرفی یک جاذبه گردشگری کافی نیست و باید به این موضوع توجه شود که این روز‌ها اینترنت و اطلاع‌رسانی در شبکه‌های مجازی کارایی بسیار بیشتری دارند، هرچند به نصب تابلویی مناسب و شکیل نیز در محدوده یک مکان تاریخی نیاز داریم و لازم است دسترسی آسان به جاده و تردد که حق مردم نجیب این روستاست با ایجاد خدمات مناسب رفاهی، خانه‌های بوم‌گردی جهت اسکان مهمانان فراهم شود.
با توجه به اینکه در کشور ما رونق اقتصادی با پرداختن به بخش گردشگری مد نظر مسئولین قرار گرفته نباید این نکته را از یاد برد که جهت رقابت در این عرصه باید روند کار‌ها تسریع پیدا کند و به این نکته توجه کنیم که با برگزاری جلساتی که اغلب بی‌نتیجه هستند یا حرکت بسیار کندی دارند، نمی‌توان نتیجه مطلوبی از رقابت را در عرصه گردشگری روستایی انتظار داشته باشیم.
انتهای پیام/
