به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، تاریخ ۱۸ آذرماه ۱۴۰۳ بهعنوان روز سرنگونی دولت بشار اسد در تاریخ ثبت شد و در خصوص این اتفاق و تحولات چند روز اخیر سوریه نکاتی حائز اهمیت میباشد.
نکته اول این است که تحولات منطقه باید بهصورت روندی و کلان تحلیل شود و نه بهصورت نقطهای و محدود. تحلیل نقطهای ما را به گمراهی خواهد کشاند.
از سال ۱۳۹۰ تا کنون، محور مقاومت چالشهای گستردهای را پشت سر گذاشته است اگر با تحلیل نقطهای به تحولات نگاه میشد، روندهای مثبت محور مقاومت قابلتشخیص نبود. بهعنوانمثال، زمانی که عربستان سعودی حمله به یمن را آغاز کرد، تصور میشد که انصارالله در حال نابودی است؛ اما این گروه نهتنها از بحران عبور کرد؛ بلکه امروز توانایی شلیک موشک به سرزمینهای اشغالی را دارد و بیش از ۲۸۰ کشتی با مقصد رژیم صهیونیستی را مورد هدف قرار میدهد.
نکته دوم این است که منطق حضور ما در سوریه مبارزه با داعش و تقویت محور مقاومت بوده و نه دفاع از بشار اسد. این حضور فرصتی برای دولت بشار اسد فراهم کرد تا خلأهای موجود را پر کند؛ اما عدم توانایی دولت در پوشش مسائل اقتصادی و بازسازی پاشنه آشیل آن شد و نارضایتی در کشور افزایش یافت. مشکلات اقتصادی سوریه بخشی به دلیل تحریمهای ظالمانه آمریکا و اروپا و بخشی دیگر به دلیل عدم تلاش دولت برای ساماندادن به مشکلات اقتصادی است.
نکته بعدی ضعف ارتش سوریه است طی سالهای گذشته اقدام مؤثری برای ترمیم ارتش صورت نگرفته و این مسئله باعث افزایش طمع دشمنان شده است. همچنین، انحلال بسیج مردمی که در مبارزه با تکفیریها شکلگرفته بود فرصتسوزی دیگری بود که به عدم شکلگیری مقاومت اجتماعی در سوریه منجر شد معارضین مسلح بهراحتی توانستند بدون هیچ مقاومتی تا دمشق پیشروی کنند.
کمکهای جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت به سوریه دو شرط اساسی دارد: عزم حاکمیت برای مقاومت و انگیزه مردمی. در حال حاضر انگیزه مقاومت مردمی در سوریه بهوضوح دیده نمیشود.
مقام معظم رهبری (مدظلهالعالی) در دیدار با بشار اسد تأکید کردند که مقاومت هویت ممتاز سوریه است و این هویت باید محفوظ بماند متأسفانه این هویت در سوریه تقویت نشده و عدم پاسخگویی به تجاوزات رژیم صهیونیستی طمع دشمنان را افزایش داده است.
در نهایت ورود صهیونیستها به سوریه نشاندهنده نگاه جمهوری اسلامی ایران به این موضوع است که تنها راه مقابله با رژیم صهیونیستی مقاومت است.
یادداشت: مصطفی برزکار
