علی(ع)؛ جلوه بی‌کران انسانیت و عدالت

حضرت علی (ع)، مظهر کمالات انسانی و اوج حقیقتِ انسان کامل است. او مردی است که هم قلبش برای عشق و ایمان می‌تپید و هم دستانش به سوی عدالت و حق‌طلبی دراز بود. علی (ع) تجسمی از فضائل اخلاقی، شجاعت بی‌مانند و علم بی‌پایان بود.

در میدان‌های نبرد، شجاعتش مثال‌زدنی بود. او همان کسی بود که در سخت‌ترین لحظات، تیغ حقیقت را از نیام کشید و در برابر باطل ایستاد. اما این پهلوان میدان جنگ، در برابر یتیمان و مستضعفان، دلی به لطافت باران داشت. اشک‌هایی که برای بی‌پناهان می‌ریخت، گواهی بود بر روح بلند او که فراتر از زمین و زمان می‌نگریست.
علی (ع) حاکمی بود که در حکومتش عدالت حرف اول را می‌زد. برای او، فرقی نمی‌کرد که فردی از قریش باشد یا برده‌ای گمنام. او به مردم یاد داد که در حکومت علوی، انسانیت و حق‌طلبی از هر چیز دیگری مهم‌تر است. سخنان او در نهج‌البلاغه، گنجینه‌ای است که نشان از اندیشه‌ای بی‌همتا و نگاهی عمیق به هستی دارد.

اما شاید بزرگ‌ترین درس علی (ع) به ما، عشق باشد. عشقی که به خداوند، به پیامبر اکرم (ص) و به انسان‌ها داشت، همه را به فکر فرو می‌برد. او با زندگی‌اش نشان داد که عشق حقیقی تنها در خدمت به خلق و نزدیکی به پروردگار معنا پیدا می‌کند.
حضرت علی (ع)، چراغی است که راه را برای انسان‌هایی که به دنبال حقیقت، عدالت و عشق‌اند، روشن می‌کند. یادش همیشه در دل‌ها زنده است و نامش همواره الهام‌بخش آزادی‌خواهان و عدالت‌طلبان خواهد بود.

تیغ حقیقت را از نیام برکشید و در برابر باطل با استواری و شجاعتی بی‌نظیر ایستاد، تا عدالت را نه تنها برای قوم یا سرزمینی خاص، بلکه برای تمام جهانیان معنا کند. او اعتقاد داشت که عدالت، خاستگاه آرامش و امنیت بشر است و بدون آن، زمین جایگاه رنج و ظلم خواهد بود. این دلیر میدان نبرد، نه تنها در برابر دشمنان شجاع و استوار بود، بلکه در برابر یتیمان و مستضعفان، دلی به لطافت نسیم بهاری داشت.

اشک‌هایی که برای بی‌پناهان و محرومان جاری می‌کرد، گواهی بر روح بلند و مهربان او بود که فراتر از مرزهای زمین و زمان می‌نگریست. علی(ع) همواره به پیروان خود می‌آموخت که آه مظلوم از هر تیغی تیزتر است و دیری نخواهد پایید که عدالت الهی گریبان‌گیر ظالمان خواهد شد. او خود مظهر این باور بود، حاکمی که با شلاق عدالتش حق مظلوم را از حلقوم ظالم بیرون می‌کشید و هیچ قدرتی نمی‌توانست او را از مسیر حق منحرف کند.

علی (ع) با کلام و عمل خود نشان داد که عدالت جهانی، تنها در پرتو ایستادگی در برابر ستم و حمایت از مستضعفان ممکن است. او به ما یاد داد که ظلم هرچند قوی و مقتدر به نظر برسد، سرانجام در برابر عدالت زانو خواهد زد و آه مظلومان پایه‌های کاخ ظالمان را فرو خواهد ریخت.

انتهای یادداشت/