هنوز باورم نیست نبودنت را، رفتنت را و دیگر نداشتنت را ....
یکسال از نبودن تو گذشت....
و من همچنان به دنبال تو میگردم در لابلای روزنامه های روی دکه، در لابلای اخبار نیمروزی تلویزیون و حتی در زیرنویس سرخ رنگ شبکه خبر و.... در همه ی اینها دنبال یک سطر فقط یک سطر از تو ... می گردم اما دریغ از یک کلمه..
هنوز باورم نیست نبودنت را، رفتنت را و دیگر نداشتنت را ....
هنوز رد خاکی عبا و عمامه ی تو بر جاده ی ذهنم باقی است.... هنوز سرخی چشمان خسته از نخوابیدن هایت در حافظه ام ثبت و ضبط است
حاج ابراهیم ملت! تو خالق لحظات فراموش ناشدنی هستی... مثل همان لحظه ای که در سازمان ملل قرآن بر دست گرفتی و بالا بردی و به جهان نشان دادی قدرتی فراتر از قدرت پروردگارت نیست و هر قدرتی غیر حکومت لایزالش با اراده ی او محکوم به سقوط و زوال است.... یا همان لحظه ی بی بدیل بالابردن تصویر رفیق شفیقت، سردار دلهای آزادگان جهان آنهم مقابل چشمان قاتلانش.
شهید جمهورم! سپاس از تو بابت خلق چنین لحظات ناب و زیبایی که عجیب با آنها احساس عزت و غرور کردیم.... اما صد افسوس که تو دیگر نیستی و این لحظات قابل تکرار نیست...
تو دیگر نیستی تا با زخم زبانشان آزارت دهند، تو دیگر نیستی تا نیش کنایه هایشان را چون تیغ دو دم به جانت زنند
و...
*دلم برای رئیسی سوخت*... عجب غمی نهفته بود در این یک جمله ی رهبرم ... غمی به وسعت بی انتهای سه سال بی چشم و رویی و دنائت برخی ...
گاهی باید چیزهای مهم زندگیمان را از دست بدهیم تا قدردان بودنشان باشیم.
گاهی باید ترکمان کنند تا قدردان وصلشان باشیم...
اصلا گاهی باید در تاریکی گم شویم تا قدر نورهای اطرافمان را بدانیم ... و چه دیر قدر تو را دانستیم حاج ابراهیم...
چه دیر تو را فهمیدیم و چه دیر خواهان بودنت شدیم تمام آن لحظه هایی که در دره و کوه ها بدنبال رد و اثری از تو میگشتیم تازه فهمیدیم تو کیستی و نداشتنت عجب درد بزرگ و جانکاهی است... و هنوز هم راه درازی مانده برای شناختن تو و افسوس از دست دادنت...
آن عصر و شب تلخ فراموش شدنی نیست و عجیب لحظه ها در حال کش آمدن بودند همان لحظاتی که با اشک دست به دعا برداشته و خواهان یافتنت بودیم را می گویم...
اما تو در همان لحظات بی تکرار نزد رحمت بی منتهای پروردگارت بودی و با لبخند بی مثالت نظاره گر ما...
حاج ابراهیم! تو چه کردی که اینگونه قلبهارا مسحور خود کردی و چشمها را گریان شهادتت ...
تو چه کردی که از کودک و پیر و جوان در عزایت سراز پا نمیشناختند و چون مادران فرزند مرده، مویه کنان به دنبال پیکر صد چاکت بودند...
حاج ابراهیم! نزد ولی نعمتت حضرت رضا علیه السلام برای ما دعا کن تا در فراق هجرانت بر عهدمان در یاری ولی زمان، ثابت قدم بمانیم.
برایمان دعا کن که سخت محتاج دعاییم
انتهای یادداشت/
