اسلامزاده: به جای پرداختن به «نبل» و «الزهرا» تسویه‌حساب شخصی نکنیم

به گزارش بسیج به نقل از فارس، «نبل و الزهرا» دو شهر مهم شیعه نشین در سوریه‌اند که در 20 کیلومتری شمال غربی شهر حلب و 25 کیلومتری مرز ترکیه، در کنار اتوبان بین المللی حلب  ـ  ترکیه واقع شده‌اند. ‌این دو شهر بیش از 65 هزار نفر شیعه 12 امامی دارند که پس از شروع ناآرامی‌ها در سوریه، میزبان نزدیک به 15 هزار پناهنده شیعی و سنی هوادار حکومت بشار اسد شده و جمعیتش به 80 هزار نفر رسیده است.  به لحاظ تقسیمات کشوری، شهر «نبل» مرکز بخش «نبل» از شهرستان اعزاز از توابع استان حلب سوریه است. بخش «نبل» با مساحتی در حدود 175 کیلومتر مربع متشکل از باشمره، زوق الکبیر، برج القاص، بیانون، حردتنین، کفین، معرسة الخان، میاسه، مایر، نُبل، رتیان و الزهراء است. شهر الزهراء که به لحاظ اداری زیر مجموعه بخش «نبل» است، با فاصله کمی در کنار شهر «نبل» قرار گرفته است. این منطقه از آنجا که دارای سلسله آثار تاریخی مشهور و مهمی از قبیل شهرهای مرده و یا فراموش شده است، اهمیت وی‍‍ژه ای دارد.

حال آن‌که 4 سال از محاصره این شهر ها می گذرد شاهد شرایط سخت مردمش هستیم تا جایی که شنیده می شود آن ها تنها از گیاهان تغذیه می کنند. مسلمانان شیعه‌ای که 4 سال مقاومت کرده اند همچنان در شرایط سخت مقاومت می‌کنند. تصاویر کودکان و زنان خبر از یک فاجعه انسانی می‌دهد. چند سوال پیش می‌آید ابتدا این که جهان پر مدعا که دائم فریاد حقوق بشر بر سر نهاده کجا است؟ نکته دیگر این که چرا مدیران شیعه ما برای ثبت این تصاویر و پرداختن به آن برنامه ای ندارند؟ این در شرایطی است که همه می دانیم مستند سازان دغدغه مندی در این حوزه وجود دارند که در صورت حمایت به این مناطق خواهند رفت. از این رو با محسن اسلام زاده مستند ساز بحران به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در پی می‌خوانید.

* در پوشش رسانه‌ای اتفاقات نبل و الزهرا کوتاهی کرده‌ایم

محسن اسلام‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، در ارتباط با وضعیت بحرانی شهرهای محاصره‌شده نبل و الزاهرا و همچنین پوشش رسانه‌ای این شهرها گفت: بحث پوشش رسانه‌ای اتفاق بسیار خیلی مهمی است که بنظر می‌رسد در ارتباط با این موضوع کوتاهی‌هایی صورت گرفته است. ثبت تاریخ شفاهی چنین رخدادهایی باید در برنامه‌ریزی ما قرار بگیرد، چرا که به تصویر کشیدن ظلم ظالمان باعث می‌شود جریان مقاومت با دلگرمی بیشتری به راه خود ادامه دهد.

*نبل و الزهرا به دلیل مقاومت‌شان چون نگینی می‌درخشند/ شیعیانی که دست خالی هم خم به ابرو نیاوردند

وی در ادامه افزود: در شهرهای عراق و سوریه بخش‌هایی وجود دارد که بدون شلیک یک گلوله، مردمش آنجا را تخلیه کردند و به همراه زنان و فرزندان خود، خانه و کاشانه و شهر خود را ترک کردند، اما شهرهایی چون نبل و الزهرا و... همچون نگینی در منطقه می‌درخشند. باید معنای واقعی مقاومت را از این افراد بیاموزیم که با دست خالی با گذشت چهار سال همچنان خم به ابرو نیاوردند.

اسلام‌زاده در ادامه با اشاره به طولانی شدن محاصره این شهرها به ویژه نبل و الزهراء اظهار داشت: تقریباً نزدیک به چهار سال این محاصره به طول انجامیده است، تنها دو سال پیش بالگردی حاوی برگه‌های امتحانی برای کودکان به سمت این شهرها پرواز کرده بود که متأسفانه سرنگون شد. با توجه به چنین رخداد غیرانسانی، هیچ رسانه‌ای به صورت رسمی به این موضوع و موضوعاتی از این دست نپرداخت، تا این حرکت‌های غیرانسانی به صورت جهانی دیده شود و در سطح منطقه و یا کشورهای اطراف باقی نماند.

وی در ادامه افزود: واقعاً بشریت، انسانیت و تمام مردمان جهان با هر آیین و مذهبی باید از خود این سؤال را بپرسند که چرا باید چنین رفتارهای غیرانسانی اتفاق بیفتد و هیچ رسانه‌ای خارجی که ادعای حقوق بشر دارد به آن نپردازد؟

این مستندساز در ادامه اظهار داشت: در مجموع، اتفاقات ناخوشایند دیگری برای شیعیان در حال رخ دادن است که به هیچ عنوان ارتباطی به بحث مسلمان بودن و یا غیرمسلمان بودن آنها ندارد و به دلیل وخیم بودن شرایط و حال کودکان و زنان آن شهرها، دیگر تنها مسئله انسانیت مطرح است.

او همچنین در ادامه با اشاره به وحشی‌گری‌های افرادی که شهرهای نبل و الزهراء را محاصره کردند، گفت: افرادی که بیرون دروازه‌های این شهر کمین کرده‌اند، اگر وارد این شهرها شوند، نه به زن‌ها و نه حتی کودکان رحم نخواهند کرد. اطمینان داشته باشید این چنین وحشیانی هر آنچه را که به دستشان برسد ویران می‌کنند.

*چرا کمپینی برای حمایت مردم نبل و الزهرا به وجود نیامده؟

اسلام‌زاده در ادامه با تأکید بر اینکه یک اجماع کلی باید برای دفاع از مردم این شهرها تشکیل شود، گفت: یک سؤال برای من پیش آمده که چرا هیچ کمپینی در دفاع از مردم نبل و الزهراء ایجاد نمی‌شود؟ مردمی که با شرافت در حدود چهار سال مقاومت کردند و چنین شرایط سختی را که هیچ کسی نمی‌تواند تحمل کند، به همراه کودکان و زنان خود به جان خریدند و در مقابل وحشی‌گری‌های دشمنان‌شان مقابله کردند.

او همچنین گفت: اطمینان داشته باشید چنین رفتارهای ظالمانه‌ای در تاریخ ماندگار خواهد بود. آنان از طریق جریان رسانه‌ای بارها اعلام کردند که ما بارها پیروز میدان بوده‌ایم، در صورتی که همه ما می‌دانیم این تنها یک حرف دروغ است تا مردمان بی‌دفاع را بترساند.

این مستندساز در ادامه گفت: واقعیت اینجا است که در مقابل چهار بچه شیعه مسلمان نبل و الزهرایی کم آورده‌اند و شهادت این گفته چهار سال مقاومت این مردم است که باعث شده دشمنانشان از دروازه‌های شهر نتوانند داخل شوند.

*بحران انسانی نبل و الزهرا باید ثبت شود

کارگردان مستند «اهل سنت ایران» درباره وظیفه مسئولین امر گفت: اتفاقی که در این شهرها می‌افتد، یک بحران انسانی است و باید آنها را ثبت کرد. متأسفانه خروجی در رسانه‌ها وجود ندارد، مبنی بر اینکه مظلومیت این مردم را به تصویر بکشد. این در شرایطی است که قطعاً افرادی وجود دارند که حاضرند برای مستندسازی به آن منطقه بروند که تنها در انتظار حمایت هستند.

او همچنین گفت: به عنوان یک مستندساز نمی‌توانم برای مدیران خط مشی تعیین کنم و یا  بگویم چگونه برنامه‌ریزی داشته باشند، اما چیزی که مشخص است این است که باید شاهد یک کار رسانه‌ای یکپارچه باشیم تا این اتفاق به صورت جهانی دیده شود که اگر غیر از این باشد، اطمینان داشته باشید نبل و الزهراء را همچون موقعیت‌های دیگر که در ثبت تصویری‌شان کوتاهی کردیم از دست خواهیم داد.

*بین تسویه حساب‌های شخصی گیر کرده‌ایم

اسلام‌زاده با اشاره به اینکه متأسفانه بین تسویه‌حساب‌های شخصی خود گیر افتاده ایم بیان کرد: بیش از هر چیز نگران صندلی‌های خود در جایگاهی که قرار داریم هستیم و برخی نیز به دنبال تسویه‌حساب‌های شخصی، اما در یک جمله باید بگویم که بنده خدا آقا که کسانی چون من ادعای سربازی ایشان را داریم.

او همچنین گفت: این رخدادهای غیر انسانی برای برادران و خواهران شیعه ما می‌افتد و ما سرگرم تسویه‌حساب‌ها و کارهای صنفی خود هستیم و از اصل اتفاق به دور افتاده‌ایم. این در شرایطی است که باید تأکید کنم افراد دغدغه‌مند که حاضرند در این حوزه فعالیت کنند زیادند اما نیاز به حمایت دارند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: تنها یک سؤال در ذهنم باقی مانده و آن این است که چرا باید بعد از چهار سال این پیگیری‌ها صورت بگیرد و در طی این مدت در ارتباط با نبل و الزهراء فعالیت رسانه‌ای صورت نگیرد تا جهانیان را از این ظلم آگاه کند. همه ما به یک اندازه مقصر هستیم. مستندسازان، مدیران و رسانه‌ها باید در کنار یکدیگر قرار بگیرند، نمی‌توان یک نفر را مقصر دانست.