اعتراض همجنسگرایان به تبعیض نژادی در فیلم جدید رولند امریش

به گزارش خبرگزاری بسیج، «استون وال این» در جنبش همجنسگرایان دقیقا همان نقشی را دارد که «سلما» در جنبش های سیاه پوستان دارد. این مکان در واقع یک میخانه معروف همجنسگرایان در دهکده گرینویچ نیویورک بوده که در سال های اخیر تبدیل به نمادی پوشالی از به اصطلاح مقاومت همجنسگریان در طول تاریخ شده است. در دهه 60 وقتی پلیس آمریکا به جرم فروش غیرقانونی مشروبات الکلی سراغ این میخانه می آید با اعتراض گسترده منحرفان جنسی مواجه می شود. این اعتراضات تبدیل به یک شورش 5 روزه می‌شود.

رولند امریش کارگردان فیلم های «روز استقلال»، «2012» و «سقوط کاخ سفید» داستان این اعتراضات را سوژه فیلم جدیدش «استون وال» قرار داده. فیلمی که قرار است در روز 25 سپتامبر اکران شود و عده ای از کارشناسان معتقدند می تواند شانسی در فصل جوایز هم داشته باشد. به هر حال سابقه نشان داده آمریکایی ها چند وقتی هست که به فیلم هایی با این موضوعات خوب جایزه داده اند. اما ظاهرا همجنسگرایان آمریکایی که این روزها از همیشه بیشتر پشتشان به قوانین ایالات متحده گرم است می خواهند ساخته جدید امریش را بایکوت کنند. در تریلری که از این فیلم منتشر شده پسر سفید پوستی به اسم دنی شورش را رهبری می کند و خیلی از کسانی که در این شورش حضور دارند سفید پوستند. این در حالی است که در استون وال این واقعی بیشتر لاتین ها و رنگین پوست ها حضور داشته اند. البته سفید پوست ها هم بوده اند اما نقش اصلی را آنها بازی نمی کردند. حالا در اظهار نظری خنده دار گروه های همجنسگرایی این فیلم را تحریف تاریخ دانسته اند و از مردم خواسته اند آن را تحریم کنند.

نکته جالب تر این که هالیوود فعلا نمی تواند این ریسک را انجام دهد و بودجه ای بزرگ را روی قهرمان های همجنسگرا سرمایه گذاری کند چون باز هم سابقه نشان داده که این گونه فیلم ها فروش فوق العاده ای ندارند. به عنوان مثال فیلم «میلک» که توانست اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای شان پن به ارمغان آورد با بودجه 20 میلیون دلاریش فقط 54 میلیون دلار فروش داشت. ار سوی دیگر قهرمان رنگین پوست هم که چند سالی هست از بین گزینه های روی میز تهیه کنندگان آمریکایی کنار رفته. طوری که حتی رایدلی اسکات در ساخت فیلم «هجرت: خدایان و شاهان» مجبور شد اعتراف کند فیلمش بدون کریستین بیل و جوئل ادگرتون (بازیگران ولزی و استرالیایی که به نفش مصری ها را بازی می کردند) فروش نمی رفت. با توجه به این گزاره ها ریسک یک قهرمان سیاه پوست همجنسگرا چند برابر می شود و مطمئنا فعلا استودیویی نیست که بخواهد این ریسک را قبول کند. اما این موضوع تنها ریسک ماجرا نیست. سیاه پوستان در آمریکا عموما مردمانی مذهبی هستند که تابوی همجنسگرایی هنوز به طور کامل در میانشان نشکسته. در نتیجه حتی ممکن بود اعتراض سیاه پوستان دامن گیر فیلم شود. به هر حال این مرز بندی های آمریکایی، این کشور را وارد تنش هایی کرده که خیلی از کشورهای دنیا حتی نمونه اش را هم ندارند.