«طیبه درری»، :
اسطوره ای که حماسه اش در تاریخ سیستان و بلوچستان ماندگار شد
همسر شهید شوشتری با بیان اینکه بزرگترین آرزوی شهید، وحدت بین شیعه و سنی بود،گفت:نور علی خود را وقف خدمت به مردم سیستان و بلوچستان کرده بود و همیشه از دردها و رنج های مردم سخن می گفت
«طیبه درری»، همسر شهید شوشتری در گفت و گو با خبرنگار ایثار و شهادت عصر هامون با بیان اینکه بزرگترین آرزوی شهید، وحدت بین شیعه و سنی بود، گفت: نور علی خود را وقف خدمت به مردم سیستان و بلوچستان کرده بود و همیشه از دردها و رنج های مردم سخن می گفت که از خودم خجالت می کشم که در برابر آنها شاهانه زندگی می کنم به همین علت هرآنچه در توان داشت را وقف خدمت به این مردم کرد و از این کار افتخار می کرد.
وی ادامه داد: یادم می آید یکبار که برای سرکشی از مستضعفان رفته بود وقت برگشتن، گریه می کرد و می گفت: حاج خانم خیلی در آسایش هستی، اگر بروی در آنجا زندگی کنی می فهمی معنای آسایش و رفاه را، دلت خون می شود؛ این آسایش ما در مقابل آنان حق الناس است.
از وقتی برای خدمت به این منطقه آمد شادتر شده بود و تنها دغدغه اش وحدت در استان سیستان و بلوچستان بود و به گمانم همین خصوصیتش هم باعث شد تا تروریست ها با هدف براندازی این تفکر و عدم وحدت در این منطقه او را به شهادت برسانند.
حاجیه خانم درری با بیان اینکه همسرم چراغ نورانی خانه ام بود و هرگاه که از ماموریت می آمد گویی امیدی در دل ما روشن شده است، اضافه کرد: جویای احوال همه بود با همه به گرمی احوال پرسی می کرد و هیچگاه خستگی هایش را بروز نمی داد، نوه هایم را دوست داشت و با آن ها در حیاط خانه بازی می کرد.
همسر شهید شوشتری با اشاره به اینکه شهید شوشتری همواره از دست پخت زنان بلوچ تمجید می کرد، گفت: به طوری که یک روز که از کنگره شهدا باز می گشت، گفت: چه بوی غذای بلوچی در خانه راه افتاده است گفتم: همین طوری درست کرده ام، بدون این که بحث خنده داری وجود داشته باشد هر دو خندیدیم.
وی بیان می کند: در سن 18 سالگی با شهید شوشتری ازدواج کردم، مهریه ام 2 هزار تومان بود که آن زمان به شهید بخشیدم زیرا می گفتند هرکس مهریه اش را به همسرش ببخشد جایش بهشت است و من نیز مهریه ام را به همسرم بخشیدم.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
