ربیعی پیش از این درباره استراتژی اش درپسا تحریم اعلام کرده است: ما باید زمینه روانی جامعه و ساماندهی انتظارات را بیشتر مدنظر قرار دهیم. ما نمی توانیم بی برنامه وارد فضای پساتحریم شویم. بحث ما در دولت این است که بنا نداریم پس از رفع تحریم ها رونق واردات را در اولویت بگذاریم. ما نیاز به سرمایه گذاری داریم چرا که ثبات ایران در ناامنی های موجود منطقه شرایط خوبی جهت تولید و افزایش صادرات ایجاد می کند. این مهمترین استراتژی ما در پساتحریم ها است.
ربیعی جهت دادن به سرمایه گذاری خارجی در فضای پساتحریم را حائز اهمیت دانسته و تاکید کرده است: سیاست های اقتصاد مقاومتی در هر شرایطی غیر قابل تعطیل است چرا که اقتصاد مقاومتی برای هر اقتصاد سالمی مورد نیاز است. دوران پس از تحریم نباید با رونق واردات همراه باشد، سرمایه گذاری شرکت های خارجی راهکار مناسبی برای رونق اقتصاد کشور است که از ماهها قبل زیرساخت این موضوع در کشور آماده شده است.
وی بیان کرده است: متاسفانه عده ای پر سر و صدا که زیاد حرف می زنند و بلندگوهای بسیاری در اختیار دارند، در عرصه اقتصادی به دولت تاختند، در حالی که باید از آنان جویا شد که چگونه می توانید منکر فعالیت اقتصادی مثبت دولت یازدهم باشید زمانی که دولت، کشور را با 56 درصد کسری، تورم نزدیک به 40درصد و کاهش میزان اشتغال برای چهار میلیون و 500 هزار نفر آماده ورود به بازار کار تحویل گرفت. در این شرایط نخستین اولویت دولت کنترل تورم بود، چرا که دولت یازدهم معتقد است که با کنترل تورم می توان به رونق اقتصادی دست یافت.
دل مشغولی دولت برای بیکاری چه شد؟
به گزارش تسنیم، در حالی که چندی پیش هم علی ربیعی، وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی دل مشغولی دولت در دوران پس از تحریم را برنامه ریزی برای بیکاری و اشتغال دانسته بود اما تا کنون هیچ اقدامی صورت نگرفته است. همچنین در حال حاضر که افرایش تولید و صادرات و مبارزه با قاچاق و واردات در دستور کار است، دولت چه برنامه ای برای این مسئله دارد؟
اکنون انتظار مردم کاهش نرخ بیکاری است. هر چند که بسیاری از کارشناسان بازار کار رونق اشتغال در بازار ایران را برای آینده دراز مدت میپندارند، وعده های واهی دادن به مردم نتیجه اش جز بی اعتمادی به دولت نیست. حل مشکل بیکاری تنها با برنامه ریزی جامعه محقق می شود.
در حالی که مردم انتظار تحقق وعده لغو تحریمها،رونق اقتصادی و افزایش بازار کار برای جوانان را دارند اما واقعیت های رسمی در کنار آمارهای غیر رسمی از بطن جامعه بیانگر افزایش روند بیکاری است. در حالی که آمارها در خصوص نرخ بیکاری هر روز نگران کننده میشود آیا دولت حریف مهار کردن نرخ بیکاری میشود؟