«من یک فیلمساز ایرانی مسلمانم و برپایه تعلیمات پیامبرعزیز اسلام به حضور خدا درهمه ارکان زندگی ام ایمان دارم و با باورهایم زندگی می کنم و نسبت به توهین به باورها و مقدسات هر دینی شدیدا معترضم و بدینوسیله انصراف خود را از حضور در جشنواره "نات" اعلام می دارم»
این بخشی از نامه‌ی مجید مجیدی به کیم فاس دبیر جشنواره نات دانمارک است. این نامه به سال 84 بازمیگردد و مصادف بود با ایامی که موج اسلام ستیزی شدت گرفته بود و کارتونیست دانمارکی به ساحت پیامبر (ص) توهین کرد.
مجیدمجیدی از همان‌سالها گفته بود که انتشار کتاب آیات شیطانی، فیلم فتنه و حتی کاریکاتورهای دانمارکی، زمینه و ایده اصلی را برای ساخت فیلم سینمایی «محمدرسول الله (ص)» در وی شکل داده است. مجیدی تصمیم می‌گیرد و از او حمایت می‌شود تا اثری بسازد که قرائت درستی از اسلام را به «جهان» عرضه کند.
فیلم سینمایی «محمدرسول الله (ص)» با نگاه بین المللی ساخته شد و نزدیک به دو ماه است که در سینماهای کشور اکران می‌شود. چندی پیش پخش‌کننده فیلم اعلام کرد که اکران بین المللی فیلم سینمایی «محمد رسول الله (ص)» با اکران در تعداد زیادی از سینماهای ترکیه آغاز می‌شود. عجبا که اکرانی دور از انتظار نبود و تلاشی ارزشمند برای پخش نمی‌خواهد. مسلمانان کشور ترکیه از همان ابتدای تولید فیلم در پی مشارکت در تولید این فیلم بودند و گفته‌می‌شود قریب 5 میلیون دلار کمک مالی هم به فیلم کرده‌اند.
فرصت‌ها سریع می‌گذرد؛ تب تندرسانه‌ای برای اکران بین المللی «محمدرسول الله (ص)» سرد می‌شود و تولید‌کنندگان این فیلم با نهایت بی برنامگی تنها به اعلام آمار لحظه لحظه فروش سینماهای داخلی بسنده می‌کنند. برای فیلمی که تیم تولیدش از گریمور، فیلمبردار، طراح صحنه و لباس تا موزیسین و تدوینگرش با هزینه‌ی میلیاردی گرد هم جمع شدند این توقع را هم باید داشت که اکران بین المللی‌اش هم در همین ابعاد صورت بگیرد.
حداقل توقع این است برای چنین فیلمی که کارگردانش حرف جهانی دارد و نگاه تصویری در روایتش غالب است؛ نه از زمانی که استارت اکران فیلم می‌خورد بلکه قبل‌تر، از زمان تولید و حتی پیش تولید فیلم، به سهم پرده‌های سینماهای جهان فکر شود. انتخاب افتتاحیه بین المللی از یک جشنواره‌ی دسته دوم (جشنواره فیلم مونترال 2015) گواهی از بی برنامگی در اکران بین المللی این فیلم است اما از همین فرصت اندک به درستی استفاده نشد و ظرفیت بازتاب رسانه‌ای که می‌توانست در کشورهای دیگر، شکل بگیرد؛ عقیم ماند.
سهم این فیلم و جریان‌سازی آن در رسانه‌های بین‌المللی چقدر بوده است؟ چرا تا به امروز گزارشی از وضعیت تبلیغات و بازاریابی بین المللی فیلم به رسانه‌ها عرضه نشده است؟ مگر قرار نبود اکران بین المللی فیلم همزمان با اکران داخلی باشد. پس اکران بین المللی فیلم تا چه زمانی معلق است؟ آیا کران اکران فیلم سینمایی «محمدرسول الله(ص)» محدود به سینماهای مسلمان خواهد بود؟ یا حتی امکان اکران فیلم در کشورهای مسلمان با حاشیه سازی‌هایی برخی رسانه‌های عربی محقق می‌شود؟ اینها بخشی از انبوه سوالهایی است که در مورد اکران بزرگترین پروژه تاریخ سینمای ایران مطرح می‌شود.
منتقدان عمده ایرادی که به هزینه‌های میلیاردی فیلم «محمدرسول الله(ص)» می‌گرفتند این بود که مثل دیگر پروژه‌های فاخر سینمای ایران، بازگشت سرمایه ندارد. اما بالاتر از شکست در بازگشت‌سرمایه، خسرانی است که در نرسیدن پیام فیلم به غرب، قابل جبران نیست. آیا مجیدی به فکر اکران فیلم از کشور دانمارک یعنی همان جایی که ده سال پیش به ساحت پیامبر توهین شده بود، است؟
باید دید در روزهای آتی نتیجه‌ای حاصل می‌شود و مجید مجیدی که مجموع فعالیت‌های پروژه «محمدرسول الله(ص)» از قبل تا پس از تولید را بدست گرفته است با توانی مضاعف از توان مرحله تولید، به فکر اکران بین‌المللی است؟
