به گزارش خبرگزاری بسیج حسین دهباشی، کارگردان مستند و پژوهشگر تاریخی، چند وقتی است که عادت کرده است با متنهایش، باعث تعجب خوانندگان عادت کرده به منش و روشش شود. چند هفته پیش او متنی بهشدت انتقادی درباره برجام نوشت و آن را «عهدنامهای ذلیل و ننگین» خواند و خطاب به زاکانی، کوچکزاده، رسایی، شریعتمداری و... نوشت: بهخاطر همه دانش، پایمردی، خلوص، شجاعت، صبوری و غیرتی که برای مقاومت و تلاش در جلوگیری از تصویب عهدنامه ننگین و ذلیلانه برجام به خرج دادید.
روز گذشته، دهباشی دوباره متنی انتقادی نسبت به دولت نگاشته است و در صفحه شخصی شبکههای اجتماعیاش منتشر کرده است که در آن نسبت به ادعاهای دولت در شیوه برخورد با منتقدان تردیدهای جدی و سنگینی وارد شده است. متن کامل این یادداشت را میخوانید:
بر میزِ کار یا روی قسمتی از چشمنوازترین جای اتاق کار اغلب وزرا، اعضای عالیرتبه دولت، رؤسای سازمانهای مهم، استانداران و سفرای ایران نزد دیگر کشورهای جهان | قاب خاتم نفیسی است با متن بهاستادی و زیبایی خوشنویسی شده | هدیه نهاد ریاست جمهوری | و موسوم به «منشور اخلاقی دولت تدبیر و امید» | متنى که با این جملات آغاز میشود:
«خداوندا به تو پناه میبرم | از استبداد رأی، عجله در تصمیم، تقّدم نفع شخصی و گروهی به مصالح عمومی و بستن دهان رقیبان و منتقدان | بارالهی! یاریام کن | تا بنده مخلصی برای تو و خادم لایقی برای مردم باشم | و فراموش نکنم: آنچه بر پیشینیان رفته است...»
آن کلمات رفیقانهترین آرزوهای نگارنده بود | که برای فراز پایانی سخنان آقای دکتر روحانی عزیز در مراسم تنفیذ حکمشان نوشت | و ایشان بهدرستی و شیوایی نزد رهبری و پیش چشمان مشتاق و پرسشگر میلیونها هموطن ایرانی | واژه به واژه | و هر واژه زیباتر و محکمتر از واژه قبل | از روی کاغذ خواندند... | کلماتی که کمتر از صدروز بعد شدند دستمایه نماهنگ «نوسفر» | که اینبار بهجای نوشتن، کارگردانی و تصویرسازی شدند توسّط صاحب این قلم | و مزید افتخار و امتنانش از همراهی همدلانه آقای رئیسجمهور
حالا | نزدیک به دو سال | از زمانی که آن تمنّانامه انتقادپذیری را بهروی تخت بیمارستان و برای سخنرانی دوست سیاستمدار و گرامیام نگاشتهام، میگذرد | و از شبی که «نوسفر» را دید و سخت پسندید، نیز | جشنواره مطبوعات نزدیک است و هر دم صف تحریمکنندگان آزرده از کمتحمّلی و کارنابلدی وجه اطلاعرسانی و پاسخگویی دولت در آن، طویلتر | انتخابات در پیش است و هرآینه شمار حتّی دوستان نزدیک و یاران همدل و همراهانی که دیگر هیچ گوشی را شنوای نصایح مشفقانه خود نمییابند، افزونتر | و من راستش هرچه بیشتر میگذرد در فایده و صداقت و واقعیّت آن حرفهایی که قلم در خون آزادیخواهان این وطن زده و نوشتم و آن تصاویری که فریم به فریمش را از گوشت و پوست و جان و آرمانهای مؤمنانه عزیزترین عزیزان خود ساختهام، مرددتر.