دانشگاه تهران به عنوان بزرگترین و اصلی ترین دانشگاه کشور در این میدان همواره مورد توجه ویژه احزاب سیاسی خارج از دانشگاه و جریان های نفوذ خارجی بوده است چنانکه در مقاطع وقایع 18 تیر 78 و 16 آذر 88 به عنوان محل اصلی اغتشاشات و تنش های جدی و بحران آفرین محور قرار گرفته است.
دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در میان دانشکده های این دانشگاه به عنوان سیاسی ترین دانشکده، از سویی سالها محل جولان انجمن اسلامی با گرایشات کمونیستی بوده است و از سویی اعضای حزب منحله مشارکت که نقش موثری در وقایع سال 88 هم داشتند هیئات علمی این دانشکده را محل تاخت و تاز خود قرار داده بودند.
اما این روزها و پس از حضور نیلی احمدآبادی در دانشگاه تهران به نظر می رسد که وزنه فعالیت جریان های سیاسی در این دانشگاه و بویژه در دانشکده حقوق و علوم سیاسی تغییر کرده است.
1-تغییر در مدیریت این دانشکده
محمدرضا تخشید که ریاست این دانشکده را در زمان دولت اصلاحات و در زمان
ریاست رضا فرجی دانا بردانشگاه تهران بر عهده داشته است، یک روز پس از
سخنرانی مقام معظم رهبری در مورد لزوم پرهیز از آلوده شدن محیط دانشگاه به
سیاسی کاری در حالی که دو ماه از حکم فضل الله موسوی ریاست سابق دانشکده
حقوق و علوم سیاسی مانده بود با حکم نیلی احمد ابادی(رئیس دانشگاه تهران)
به ریاست این دانشکده منصوب شد.
این در حالی است که هم در نحوه انتخاب وی و هم در مورد جایگاه علمی اش در
دانشگاه تهران بحث ها و سوال هایی مطرح شد که البته هیچ گاه پاسخی به آنها
داده نشد. بسیاری از رسانه ها و کارنشاسان این انتصاب را آغاز دورانی برای
بازگشت این دانشکده به شرایط بعضا ملتهب گذشته ارزیابی کردند.
در همین زمینه روزنامه کیهان 15 تیر می نویسد: محمدرضا تخشید با بیست و
چهار سال سابقه هیئت علمی، استادیار است. این انتصاب دکتر نیلی در حالی
صورت گرفته که در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، بیش از 17
استاد تمام و 40 دانشیار مشغول تدریس هستند؛ معلوم نیست چرا ریاست دانشکده
حقوق و علوم سیاسی به یک استادیار که بیست و چهار سال در همین رتبه باقی
مانده و به نوعی دارای رکود شدید علمی است سپرده شده است.
این انتصاب برخلاف رشد جریان علمی کشور درست هنگامی صورت گرفته است که
رهبر معظم انقلاب در دیدار دو روز پیش خود با مجموعه وزارت علوم و اساتید
دانشگاه‌ها تأکید داشتند که سیاسی‌کاری و حاشیه‌پردازی به کار اصلی
دانشگاه‌ها یعنی تلاش و پیشرفت علمی ضربه جدی میزند و مسئولان باید همت
مضاعف کنند که حرکت پیشرفت علمی از دور نیفتد و متناسب با نیاز کشور شتاب
گیرد.
گفتنی است این انتصاب بر خلاف نظر و خواست اعضای دانشکده حقوق و علوم
سیاسی هم بوده است. چند هفته قبل از این در یک اقدام نمایشی، نیلی
احمدآبادی از بین اساتید اقدام به برگزاری نظرسنجی می‌کند که با نظر
اساتید، دکتر صادقی مقدم، استاد تمام گروه حقوق، با کسب قریب به 70 رأی از
100 رأی، منتخب اساتید دانشکده حقوق می‌شود، اما بر خلاف این نظرسنجی و نظر
کارشناسی اساتید، محمدرضا تخشید به ریاست یکی از مهم‌ترین دانشکده‌های
دانشگاه تهران منصوب می‌شود! از برگزارکنندگان چنین نظرسنجی‌ای باید پرسید
اگر به انتخابات، لوازم و نتیجه آن بها می‌دهید، چگونه بر خلاف نظر اعضای
دانشکده حقوق، رئیسی را به این دانشکده تحمیل می‌کنید؟ ظاهراً برگزاری
نظرسنجی تنها فایده‌اش گرفتن ژستی دموکراتیک و پوششی برای اقدامات
غیردموکراتیک است.
2- مسئولیت های جدید در گروه های علمی این دانشکده
** گروه روابط بین الملل: آخرین روزهای مهر ماه خبر جدیدی از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بیرون آمد:"یوسف مولایی استادیار دانشگاه تهران در حکمی مدیرگروه روابط بین الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شد"
یوسف مولایی کیست؟
این فرد را پیشتر با عناوین همکار شیرین عبادی، مؤسس کانون مدافعان حقوق
بشر، وکالت اکبر گنجی، عباس امیرانتظام، اصانلو، رجایی و … می شناختیم و
امروز باید عنوان مدیرگروه روابط بین‌الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی
دانشگاه تهران را در کنار این عناوین مشاهده کنیم.
مولایی که وی را حتی در مناصب داخلی اش در کشور فردی با ظاهر کاملا غربی و
ملبس به کراوات می شناسند، در تاریخ 29 مرداد سال 93 با حکم عباس آخوندی
به عنوان سرپرست کارگروه مطالعاتی مشورتی ساماندهی امور حقوقی وزارت راه و
شهرسازی منصوب شد.
شخصی که چندی پیش تصاویری از وی حاکی از حضور و سخنرانی اش در کنفرانس ضد
انقلابی «ایران پس از انتخابات» در کنار چهره های ضد ایرانی همچون رابرت
کوبر (مدیر امنیت خارجی اتحادیه اروپا)، فرح کریمی (حزب سبز هلند)، آنجلیکا
بیر (عضو دفتر مرکزی حزب سبز آلمان) در فضای مجازی منتشر شد.
