به گزارش خبرگزاری بسیج، محمد خواجوی رئیس انجمن گوش و حلق و بینی ایران گفت: بیماری‌های گوش کودکان در دو نوع است که یک نوع از آن کم شنوایی ارثی است؛ یعنی کم‌شنوایی که از پدر یا مادر به‌صورت فامیلی در ژن کودک وجود داشته و باعث کم‌شنوایی نوزاد از همان روز پس از تولد می‌شود.
وی ادامه داد: اما نوع دیگر کم شنوایی و بیماری‌های گوش به شرایط مادر در دوران بارداری بستگی دارد، عواملی مثل بیماری مادر در این دوران می‌تواند بر سلامتی جنین اثر گذار باشد. همچنین مصرف برخی مواد و داروها نیز بر روی رشد و تکامل گوش نوزاد مؤثر است.
رئیس انجمن گوش و حلق و بینی ایران با اشاره به بیماری‌های خطرناک برای مادران باردار، گفت: بیماری‌هایی مثل سرخجه و برخی بیماری‌های ویروسی و عفونی ممکن است موجب کم‌شنوایی کودک شوند. همچنین برخی داروها مثل آنتی‌بیوتیک‌ها و برخی گیاهان دارویی نیز می‌توانند بر روی سیستم شنوایی کودک تأثیرگذار باشند.
این متخصص گوش و حلق و بینی توصیه کرد: به مادران هشدار می‌دهم تا از مصرف خودسرانه هرگونه دارو چه شیمیایی و چه گیاهی خودداری کرده و به لحاظ گیاهی بودن یک دارو به آن اعتماد نکنند و حتماً با مشورت و نظر پزشک متخصص نسبت به استفاده از دارو اقدام کنند.
وی افزود: همچنین برخی مشکلات تغذیه‌ای نیز احتمال آسیب و اختلال در روند رشد سیستم شنوایی نوزاد را افزایش می‌دهد. مصرف برخی ویتامین‌ها در این دوره مورد نیاز مادر و جنین بوده و کمبود آن خطرآفرین است که این هم باید توسط پزشک تجویز شود. کم‌کاری و پرکاری تیروئید نیز از جمله علل مشکل‌ساز برای شنوایی نوزاد است.
خواجوی در پایان یادآور شد: بیماری‌های گوش نوزادان در برخی موارد در سونوگرافی و پیش از تولد قابل‌تشخیص و غربالگری است که تعداد آن بسیار کم است؛ چراکه در بیشتر موارد این بیماری با عارضه بیرونی و قابل‌مشاهده همراه نیست و به‌صورت طبیعی بهترین زمان برای تشخیص این اختلالات در زمان تولد و در روز اول پس از زایمان است. گوش نوزاد در هفته بیست و هشتم بارداری کامل است و نوزاد تازه متولدشده به‌اندازه یک فرد بالغ شنوایی دارد و می‌شود تست شنوایی و میزان آن را مشخص کرد.
متخصصان شنوایی‌شناس معتقدند؛ کم شنوایی از جمله شایع‌ترین اختلالات مادرزادی است که بدون علائم ظاهری بروز می‌کند. اختلال شنوایی یک مشکل آرام و پنهان است و کودکانی که مبتلابه آسیب شنوایی هستند در بدو تولد از نظر ظاهر قابل‌شناسایی نیستند؛ بنابراین تشخیص آن در ابتدای تولد بدون استفاده از انجام غربالگری شنوایی ممکن نیست.
به گفته این متخصصان، تأخیر در تشخیص کم شنوایی به قابلیت درک گفتار و زبان آسیب می‌زند و به‌تبع آن مشکلات تحصیلی، اجتماعی و شغلی برای این دسته از کم‌شنوایان به وجود خواهد آمد. به همین دلیل است که سن تشخیص کم شنوایی (قبل از 3 ماهگی) و شروع توان‌بخشی (قبل از 6 ماهگی) در بهبود رشد گفتار و زبان در کودکان کم‌شنوا نقش مهمی ایفا می‌کند.
