به گزارش خبرگزاری بسیج، روزنامه نیویورک‌تایمز آمریکا ساعاتی قبل از اعلام روز اجرای برنامه جامع اقدام مشترک در گزارشی می‌نویسد مردم ایران استقبال چندانی از روزی که قرار است در آن تحریم‌ها به‌صورت عملی برداشته شوند، نکرده‌اند و دیگر خبری از جوانان پرچم به‌دستی که در خیابان‌ها به جشن پرداخته‌اند، نیست.
توماس اردبرینک، نویسنده این گزارش که در تهران مستقر است، عدم‌استقبال مردم را چنین تشریح می‌کند: "[این امر] منعکس کننده ناامیدی‌های بسیار و وعده‌های عمل نشده‌ای است که ایرانی‌ها در دو سالی که مذاکرات به طول انجامیده، شاهدش بودند. زمانی که دولت با لحن مثبت درباره مذاکرات صحبت کرده و انتظارات مردم را بالا می‌برد، تعداد کمی انتظار داشتند که زندگی‌شان بهبود یابد".
"حتی مبادله هفت ایرانی در زندان‌های آمریکا به‌ازای آزادی جیسون رضائیان، گزارشگر واشنگتن‌پست، و نیز سه آمریکایی که در اینجا نگهداری می‌شدند نتوانست توجهات را به خود جلب کند".
اردبرینک در ادامه با اشاره به محدودیت‌هایی که ایران در برجام پذیرفته است اعم از کاهش تعداد سانتریفیوژ‌ها و یا انتقال ذخایر اورانیوم غنی‌شده به خارج از کشور می‌نویسد بسیاری از مقامات "به‌سختی این توافق هسته‌ای را به‌عنوان یک پیروزی ارائه می‌کنند بالاخص زمانی که این‌همه به‌ازای مصالحه واگذار شده است".
علی‌رغم رفع تحریم‌های هسته‌ای هنوز تحریم‌های اولیه که افراد و شرکت‌های آمریکایی را هدف قرار می‌دهد به‌قوت خود باقی خواهند ماند و "در حالی که اروپا و آسیا آماده می‌شوند تا سهم خود را از این ثروت بادآورده بردارند، تجار در آمریکا، مهمترین مذاکره کننده توافق هسته‌ای، اغلب از حاشیه تنها نظاره‌گر خواهند بود".
"شرکت‌های آمریکایی علاقه‌مند هستند اما تحریم‌های از سال 1984 ــ زمانی که ایران به‌عنوان دولت حامی تروریسم قلمداد شد، آغاز شده‌اند ــ آنها را مجبور خواهد کرد که از طریق شرکت‌های تابعه عمل کنند". به‌گفته یک کارشناس اقتصادی مستقر در تهران بخش اعظمی از این شرکت‌ها ترجیح می‌دهند که تا روی کار آمدن رئیس‌جمهور بعدی صبر کنند زیرا ریسک اینکه یک رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه تحریم‌ها را بار دیگر اعمال کند بسیار بالا است.
گزارشگر نیویورک‌تایمز از تهران می‌نویسد: "با برخی استثناها، هنوز هم تحریم تجاری آمریکا علیه ایران باقی است، و عمدتاً از مبادلات تجاری آمریکایی‌ها با ایران را ممنوع می‌کند. اگرچه نهادهای مالی ایران بار دیگر به سیستم بانکداری بین‌المللی دسترسی خواهند داشت، عموماً نخواهند توانست از این سیستم برای مبادلاتی که به آمریکا می‌روند یا از آن عبور می‌کنند استفاده کنند".
