خبرهای داغ:

سیانور؛ فیلمی ارزنده برای آشنایی با گروهک منافقین

فیلم سیانور برای آن هایی که اطلاعاتی درباره مزدوران و افراد جداشده از گروهک منافقین دارند می تواند ارزنده باشد و مابقی تنها دلخوش به درام شکل یافته عاشقانه در فیلم خواهند شد!
کد خبر: ۸۶۳۶۶۰۴
|
۲۴ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۲:۱۳
به گزارش خبرگزاری بسیج، درباره گروهک تروریستی منافقین بسیار نوشته و گفته شد و آثار تصویری و کتب نوشتاری درباره رذالت افراد سازمان و شوم ورزی نگاهشان به دیده ها نشست، هر چند عمق نگاه تیره و دورمانده از انسانیت این گروهک که در خیالی واهی خود را مجاهدین خلق! نامیده بودند چنان گسترده می باشد که نیاز به ساخت آثار بسیاری در این خصوص خواهد بود، به خصوص در عرصه سینما که امکانات ارزنده تری برای بروز درونگاه کاراکترها و انعکاس رخدادهای حساس انقلابی دارد و متاسفانه سال ها است در خصوص ساخت آثاری در این راستا کوتاهی صورت پذیرفته است.

 اما امسال گویی سازندگان در حرکتی حساب شده به طور توامان اقدام به تولید 2 فیلم با چنین موضوعی با نام های «امکان مینا» ساخته کمال تبریزی و «سیانور» به کارگردانی «بهروز شعیبی» گرفتند که با وجود تشابهات بسیاری که در محتوای آثار با هم دارند دارای تفاوت های آشکاری در فرم بیان سینمایی میان آن ها وجود دارد و تمایز رخ داده در آثار فوق تنها از طریق نگاهی کارشناسانه که آشنا با همه مولفه های سینما باشد، صورت خواهد پذیرفت.

این مساله بدین جهت گوشزد شد که متاسفانه در بلبشوی نقد سینمایی هر کسی که گذرش حتی 1 بار به سینما خورده باشد، به این توهم دست می یابد که می تواند نقدی اساسی بر ساخته ای سینمایی روا دارد و این در حالی است که کوشش و یا علاقمندی فوق برای نگارش با همه ضعف و قوت هایش تنها یک اظهار نظر شخصی بدون بهره مندی از مولفه های فرمی، روایی و ساختاری آثار سینمایی و شناخت از مفاهیمی همچون زیبایی شناسی و نشانه شناسی در سینما خواهد بود و نباید به منزله نقدی سینمایی مطرح شود که نظمی دارد و نگاهی شکل یافته از سال ها مطالعه دروس سینمایی و تماشای آثار مختلف بر آن مترتب خواهد بود.

جدا از معضل موجود در باب نقادی که خطر مهمی در انتقال فهمی نادرست به مخاطب و سازنده خواهد بود، مساله مهم توجه به تم و مفهوم مورد نظر فیلمساز در نتیجه حاصل شده در اثر سینمایی است، چرا که گاه نگاه و نظر نویسنده مطلب با هدف ساختاری سازنده خطوط منفک و جدا افتاده ای را در بر دارند.

 با این توضیح آن چه در فیلم «سیانور» مورد توجه فیلمساز بوده است، ارائه تصویری از راه متمایز زیستن در نگاه موسسین سازمان مجاهدین و یا واقعی تر منافقین می باشد که در این میان محور اصلی روایت میان تقی شهرام و مجید شریف واقفی است که یکی خوی حیوانی را در همجواری با نگاهی مارکسیستی پی گرفت و دیگری چون شریف واقفی مفتخر به نام شهید در تاریخ گردید.

 در میان چنین بستری استفاده از خرده پیرنگ های روایی و تلاش نویسنده برای اتصال خط داستان به درامی عاشقانه قابل توجه می باشد. هر چند همین شیوه بیان موجب ایجاد برخی سکانس هایی بیهوده با هسته اصلی روایت شد و نفس اثر را در میانه دچار تنگنای روایت ساخت! با این حال فیلم «سیانور» در فاصله ای فاحش با فیلم ضعیف و بدون ساختار «امکان مینا» قرار می گیرد که چنان گسسته روایت می شود که خط اصلی داستان به مانند برخی سریال های تلویزیونی از ریل اصلی خارج شده و سوژه های فرعی جایگزین هسته اصلی روایت می شود.

فیلم «سیانور» ساخته بهروز شعیبی به دنبال ترسیم خط فکری متمایز میان مارکسیسم متظاهر به چریک گرایی و مسلمان دلباخته در مسیر الهی بوده و از طریق توجه به مختصات فکری هر یک از نمایندگان دو طیف مختلف سعی بر نمایان سازی اختلاف فاحش تفکری آنان برای مخاطب دارد. در این میان با همه تلاش های صورت یافته شعیبی در مقام کارگردان، فیلمنامه دچار معضلاتی در ترسیم دامنه دار شخصیت های خیر و شر شده و این در حالی است که با وجود شمایل سازی فیلمساز از پرسوناژهایی مشخص جهت تابش نگاه کلی از ماهیت و مسیر طی شده توسط سازمان فوق، لازم بر ایجاد دایره عمیق تری از شخصیت ها بود. از این رو فیلم برای آن هایی که اطلاعاتی درباره مزدوران و افراد جداشده از گروهک منافقین دارند می تواند ارزنده باشد و مابقی تنها دلخوش به درام شکل یافته عاشقانه در فیلم خواهند شد!

منبع: سراج 24
ارسال نظرات
پر بیننده ها
آخرین اخبار