مهمترین ویژگی های عملیاتی این سلاح٬ قابلیت پنهان کاری و سرعت بالای آن خواهد بود. بنابر ادعای منابع دفاعی فرانسه این موشک در محدوده سرعت ماوراء صوت(هایپرسونیک) پرواز خواهد کرد. نیروی هوایی ارتش فرانسه هم اکنون از جنگنده‌های میراژ 2000 و رافال اف-۳ خود برای حمل موشکهای هسته‌ای ایاسامپی-ای استفاده می کند. نمونه جایگزین موشک ایاسامپی-ای با نام ای‌اس‌ان ۴جی شناخته می شود و تحلیل گران صنعت دفاعی فرانسه معتقدند برنامه به روز‌رسانی و توسعه نسل آینده موشکهای راهبردی هوا پایه این کشور با آغاز پروژه امکان سنجی طراحی و ساخت موشک ای‌اس‌ان ۴جی مبتنی بر استفاده از فناوریهای رادارگریزی و سرعت بالای پروازی از تابستان سال ۱۳۹۳ کلیدخورده است.
بر اساس رهنامه دفاعی فرانسه با توجه به روند سریع پیشرفت سامانه‌های پدافندی این کشور به موشک راهبردی هواپایه جدید نیاز خواهد داشت. در هدف گذاری تعیین شده نسل جدید این موشکها باید از سال ۲۰۳۵ عملیاتی شوند و در آن زمان قابلیت عبور از سپر دفاعی سامانه‌های پدافندی را داشته باشند. این پروژه بخشی دیگری نیز دارد که در قالب آن تغییرات لازم برای سازگاری این موشک با هواپیمای حامل بررسی میشود. براساس مشورت‌های انجام شده با شرکت ام‌پی‌دی‌ای که توسعه موشک ایاسامپی-ای را در کارنامه دارد٬ تمرکز بر یکی از دو خواسته اصلی شامل پنهان کاری یا سرعت بالا روند اجرایی پروژه را تسهیل خواهد کرد و تاکید بر هر دو عامل قدری جاه طلبانه به نظر می رسد.
در این میان مدیران ارشد وزارت دفاع فرانسه تقویت قابلیت رادارگریزی و پنهان کاری را گزینه ارجح می‌دانند. در مورد هواپیمای حامل نیز دو گزینه شامل توسعه یک جنگنده نسل آینده جدید و یا توسعه یک بمب افکن راهبردی در دست بررسی است. بدیهی است که انتخاب مشخصه‌های عملکردی دقیق موشک راهبردی جدید فرانسه نقشی تاثیرگذاری بر انتخاب و تعیین ویژگی های عملیاتی نهایی هواپیمای حامل این سلاح را خواهد داشت.
سابقه فرانسه در توسعه توانمندی هسته‌ای به سالهای پس از جنگ جهانی دوم برمی گردد. پاریس توسعه تسلیحات اتمی را از اواخر دهه ۱۹۵۰ آغاز کرد و در سال ۱۹۶۰ اولین آزمایش هسته‌ای موفق خود را در بخشی از صحرای بزرگ آفریقا واقع در خاک الجزایر انجام داد. در حال حاضر توان تسلیحاتی راهبردی فرانسه شامل موشکهای هواپایه و زیردریایی‌های مجهز به موشکهای بالستیک با سر جنگی اتمی است. نیروی دریایی ارتش فرانسه چهار فروند زیردریایی راهبردی رده تریوم‌فانت در اختیار دارد که در مجموع به شانزده فروند موشک بالستیک ام-۴۵ یا ام-۵۱ مجهز شده اند. هریک از این موشکها قادرند شش سر جنگی با خود حمل کنند. فروندهای سوم و چهار از زیردریایی های راهبردی فرانسه اخیرا به موشکهای ام۵۱ مجهز شده‌اند.
جدیدترین زیردریایی راهبردی این کشور موسوم به تریبل در تابستان سال ۲۰۱۰ به آب انداخته شده است. پیشتر اعلام شده بود تا سال ۲۰۱۵ همه این زیردریایی‌ها به موشکهای بالستیک ام-۵۱-۱ با قابلیت حمل سرجنگی سنگین تر مجهز شوند. دولت فرانسه آخرین رهنامه نظامی خود را در سال ۲۰۱۳ منتشر کرد. بر اساس این سند نیروی دریایی ارتش این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۲۰ شش فروند زیردریایی جدید رده باراکودا را وارد خدمت نماید. همچنین قرار است موشکهای ام-۵۱ به سر جنگی جدید تی‌ان‌او با قدرت انهدامی بالاتر مجهز شوند.
نیروی هوایی ارتش فرانسه پیش از این یکبار موشکهای راهبردی ایاسامپی را با نمونه ای‌اس‌ام پی- ای جایگزین کرده است. نمونه‌های اولیه این موشک از سال ۱۹۸۶ وارد خدمت عملیاتی شد. این نیرو همچنین جنگنده‌های رافال اف-3 را جایگزین نمونه‌های سوپراتاندارد و میراژ2000 ان کرده است. برد موشک ایاسامپی- ای به ۳۰۰ کیلومتر افزایش یافته و به سر جنگی جدید تی‌ان‌ای مجهز شده است. فرانسه هر دو نمونه سر جنگی تی‌ان‌ای و تی‌ان‌او را در سال ۱۹۹۶ به طور کامل آزمایش کرده است. این کشور قصد دارد نصب موشک ایاسامپی –ای بر روی جنگنده‌های رافال عملیاتی خود را تا سال 2018 تکمیل کند. این برنامه تناقضی با طرح اخیر پاریس برای توسعه نمونه جدید موشکهای راهبردی هواپایه ندارد.
فرانسه و انگلستان در پائیز سال ۱۳۹۰ توافق نامه دوجانبه ای برای همکاری در زمینه افزایش ایمنی و قابلیت اطمینان تسلیحات اتمی به امضاء رساندند. بر این اساسی دو کشور همکاری علمی و پژوهشی خود را در این زمینه افزایش می‌دهند و یک مرکز ارزیابی و شبیه سازی در فرانسه و یک مرکز توسعه توانمندیهای فناورانه در انگلستان با سرمایه گذاری مشترک طرفین راه اندازی شده است. در حالی‌که پاریس و لندن در توسعه این نوع همکاری مصمم هستند، برخی منتقدان حوزه تسلیحات هسته‌ای راهبرد فرانسه را برای توسعه توان آفندی راهبردی هواپایه در کنار حفظ توان تسلیحاتی هسته‌ای زیرسطحی را زیر سوال می برند و معتقدند این کشور باید مانند بریتانیا تنها بر توان بازدارندگی هسته‌ای مبتنی بر زیردریایی‌های مسلح به موشکهای بالستیک با سر جنگی اتمی تکیه داشته باشد. دولتمردان قرانسوی در دفاع از سیاستهای خود، دقت و قابلیت اطمینان بالاتر موشکهای راهبردی ترایدنت دی - ۵ انگلستان در مقایسه با موشکهای بالستیک زیردریایی پرتاب بومی ام-۴۵ و ام-51 را علت اصلی نیاز فرانسه به توسعه توان آفندی غیرمتعارف هواپایه در کنار حفظ زیردریایی‌های راهبردی قلمداد می‌کنند.
موشک ابرصوت (سوپرسونیک) ایاسامپی با طول 5.38 متر و قطر 0.38 متر از موتور رمجت برای تامین نیروی پیشران بهره می‌گیرد. برد این موشک ۸۶۰ کیلوگرمی به بیش از ۳۰۰ کیلومتر میرسد. این موشک کروز تهاجم زمینی هواپایه قادر است سر جنگی اتمی به وزن ۲۰۰ کیلوگرم را حمل نماید. مراحل اولیه توسعه این موشک بر اساس رقابت بین طرح شرکت مارتا مبتنی بر استفاده از موتور توربوجت و پیشنهاد شرکت آیرو اسپاشال (اکنون بخشی از ام بی دی ای) شامل استفاده از موتور رمجت شکل گرفت. طراحی نهایی موشک جدید بر اساس موتور رمجت در سال ۱۹۷۸ آغاز شد. هدف اصلی از این پروژه جایگزینی بمبهای هسته‌ای ای‌ان-۲۲ با یک موشک کروز جدید با توان نفوذ در شبکه پدافندی آنروز شوروی بود.
نمونه جدیدتر این موشک موسوم به ایاسامپی-ای با طولی بیشتر از اکتبر ۲۰۰۹ عملیاتی شد. پس از رهاشدن این موشک از هواپیمای حامل موتور سوخت جامد کمکی آن روشن میشود و در مدت پنج ثانیه موشک را به سرعت ۲ ماخ می رساند. سپس این بخش از موشک جدا میشود و موتور رمجت حاوی سوخت مایع کرواسین روشن میشود و موشک را تا سرعت بیشینه ۳ ماخ شتاب می‌دهد.
