ظریف اخیراً در مصاحبه با یک ویژه‌نامه نوروزی گفته است: "نیاز است دولت آمریکا با اراده سیاسی وارد مرحله اجرایی کردن تعهداتی شود که روی کاغذ اعلام کرده است. حالا ما از مجموعه حاکمیت آمریکا از جمله کنگره توقعی نداریم اما این توقع از دولت آمریکا است".
رئیس جمهور محترم نیز اخیراً در مصاحبه با خبرنگاران تأکید کرد: "آمریکایی‌ها باید در اجرای برجام فعال‌تر باشند. در برخی موارد آمریکایی‌ها آن مقداری که باید تلاش می‌کردند، نکردند".
اظهاراتی از این دست نشان می‌دهد که بر سر راه اجرای برجام آمریکایی‌ها سنگ‌اندازی می‌کنند. دولت در اجرای برجام عجله کرد و تمام تعهدات خود را انجام داد اما آمریکایی‌ها نه‌تنها عجله‌ای برای اجرای برجام ندارند بلکه گاهی رفتاری نشان می‌دهند که گویی اراده‌ای برای اجرا هم ندارند.
تعهدات آنها روی کاغذ مانده است، فعالیتی دیده نمی‌شود، این را منتقدین نمی‌گویند بلکه مقامات اقتصادی دولت، تجار و بازرگانان کم و بیش گفته‌اند. اکنون در سطح بالاترین مقامات سیاسی از جمله وزیر خارجه و رئیس جمهور به بدعهدی آمریکایی‌ها تفوه می‌شود.
موضوع بدعهدی آمریکایی‌ها در هیئت دولت مطرح شده و مقامات سیاسی و اقتصادی بگومگوهایی داشته‌اند که کم و بیش به بیرون درز کرده است. دولت قدری هم باید به چه باید کرد، فکر کند.
اولین گام جدی شدن دولت در اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی است.
دومین گام روی مکانیزم بازگشت به نقطه صفر گفتگوها و قبول اینکه آمریکا دشمن اصلی ماست و در خصومت‌ورزی با ملت ایران هیچ‌گاه کم نگذاشته است و برجام تأثیری در کاهش این خصومت‌ورزی نیز نداشته است.
سومین گام، دولت باید ادبیات گفتگو با منتقدین را مورد تجدیدنظر قرار دهد. نواختن منتقدین مشفق با عباراتی چون "تازه به دوران رسیده"، "تخریب‌گر"، "ترسو"، "بزدل"، "دروغ‌پراکن"، "اقلیت تندرو"، "عصر حجری"، "بیکار و متوهم"، "هوچی‌باز"، "بی‌شناسنامه"، "کم‌سواد"، "کودک"، "تازه انقلابی شده" و "مزدور" و... توسط رئیس جمهور شایسته نیست.
این واژگان در گفتمان سیاست داخلی دولت و ادب گفتگو آسیب می‌زند، اتحاد ملی و انسجام اسلامی را مورد تهدید قرار می‌دهد، چون برای مقابله با آمریکا همین افرادی که رئیس جمهور محترم با این عبارات سرشار از بی‌مهری آنها را می‌نوازد در صف اول مقابله با آمریکا قرار دارند.
رئیس جمهور باید بپذیرد آمریکا "امپریالیسم" است نه منتقدین او! دستاورد عظیم علمی و فنی دانشمندان هسته‌ای را بهویژه در دولت‌های نهم و دهم پای میز مذاکره به چند قلم وعده‌های توخالی و آن هم روی کاغذ دادن و بعد نواختن دولت گذشته با عباراتی موهن و ایضا‌ً منتقدین، انصاف نیست.
پای این دستاوردها خون عزیزترین و شریف‌ترین دانشمندان جوان ایرانی ریخته شده است، شایسته نیست به‌جای فریاد زدن بر سر آمریکایی‌ها که "چرا بدعهدی می‌کنید؟" بر سر منتقدین بکوبند که بارها مشفقانه در مورد بدعهدی آمریکایی‌ها هشدار داده بودند.
نکته دیگر فهم رئیس جمهور محترم به‌عنوان رئیس شورای امنیت ملی از مؤلفه‌های امنیت داخلی است. بی‌خبری از مصوبات شورای امنیت ملی درخصوص مهار فتنه و میتینگ گذاشتن در یزد برای اعاده حیثیت از یکی از سران فتنه خبط عظیمی است. این خبط ناشی از عدم درک نبرد نرم دشمنی علیه ملت ایران است.
پوشاندن لباس اعتدال بر قامت کسانی که با افراطی‌گری خروج از حاکمیت و خروج بر حاکمیت را در دولت اصلاحات و حوادث ناگوار فتنه 88 کلید زدند، یک خطای راهبردی است. مردم در قیام تاریخی 9 دی این را به همه هشدار دادند. بسترسازی برای بازگشت فتنه‌گران به وادی قدرت حکایت از یک غفلت تاریخی است.
نمی‌شود حافظه تاریخی ملت را دستکاری کرد. کسانی که امنیت و اقتدار ملی را در برابر دشمنان قسم‌خورده نظام آسیب زدند نباید پاداش بگیرند. دولت نباید چشم خود را در مورد نفوذ دشمن ببندد. ملت بیدار است و با چشمان باز تحولات را پیگیری میکند.
اظهارات اخیر کری در مورد آزمایشات موشکی و تأکید او بر تداوم تحریم‌ها فوق العاده خطرناک است. آمریکایی‌ها اکنون نه‌تنها تحریم‌ها را برنداشته‌اند بلکه دنبال افزایش آن به‌بهانه حقوق بشر و تروریسم هستند.
آمریکایی‌ها، سعودی‌ها و برخی دولت‌های منطقه را برای خونریزی و کشتارهای جمعی جدید در اندازه سربریدن‌ها، زنده‌سوزی‌ها و غارت اموال مردم و ویران کردن شهرها و آواره کردن مردم از شهر و دیار خود تجهیز کرده‌اند، آمریکایی‌ها روی بی‌ثبات سازی داخلی در ایران و حمایت از فتنه‌گران آماده می‌شوند.
آنها این‌قدر پررو شده‌اند که حتی دادگاهی در آمریکا به‌بهانه اتهام دست داشتن ایران در ماجرای 11 سپتامبر تقاضای 11 میلیارد دلار غرامت از ایران میکند، چیزی که در سال‌های گذشته حتی طرح آن یک جُوک بی‌مزه سیاسی تلقی می‌شد، آن‌وقت این آمریکا با این مسخره‌بازی‌ها دنبال اجرای برجام است؟!
رئیس جمهور محترم در کنگره بزرگداشت روز شهید که باید شدیدترین حملات را علیه دشمنان نظام و انقلاب و اسلام داشته باشد نه‌تنها حمله‌ای به آنها بهویژه آمریکا نمی‌کند بلکه باز لبه تیغ تیز حمله خود را به منتقدین سوگیری میکند و می‌گوید: "متأسفانه برخی از روزنامه‌ها فحش‌نامه است. از همان اول آدم با ترس و لرز باز میکند که مبادا به ما فحش داده یا تهمت زده است، این شد اسلام! این شد جامعه اسلامی!".
رئیس جمهور بدون اینکه بگوید کدام روزنامه چه‌فحشی به چه‌کسی داده است نسبت‌های ناروایی را به انقلابیون نسبت می‌دهد و می‌گوید: "انقلاب برای اخلاق، وحدت ملی، ادب و خلق نکو بود وگرنه اینکه بنده بگویم من انقلابی‌ام، انقلابی یعنی مطیع خداوند و اینکه مردم از دست و زبان ما در امان باشند".
آیا این حرفها در حوزه وحدت ملی و ادب و خلق نکو است؟ اهل بصیرت می‌دانند این سخنان نوعی بزرگ‌نمایی چیزی است که وجود خارجی ندارد و در عین حال کوچک‌نمایی دشمن و نادیده گرفتن تهدیدات ریز و درشت سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و... غرب است. این‌گونه سخن گفتن فرار از پاسخگویی به یک پرسش کلیدی است که؛ "با بدعهدی آمریکایی‌ها چه باید کرد؟".
