فرصت دادن به بخشی از مردم و خواص، برای پی بردن به ماهیت فریبکارانه دشمن

به گزارش خبرگزاری بسیج، کانال بصائر در مطلبی با عنوان «فرصت دادن به بخشی از مردم و خواص، برای پی بردن به ماهیت فریبکارانه دشمن» نوشت: مقدمه؛ فرصت دادن به مردم در ماجرای حکمیت

امیرالمؤمنین(علیه السلام) یکی از دلایل «تعیین مدت» برای مذاکره در ماجرای حکمیت را افزایش آگاهیِ بخشی از مردم و پی بردن آنان به اشتباهشان در اعتماد به دشمن فریبکار می دانند:      

«فَإِنَّمَا فَعَلْتُ ذَلِكَ لِيَتَبَيَّنَ الْجَاهِلُ وَ يَتَثَبَّتَ الْعَالِمُ وَ لَعَلَّ اللَّهَ أَنْ يُصْلِحَ فِي هَذِهِ الْهُدْنَةِ أَمْرَ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ لَا تُؤْخَذَ بِأَكْظَامِهَا فَتَعْجَلَ عَنْ تَبَيُّنِ الْحَقِّ وَ تَنْقَادَ لِأَوَّلِ الْغَيِّ؛ من اين كار را كردم تا نادان خطاى خود را بشناسد، و دانا بر عقيده خود استوار بماند، و اينكه شايد در اين مدّت آشتى و صلح، خدا كار امّت را اصلاح كند. و راه تحقيق و شناخت حق باز باشد، تا در جستجوى حق شتاب نورزند، و تسليم اوّلين فكر گمراه كننده نگردند.» (نهج البلاغه؛ خطبه125)

امام(ع) با پذیرش حکمیت، به مردم فرصت تجربه دادند تا خود بفهمند که نباید با دشمن خبیث و عهد شکنی که در آستانه شکست قطعی است مذاکره کرد. اتفاقاً پیش بینی امام (علیه السلام) به وقوع پیوست و مردم به چشم خود آن سوی چهره معاویه - که همواره از سوی منافقین داخلی همچون اشعث بزک می شد- را دیدند. چهره ای مملو از عهدشکنی و فریب؛ و به فاصله کوتاهی پس از پذیرش حکمیت، همان افرادی که حضرت را مجبور به قبول صلح کردند، از کار خود پشیمان شدند.