از مسایل فنی و کم و کاستی های دوره قبلی و دستاوردهای واقعی و واهی این رقابتها که بگذریم، یک نکته بسیار قابل تامل و عجیب است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت.
فدراسیون وزنه برداری درحالی تاکید فراوان بر برگزاری این جام دارد که هنوز یکسال از دوره قبلی آن نگذشته و مشخص نیست متولیان امر با چه هدف و برنامه ای به فکر برگزاری دومین دوره این رقابتهای پرهزینه افتادند. ابهام بعدی، برگزاری این تورنمنت بین المللی در شهر اهواز است. شهری که هفته هاست وضعیت بحرانی اش در صدر اخبار قرار دارد و از در و دیوار این شهر دلاورپرور و حماسی، خاک و شن می بارد.
طی روزهای اخیر حتی نفس کشیدن برای افراد عادی و فعالیت های روزمره برای مردم اهواز، سخت و گاهی ناممکن است، چه برسد به ورزش قهرمانی و وزنه زدن روی تخته که مطمئنا ورزشکاران نیز در انجام آن با مشکل روبرو خواهند بود!
وضعیت آب و برق و برخی تاسیسات شهری اهواز هم با توجه به غوغای ریزگرد در این شهر، تعریف چندانی ندارد و روزی نیست که خبری مبنی بر قطعی آب و برق و وعده رفع آن از سوی وزرا و مسئولان در اخبار منتشر نشود. فرودگاه اهواز هم مثل دیگر امکانات این شهر حسابی زمین گیر شده و مدام شنیده می شود برخی پروازها لغو و یا با تاخیر طولانی مدت انجام می شود. حال فدراسیون با چه ذهنیت و هدفی قصد دارد به قول خود یکی از معتبرترین رقابتهای بین المللی این رشته را در اهواز برگزار کند، مشخص نیست.
گفته می شود برای برگزاری این دوره از مسابقات، اعتباری نزدیک به دو میلیارد تومان در نظر گرفته شده که بعید است با توجه به شرایط غیر عادی و بحرانی شهر اهواز، صرف این هزینه های هنگفت، کار چندان منطقی و سازنده ای باشد. هزینه هایی که می تواند خرج تجهیز و پشتوانه سازی در برخی استانهای قهرمان پرور و محروم شود. استان هایی که حتی از پس تامین هزینه آب و برق و گاز وحتی تعمیر هواکش سالن های وزنه برداری خود هم بر نیامده و مدتهاست آه در بساط ندارند.
البته جوایز دلاری این دوره از مسابقات جام فجر نسبت به دوره قبلی کمی کاهش یافته و به مجموع نفرات اول تا سوم هر وزن به جای ۱۰ هزار دلار دوره قبل، ۶ هزار دلار اهدا می شود، اما هنوز در برگزاری این جام پرهزینه در شهری که نفسش به شماره افتاده، ابهامات زیادی وجود دارد که امیدواریم علی مرادی و همکارانش در فدراسیون، بررسی بیشتری در این مورد داشته باشند.
