به گزارش خبرگزاری بسیج در قزوین، در این نشست علی نصیری با بیان آنکه: آنچه معمار انجام می دهد پیش از آنکه تبدیل به یک بنا شود، باید پاسخی به نهاد انسان باشد. گفت: با وجود آنکه در ایران پیش از اسلام معماری پیشرفته ای وجو داشت و پس از ورود اسلام نیز تکامل و تداوم یافته و در دوره صفویه به اوج شکوفایی رسید، اما به یکباره در دوره قاجاریه این گذشته درخشان به کنار نهاده شد و در همه عرصه های علمی، هنری به ویژه معماری شاهد گسستی عمیق شدیم و همه دانش قرون متمادی به دست نهاده شد. متاسفانه ارتباط یکسویه با غرب و فراموشی سنت ها به تنها به دوره قاجار محدود نشد و این روند تا دوره پهلوی ادامه یافت که نمود بارز آن را در معماری شاهد هستیم.
وی افزود: محیط زندگی به ویژه معماری نقش مهمی در هویت انسانی دارد چراکه رابطه انسان و محیط پیرامونی مانند: ظرف و مظروف می باشد زیرا گفتگوی انسان با پیرامون اندیشه و افکار(انسان) را شکل می دهد به همین مناسبت نخبه پروری نیازمند به فضایی آرام، انسانی و محیطی برآمده از پیشینه تاریخی و فرهنگ بومی است.
این دانش آموخته معماری یادآور شد: ما نیاز داریم تا معماری قزوین را یکبار دیگر با نگاه نو و علم بیشتر مرور کنیم، قزوین در گذشته های نه چندان دور دارای معماری فاخری بوده و امروز نمونه های آن در محلات قدیمی وجود دارد و ما باید بعنوان حافظه فرهنگی محیط زندگیمان، نمادها و نشانه های برآمده از قرن ها تجربه(گذشتگان) را برای آیندگان ثبت و ضبط کنیم.
در ادامه این برنامه سر در خانه های قدیمی و ابنیه تاریخی به صورت اسلاید نمایش داده شد و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.
1006/پ30/ب