به گزارش خبرگزاری بسیج هرمزگان؛سال هاست که شهرستان بندرعباس به مرکز توجه مردم اقصی و نقاط کشور در زمینه اقتصاد و درآمدهای کلان تبدیل شده و بسیاری معتقدند که ساکنان این شهر ساحلی غرق در ثروت هستند از این رو فقر و محرومیتی در این شهر جایی ندارد.
این تصور واهی از شهری که دایه دار اقتصاد و تجارت است موجب شده تا بسیاری از هم میهنانمان به امید کسب درآمد راهی شهری شوند که سهم حداقلی از ارز آوری ندارد و سایه سیاه محرومیت بر این شهر ساحلی سنگینی می کند.
افرادی که با دست خالی و به امید بازار کار وارد شهر رویایشان می شوند پس از مدتی در کمال ناباوری با فقر عمیق و نهفته در بندرعباس مواجه می شوند تا قصر آمال و آرزوهایشان یک شبه بر سرشان آوار شود.
هرچند بخش اعظمی از بازار کار هرمزگان را غیر بومی ها اشغال کرده اند و مردم این دیار را که حق آب و گل دارند و در این سرزمین استخوان ترکانده اند را از اشتغال بی نصیب می گذارند اما آمار قابل توجهی از مهاجران دست از پا دراز تر به شهرشان باز می گردند و یا اینکه در کنار ضعف اقتصادی دچار مشکلات اجتماعی و فردی نیز می شوند.
بسیاری از نیروی انسانی جویای کار استان هرمزگان را کارگران مهاجری تشکیل می دهند که نقاط دور دست کشور به امید کسب درآمد خانواده و فرزنداشان را در دیارشان جا گذاشته اند و وارد بندرعباس شده اند و روزگارشان را در خانه های تیمی و با بقیه همشهریاشان و جویندگان کار سپری می کنند.
بنا به اعلام استاندار هرمزگان بالغ بر ۵۳ هزار نفر در این استان بیکار هستند که این رقم شامل متفاضیان و یا از کار بی کار شده ها می شود که بخش قابل توجهی را نیروهای غیر بومی تشکیل می دهند.
مشکلات مهاجران و جویندگان کار در بندرعباس تنها به موضوع بیکاری ختم نمی شود بلکه بحران اقتصادی افرادی که هیچ پشتوانه ای در شهری غریب ندارند زمینه ساز انحرافات بسیاری می شود تا به مشکلات اجتماعی بسیاری دامن زده شود.
اگر این روزها با دقت بیشتر از خیابان های اصلی شهر در گذر کنی با جمعیت قابل ملاحضه ای از نیروی کار مواجه خواهید شد که در انتظار کارهای ساده و کارگری هستند اما زمانی که پای صحبتشان بنشینی متوجه می شوید که در بسیاری از زمینه ها تخصص دارند و به واسطه اعتیادی که بر فقر و بیکاریشان مضاعف شده تن به هر کاری می دهند و یا اینکه روزشان در کمال ناامیدی گوشه خیایان سپری کنند.
در این بین آمار قابل ملاحضه ای را معتادان کارتن خوابی تشکیل می دهند که ابتدا به امید درآمد ترک دیار کردند و اکنون بعد از گذشت سالها در منجلاب افیون و مواد مخدر غرق شده اند از این رو نه تنها به آرزوی خود نرسیده اند بلکه روی بازگشت به شهرشان هم ندارند و در خیابان ها روزگار خود را می گذرانند.
این روزها بسیاری از محلات قدیمی بندرعباس میزبان معتادان بی خانمانی هستند که در کوچه و پس کوچه های شهر پرسه می زنند که با گدایی کردن وجمع آوری زباله های بازیافتی خرج افیون خود را تامین می کنند چنانچه اگر رهگذری لقمه نانی به دستشان دهد شکمشان را سیر می کنند یا در نهایت گرسنگی دست به دامان سطل های زباله رستوران ها و فست فودها می شوند تا از ته مانده غذاها روزشان را شب کنند.
کوچه و خیابان های بندرعباس پر از معتادان بی خانمان و کارگران مهاجر غیر بومی شده که در فقر و نداری دست و پا می زنند و شهری که قرار بود قصر آرزوهایشان را در آن بسازنند به پناهگاهی برای فرار از خود و خانوادهایشان تبدیل شده است.
اسلام باوقار، عضو شورای شهر بندرعباس گفت: تفکیک و تعریف کارتن خواب‌ها نیازمند تخصیص بودجه است اگر بودجه به این کار تعلق بگیرد و آئین نامه مربوطه‌اش تهیه و نحوه شناسایی، طبقه بندی، تفکیک و نوع سرویس و خدمات شناسایی شود، مشکلات کارگران کارتن خواب‌ها تا حدودی حل می‌شود.
وی اظهار کرد: ممکن است با جمع کردن این کارتن خواب‌ها در یک محل خیلی راحت بگوییم کارتن خواب‌ها یک جای گرم برای خوابیدن پیدا کرده اند اما بحث صرفا جای گرم و خوابیدن نیست، مسائل بهداشتی این افراد بسیار حائز اهمیت است.
باوقار با بیان اینکه ممکن است محل‌هایی که قرار است بسازیم به مأمنی برای خیلی از تخلفات تبدیل شود، ادامه داد: باید اعتبار ویژه‌ای از سوی دولت برای کارتن خواب‌ها در نظر گرفته شود تا بتوانیم با هماهنگی بیشتر به این قشر از جامعه کمک کنیم.
