به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج هرمزگان، لنج سازی را می توان هنر آبا و اجدادی مردم هرمزگان دانست که با قدمت چندهزارساله خود تا آنسوی آب ها و اقیانوس های بی کردان را در نوردیده است.
کارگاههای بزرگ لنج سازی در کرانه خلیج فارس و سواحل مکران هرمزگان را به کانون ساخت غول پیکرترین صنعت دست ساز تبدیل کرده تا علاوه بر اشتغال زایی برای صدها کارگر ماهر و نیمه متخصص رونق شهرنشینی و یکجا نشینی را در مناطق کم برخوردار ساحلی موجب شود.
لافت، بندر کنگ، جاسک، سیریک، بندرعباس و میناب از گذشته تا کنون دهها کارگاه ساخت لنج را در خود جای داده اند تا علاوه بر تهیه شناورهای عظیم الجثه چوبی برای ملوانان ایرانی، سفارشات کشورهای عربی، آفریقا و هند را ارائه دهند.
کشورهای عربی و آفریقایی را می توان بزرگترین متقاضیان لنج های ایرانی دانست که بنا به استحکام و مقاومت در برابر تندبادهای دریایی و طوفان های اقیانوسی به این سازه چوبی گرایش پیدا کرده اند.
لنج و یا جهاز های ساخته شده در کرانه خلیج فارس با کاربری حمل بار و صیادی کالاهای تجارتی مانند خرما، جوز، لوز و سجاده به هند ، آفریقا و کنیا می‌بردند و از آنجا چوب، چای و پارچه به بندر کنگ می‌آوردند.
استفاده از لنج های چوبی با ورود سازمان بنادر و دریانوردی و اجرای قانون ممنوعیت ساخت لنج های چوبی همچنین عدم صدور مجوز فعالیت به این شناورها از رونق افتاد و از سال ۸۳ تیشه بی تدبیری بر پیکر بزرگ ترین صنعت دست کشور زده شد از سوی دیگر ورود صنعت در زمینه ساخت شناورها و گرایش به مصنوعات پلاستیک و فایبر گلاسی بیش از پیش زمینه انحطاط این هنر را فراهم کرد.
تا دهه های گذشته اغلب بنادر و لنگرگاهها پر از لنج و جهازهای چوبی بود که اکنون به لطف قانون تعداد انگشت شماری قابل مشاهده است و اغلب در زمینه صیادی در محدوده معین فعالیت دارند.
به تازگی مدیر کل بنادر و دریانوردی استان هرمزگان از صادرات چهار فروند لنج فایبرگلاس صیادی و باری ساخته شده توسط کارگاه های شناورسازی این استان به مقصد کشورهای حاشیه خلیج فارس خبر داد و ابراز مسرت کرد که با توجه به تدابیر اتخاذ شده و تمهیدات صورت گرفته این استان به جایگاه مهم صادر کننده این شناورها در منطقه خلیج فارس نیز دست یافته است.
استان هرمزگان با بهره مندی از ۶۰ کارگاه فعال تولید شناورهای فایبر گلاس، فلزی و آلومینیومی یکی از قطب های سازنده شناورهای دریایی در کشور محسوب می شود که اکنون با وجود ثبت جهانی هنر لنج سازی رونق چندانی به خود ندیده و در مقابل افول تدریجی صنعت لنج سازی کهن را به نظاره نشسته است.
سازه های چوبی بزرگی که دورانی کرانه های بی کران دریا را در می نوردیدند اکنون تنها به نمادی از هنر تبدیل شده اند و ماکت های کوچک آنئدر موزه ها و برخی از میادین شهر جا خوش کرده اند.
